Valen Series 1: The Alpha King

Chapter 13

Chapter 13

The Itiology Of Werewolves.

"Your so beautiful hija," sabi ni tita Emily na ikinainit ng aking pisngi.

Nasa isa kaming kwarto at tapos ng ayusan ng ilang mga tao kani-kanina lang. Nasa aking likuran si Tita Emily, at kitang kita ang repleksyon naming dalawa sa malaking salamin sa aming harapan. Im wearing a red
dress na hapit na hapit sa aking katawan, medyo kita ang ibang bahagi ng aking dibdib, wala itong manggas at kitang kita ang aking balkat at sabi ni tita, bumagay daw ang suot kong kuwentas sa aking damit. Siya naman ay naka-suot nang isang kulay green na dress, mas nadepina ang kurba ng kaniyang katawan at sumasabay sa kaniyang paglakad ang laylayan nito.

"Kayo rin po Tita, ang ganda ganda niyo rin po," sabi ko rin sa kaniya. Tita Emily's look is not like her age, she's already 43, but she really look's very young in her age. She looks like 22 years old! Ang ganda ganda niya!

"Thank you," nakangiting sabi ni Tita at hinawakan ang aking isang kamay, inalalayan niya ako paupo sa upuan at binitawan na ang aking kamay, saglit lang iyon dahil umupo lang rin siya at muling hinawakan ang dalawang kamay ko na inilagay ko sa aking kandungan.

Biglang nawala ang ngiti ni Tita at naging seryoso ang mukha niya. "Kahit hindi mo pa maintindihan 'to sa ngayon, gusto kong sabihin pa rin ito sa'yo," bumuntong hininga siya at humigpit ang pagkakahawak sa aking kamay. "I wan't my son to be happy," marahang sabi nito at matamang nakatingin sa akin. "But, with the situation, it's so impossible," pumungay ang mga mata niya at bakas ang lungkot sa mga mata na ikinataka ko pati na rin sa mga sinasabi niya. "You know that we're not like you right?" Tanong niya.

"Huh? A-ano po'ng ibig niyong sabihin?" Taka kong tanong.

"What i mean is, your a human, isa kang mortal, at kami, nakita mo kaming naging iba-umiba." Her voice is dead serious, kaya kinabahan ako.

"O-opo," utal kong sagot sa kaniya dahil sa kaba.

"We're a human, pero parang hindi din." Tumigil siya at parang naninimbang ang kaniyang tingin sa akin, para siyang nagdadalawang isip, kapagkuwan ay bumuntong hininga. "Mga taong lobo kami, at iilan lang sa mga tao'ng tulad mo ang nakakalam, at isa ka na sa mga tao'ng iyon." Hindi ako nagulat sa sinabi ni Tita na taong lobo sila, pero nagulat ako sa kaalamang iilan lang ang mga taong nakaalam na nabubuhay sila, at isa ako doon! Pero bakit hindi alam ng lahat? Isa ba iyong lihim?

"Bakit hindi alam ng lahat ng tao Tita?" Nagtataka kong tanong sa kaniya.

"Our ancestors kept it a secret hija, kaya kailangan mo rin itong isekreto sa iba," mariing sabi niya na ikinatango ko ng mabilis. "Ang asawa ko-ang Ama ni Niel ay umalis dalawang linggo na ng nakaraan," kwento niya, kaya pala hindi ko nakita pala niya. "My Father-Niel's lolo don't know him, hindi kilala ni Papa ang asawa ko sa totoong siya-ang estado niya sa buhay. My father thought, Nirel-my mate is just a simple citizen in Valen, ang tawag sa mundong inaapakan natin ngayon, but, my mate is a Hier, ang importanting kayamnan na dapat na manahin para sa ikakabuti ng aming lahi, ang lahi ng mga taong lobo," Hindi ko na naintindihan pa ang ibang sinabi ni Tita Emily ng mapagtanto ko ang sinabi niya, nanlalaki ang mga mata ko. Nasa ibang mundo kami?!

"Sa ibang mundo tayo?" Dahil sa gulat ay napatayo, ngunit agad din naman napaupo at napatulala kay Tita Emily.

"Oo, sa ibang mundo tayo ngayon, ang mundo ng mga immortal Ada." She calmly said. Nagulat ulit ako sa sinabi niya. I-immortal?

"'yong bangin..." I whispered. Hindi iyon imahenasyon!

"Ang bangin na iyon ang tanging daan para makatawid tayo sa mundong ito Ada, ito ang isang lagusan at paraan na ginawa ng Diyos at Diyosa na naawa sa aming mga ninuno para makatawid sa mundo ng mga tao." bumuntong siya at tinignan ako sa aking mga mata. "Listen carefully Adara, and i will explain some of it to you," huminto si Tita at tinignan ulit ako ng mataman. Hindi ako nagsalita at hinintay lang ang kaniyang sasabihin. "Maraming magkakaiba na mga nilalang ang nakatira sa mundong ito, at lahat ay mga immortal," nanindig ang balahibo ko sa narinig. "We are werewolves, there's a Vampires, Demons, Fairies, and many more creatures-at hindi pa napapangalanan ang iba." Paused. "If your wondering why i tell it to you-is because i trust you that you won't tell it to anyone, even from the people you trust," paused again. "Do you know what's mate is?" She asked, dahan dahan akong umiling sa kaniya. Narinig ko rin ang salitang 'Mate' sa pag-uusap nila ni Zaniel kanina sa library, "We-immortals, Vampires, demons and us- werewolves haves a mate. Mate is important to us, the Moon Goddess give it to us. If you found your mate, you must protect and stick with each other, dahil kapag makita mo ang mate mo, siya na ang magiging lakas at kahinaan mo."