YENİ-DEN AŞK/TAMAMLANDI

ÖZEL BÖLÜM

DOKUZ AY SONRA

Gözde'nin hamileliğiyle geçen aylar boyunca Levent evde bulundukları zaman içinde onu hiç yerinden kıpırdatmadı. Yıldız ve Güler ise hem en yakın arkadaşları hem de en yakın yardımcıları olmuşlardı onun.

Dördüncü ayda Sevil Hanıma kontrol için gittiklerinde birlikte karar alıp bebeğin cinsiyetini öğrenmek istemediklerini dile getirmişlerdi. Sevil Hanım sadece minişin sağlığıyla ilgili bilgilendirmişti onları. Bu arada Saim Bey ve Serpil Hanım birkaç defa ziyaretlerine gelip dönmüşler; şimdilerde ise doğuma çok az bir zaman kaldığından tekrar gelmişlerdi. Onlar evdeyken Gözde daha bir keyifli oluyordu. Yıllarca yalnızlığın acısını yaşadığından ev ne kadar kalabalık olursa o kadar mutluydu.

Deniz ve Ömer'in oğlu Arda da Gözde'nin hamileliğiyle doğduğundan dokuz aylık olmuştu. Miniminnacık yüzünde öylesine sevimli hatları vardı ki...Mustafa Beyle Gülsüm Hanım doya doya torun sevgisini yaşıyor; Arda'yı kucaklarından indirmiyorlardı. Deniz çalışmaya başladığından Gülsüm Hanım hem işlere hem de bebeğin bakımına yetişememiş; o her ne kadar istemese de bir yardımcı bulmuşlardı. Şimdi tüm vaktini torununa ayırabiliyordu. Karı koca, Arda eğer bir sıvı olsa bardağa koyup bir yudum dahi bırakmadan içeceklerdi.

Kaya Hocayla Sevil Hanım da bayılıyorlardı ufaklığa...Haftada birkaç akşam uğrayıp öpüp kokluyorlardı kendi torunları gibi. Onlar için Ömer bir oğuldu tabii ki; ama 'torun gerçekten bambaşkaymış' diye düşünüyorlardı.

Levent ve Gözde de gün saymayı bitirmişti artık. Ertesi sabah doğum gerçekleşecekti. Birkaç fiziksel sebep nedeniyle Sevil Hanım onda da Deniz gibi sezaryen doğumu öngörmüştü. Daha gün doğarken geceden beri uyuyamayan Saim Bey, Serpil Hanım ve Levent salonda buluşmuş, alçak sesle öğlene doğru kucaklarına alacakları minnoştan bahsediyorlardı. Gözde de onlar gibi heyecandan uyuyamamış; ancak sabaha karşı dalabilmişti. Ne kadar uyuduğunu anlayamadan fırladı yerinden. Daha fazla yatamayacaktı. Levent'in de yanında olmadığını görünce sabahlığını üzerine giyip indi aşağıya. Merdivenlerden inerken tüm ailenin kendisi gibi kalkmış olduğunu fark etti. Gülümseyerek oturdu koltuğa.

Yanındaki Serpil Hanım sarıldı hemen ona: "Günaydın güzel kızım, nasılsın?"

"Eh işte, iyi olmaya çalışıyorum annecim! Heyecanlıyım tabii...Sizin gibi..."

"Seni biz mi uyandırdık yoksa? Mümkün olduğu kadar fısıltıyla konuşmaya çalıştık ama..."

"Yo, yo! Zaten çok zor uyudum." Sonra Levent'in uzattığı elini tuttu: "Merak içimdeyim. Ne olacak sence bugün?"

"Harika şeyler olacak bugün aşkım; inan bana!"

Saim Bey de girdi araya: "Şu keratayı kucağıma almak istiyorum hemen! Ne zaman gidiyoruz çocuklar?"

"Giyinelim de çıkalım birazdan babacım...Ben de dayanamıyorum artık..." dedi Levent.

Bu sözün üzerine hepsi yerlerinden kalkıp odalarına geçtiler. Üzerlerini giyindikten sonra genç adam çok sevdiği karısına sımsıkı sarıldı. "Aşkım, seni çok seviyorum. Bunu sakın unutma olur mu? Çok tatlı bir bebeğimiz olacak bugün... Hala inanamıyorum. Yıllardır başkalarının bebeklerini tedavi etmeye çalıştım. Her seferinde kendi çocuğumu düşleyerek yaptım bunu. Nihayet bitiyor artık... En çok da şu anda merak ediyorum cinsiyetini. Ne dersin kız mı olacak, yoksa erkek mi?"

"Bilmem...Ama bana sorarsan kız olmasını çok isterim..."

"Sana benzeyen bıcır bıcır bir kızımız olsun o zaman..."

"Son anda bir sorun çıkmaz değil mi?" derken genç kadın kocasının gözlerinin içine bakıyordu. Kötü bir şey söylerse ne yapacağını bilemez haldeydi.