YENİ-DEN AŞK/TAMAMLANDI

25. BÖLÜM

Gözde de kalkmıştı oturduğu yerden. Bu insanları kesinlikle çok sevmişti. Serpil Hanımla birbirlerinden ayrıldıklarında hala ağlıyorlardı.

Saim Bey toparlanıp konuştu: "Evet, bu kadar duygusallık yeter...Hadi bakalım Levent, kızımıza çiftliği gezdir biraz. Biz de annenle sebze ve meyveleri gözden geçirelim. Serada buluşuruz."

"Tabii baba," dedikten sonra Levent Gözde'yi alarak ufak bir yürüyüşe çıkardı. Elini tuttuktan sonra ona dönüp sordu: "İyi misin?" 

Gözde de onun elini sımsıkı tuttu. "Evet, şimdi daha iyiyim."

"Gel, seni atların yanına götüreyim. Çok büyük bir huzur veriyorlar bana. Eminim sana da iyi gelecektir."

"Hadi gidelim," dedi genç kadın.

Geride kalan Serpil Hanımla Saim Bey, Gözde'nin bütün acısını içlerinde hissetmişlerdi. Kısa bir süre hiç konuşamadılar. Sonra derin bir nefes alan Serpil Hanım aldı sözü: "Allahım nasıl bir mücadele vermiş kızcağız hayatta kalmak için gördün mü Saim?"

"Evet hayatım, bravo gerçekten! Çok da güzel gelmiş hepsinin üstesinden..."

"Evet, ah canım! Çok sevdim ben...Bakışları ne kadar mahzun, dikkat ettin mi?"

"Başta fark etmemiştim; ama hikayesini anlatınca gördüm. Bizim onu hiç yalnız bırakmamamız gerekiyor, biliyorsun değil mi?"

"O istediği sürece ben yanındayım. Levent de çok sevmiş, belli...Yoksa asla buraya getirmezdi."

"Sıpa, nihayet abayı yakmış..."

"Evet," dedi Serpil Hanım gülerek.

Levent ve Gözde de o sırada ahırların yanına varmışlardı. Sevgilisi onu kendi atının yanına götürdü. Simsiyah, çok asil bir attı. "Aşkım, bunun adı Karaduman."

Sonra atına döndü ve onun yelesini severken bir yandan da Gözde'yi anlattı. "Onu çok seviyorum Karaduman. Üzerine bindiğinde senin de ona çok kibar davranmanı istiyorum, tamam mı?"

"Yavuz Sultan Selim'in atı ha! Güzel bir isim." diyerek onların yanına yaklaştı Gözde.

"Binmek istiyor musun?" diye sordu Levent.

"Aslında evet! Ama korkuyorum da..."

"Merak etme, seni çok sevecek. En az benim kadar!"

"Emin misin?" diye soran genç kadına kesin bir ifadeyle başını salladı Levent. Ardından Gözde'yi yavaşça kucağına alıp Karaduman'a binmesine yardım etti. Eyerinden tutarak onun kontrolünde ufak bir gezi yapmalarını sağladı. Bu sırada Karaduman ilk defa Levent haricinde birini gezdiriyordu üzerinde; halinden de gayet memnundu. Sahibinin dediklerini iyi dinlemişti...

Sevgilisi başlarda gergin olmasına rağmen sonrasında o kadar mutlu olmuştu ki gerçekten de büyük bir huzur duydu içinde. Karaduman'ı biraz daha sevdikten sonra ayrıldılar yanından.

Diğer tarafta Ömer ve Deniz arkadaşlarının bu Antalya yolculuğunun nasıl biteceğinin merakı içindeydiler. Deniz daha fazla dayanamayıp can dostunu aradı. "Gözdecim?"

"Canım, nasılsın?"

"Ben iyiyim, asıl sen nasılsın? Keyfin yerinde mi? Yolculuk nasıl geçti? Tanıştın mı Serpil Teyzelerle? Ne konuştunuz?"

Gözde sorular giderek artınca gülmekten başka bir şey yapamadı. "Denizcim biraz yavaşlar mısın? Yetişemiyorum sorularına..."

Deniz onu hiç duymamış gibiydi. "Eee, şimdi neredesin? Levent yanında mı? Ne yapıyorsunuz?"