Valen Series 1: The Alpha King

chapter 33

Chapter 33

Inaantok akong napaungol ng maramdamang namamanhid ang aking katawan at hindi makagalaw.

I tried to move my body, but I can't because of the man who's almost caging me with his body.

Iminulat ko ang mata at inaantok na napatingin sa aking gilid. Zaniel is like a snake who's hugging me. Ang bigat ng kaniyang brasong nakayakap sa aking tiyan, ganon din ang kaniyang binting nakadagan sa aking hita't binti.

I can't move freely because he's embracing me so tight. Ang kaniyang mukha ay nakasubsob rin sa akin leeg. He's also snoring a little... that I find so adorable.

I tried to speak, pero hindi ko magawa, namamalat ang aking boses.

Huminga ako ng malalim at hinaplos ang buhok ni Zaniel. I don't want to wake him up.

Ramdam ko ang sakit sa aking buong katawan, para itong binugbug. I moved a bit, and the searing pain I felt between my tight is harrowing.

I bit my lower lip and hold Zaniel's arm to removed it from my abdomen. Pagkatapos ay ang isang binti niya naman ang aking inalis mula sa pagkakadagan sa akin.

I slowly get up from the bed even though I felt the pain all over my body.

Namula ako ng matantong nakahubad pala ako, no..not just me, but also Zaniel. Tanging ang kumot lang ang nakatakip sa kahubadan namin.

Napabuntong hininga ako't kinagat ng mariin ang labi, pagkatapos ay paika-ikang naglakad papunta sa banyo.

When I'm finished taking a bath, I emmidiately go to the clothe. Agad akong namula ng makita ang maraming mga pula sa aking buong katawan pagkaharap sa salamin.

I remembered what happened last night.

Z—Zaniel did it. Ilang beses niya akong kinagat at....

Napapikit ako. Even it's pleasurable, I won't let us do it again, because it's painful! Hanggang ngayon ay ramdam ko pa rin ang sakit, mabuti na lang at medyo nabawasan ito ng maligo ako.

A—At ang laki...n—ng cancer...

Marahas akong napailing-iling. I won't let myself see it again.

Napanguso ako ng naisuot ko na ang itim na simpleng dress na hanggang tuhod ang haba. My colar bone is showing, wala itong manggas, it's an off shoulder dress, my gold heart shape necklace is perfectly stable on my chest. Nadipina din ang liit ng aking baywang sa suot na simple—ngunit napakagandang damit.

Paika-ika ulit akong bumalik sa kwarto at nakita si Zaniel na nakadapa pa rin sa kama.

Namaywang ako at napabuga ng hangin dahil sa sakit, but it's bearable right now, hindi katulad kanina konting galaw ko lang ay grabe na ang sakit.

Napatingin ako gilid at ang sikat ng araw ay pilit na lumulusot sa makapal na kurtina ng bintana.

Napanguso ako ng tumunog ang tiyan ko. Napatingin ako sa wall clock na nakasabit sa dingding—malapit sa bintana at nakitang ala-una na ng hapon. Kaya pala ramdam ko na ang matinding pagkagutom. Hindi pa man din ako nakapag-dinner kagabi.

The clock was like in the human world, siguro ay doon din nila ito nakuha dahil tao pa rin sila, sinumpa nga lang. I know that the time here and the time in the human world are not desame.

Lumapit ako kay Zaniel at umupo sa kaniyang tabi.

"Zan..." I softly called his name.

Mahina siyang humihilik, nakatagilid na rin siya ngayon at bahagyang nakaawang ang mapupulang mga labi.