Valen Series 1: The Alpha King

chapter 22

Chapter 22

"Zan? Bakit ngayon mo lang ako pinuntahan? Akala ko inuwi mo ako ng hindi manlang nagpapaalam dahil hindi mo na ako gustong makita." Bahagya na naman akong nakaramdam ng kirot sa dibdib.

Narinig ko na naman ang buntong hininga niya at inakbayan ako at hinila papalapit sa kaniya. He hugged me sideways while we're both sitting in a bench.

"I can't go out from the mansion because Lolo forbid me. He don't want me to see you so, ngayon lang ako nakatakas," he said and I felt him shrugged his shoulders.

"Bakit?" Mahina kong tanong.

Napanguso ako ng maisip ko na para akong tanga, susumbatan ko siya kung bakit ngayon lang siya nagpakita sa akin, tapos ng malaman ko ang rason niya ay tatanungin ko rin.

"Because I always felt your pain, iisa lang ang pakiramdam natin Adi, simula ng minarkahan kita." seryoso niyang sabi na hindi ko naman maintindihan.

"H-ha? A-anong marka?" Tanong ko at humarap sa kaniya, nakalas ang pagkakayakap niya sa akin.

Tumagilid rin siya paharap sa akin at hinawi ang buhok kong nasa kanang balikat ko, medyo basa pa ito dahil hindi ko ginamitan ng blower kanina.

Napayakap ako sa sarili ng umihip ang malamig na hangin ng gabi. Nandito kami ni Zaniel sa isang park sa loob ng aming subdivision, I wan't to be with him kahit sandali lang. Sinabi ko sa kaniya kaninang gusto kong sumama sa kaniya, but he disagree. Sabi niya, kahit na mahirap daw na malayo sa akin ay kakayanin niya dahil para rin naman daw ito sa aking kaligtasan, until now, I can still feel the fluttering feeling I felt in my stomach, parang merong mga paruparo nagliliparan sa loob nito.

"Right here, this is the marked i gave to you," I jump a little on my seat when he touch my right neck that gives me a little sensation that so Foreign to me.

Tumingin ako sa mga mata niya at agad na hinawakan ang kamay niyang humahaplos sa aking leeg at agad itong inalis. "Z-zan, d-don't touch it again." Utal kong sabi sa kaniya habang kinakabahan at nahihiya sa hindi ko alam na dahilan. Ramdam ko rin ang pag-iinit ng aking mga pisngi.

"Bakit?" He asked and smirked at me, para bang may alam siyang hindi ko nalalaman.

"W-wala!" Sabi ko at namumulang nag-iwas ng tingin, why  I am feeling that feelings everytime he touch me?

"Zan, I just want to ask. Bakit meron akong tattoo? Dito oh," kinuha ko ulit ang mga kamay niya at inilagay doon sa hinawakan niya rin naman kanina. "Nararamdaman mo ba? Diyan mo rin ako hinawakan kanina," sabi ko at tumingin sa kaniya. He's eyes turned into a silver, the night light's in the side of the road is the reason why the place where we are right now is evident. Malapit ang bench na inuupuan namin sa kalsada.

"I know that you have a tattoo," tumahimik ako at pinakinggan ang sinabi niya. "because I am the one who put it to your neck." Nanlaki ang mga mata ko sa sinabi niya at hinampas siya sa braso. Napadaing siya pero hindi ko pinansin.

"You moron! Bakit mo ako nilagyan nito? Alam mo bang sumasakit 'to minsan?" Nanlalaki ang matang itinuro ko siya.

Napailing siya sa akin na parang dismayado, bumuntong hininga at hinila ang isang daliring nakaturo sa kaniya na siyang ikinatunog ng buto ko. Napakurap ako at bahagya naman siyang natawa. "Sorry, I should wait for the right time to mark you. 'yan tuloy, hindi mo natandaan." Dismayadong sabi niya.

"Ano ba 'yang marka na sinasabi mo kanina pa?" Naguguluhan kong tanong sa kaniya na ikinahagalpak niya sa tawa.

"Why didn't you ask me a while ago? Hindi mo naman pala alam ang tinutukoy kong marka, but your listening to me that you know it." Natatawa niyang sabi sa akin. Hinila ko ang buhok niya at mahina siyang sinabunutan. Hinawakan niya naman ng mahigpit ang dalawa kong kamay at seryosong tumitig sa akin. "Do you know what mate means is in werewolves?" He asked, tinanong ko muna ang sarili ko kung alam ko ba iyon, tita Emily mentioned that 'Mate' thing to me, but I didn't understand it, ang alam ko lang, ay mahalaga ito sa mga taong lobo.