Valen Series 1: The Alpha King

chapter 12

Chapter 12

"Ready yourself Niel, your birthday celebration will start at 7pm, and your Lolo is planing to announce that your the one who'll change his position as an Alpha later, bring Adara with you, don't let anyone come near her," tuloy tuloy na sabi ni Tita at tumayo na sa upuan. "By the way, happy birthday to you two again," she said once again and smiled at me, ngumiti rin ako pabalik kahit bahagyang kinakabahan, tinapik naman nito ang balikat ng anak bago tuluyang lumabas ng pinto. Nakahinga ako ng maluwag, bakit parang ang weirdo nila?

"Let's go," Sabi ni Zaniel na sinunod ko naman kaagad. Naglakad ulit kami ng naglakad, hanggang sa huminto kami sa tapat ng isang silver na pintuan, Zaniel opened the door gently, pero hindi pa kami tuluyang nakapasok sa pinto ng may narinig kaming sumipol.

Agad akong napatingin rito at nakita ang isang gwapong lalaki. A guy who owns a brown messy hair, a blue eyes like Zaniel and pointed nose and red lips, but Zaniel is more good looking than him.

Napatingin ako kay Zaniel ng maramdaman ko ang mala-bakal niyang braso na sumakop sa maliit kong baywang, malamig ang tingin sa isang painting sa dingding, nakaigting din ang panga niya na parang may ikinagagalit. Inaano siya ng painting? Nagkasalubong ang kilay ko.

"Woah! Look who's here," sabi no'ng lalaki nang napatingin kay Zaniel at humalakhak. Ngayon niya lang ata napansin. Supladong napatingin din si Zaniel doon sa lalaki, "I didn't know you will go here, kaya siguro nagpahanda si Lolo." Ani niya saka ngumisi, tumingin ito sa akin at lalong lumaki ang pagkakangingisi niya.

"Cousin, can you introduce me to this beautiful lady?" He playfully asked at Zaniel—na mas lalong naging blangko ang ekspresyon pero grabe ang igting ng panga, lumalabas ang ilang ugat sa kaniyang noo at leeg.

"Huwag kang lumapit-lapit sa kaniya Kiro, o baka makakalimutan kong pagpinsan tayo," sabi ni Zaniel at tumalikod kaya nasama ako sa kaniya dahil hawak hawak nito ang baywang ko.
Pumasok kami sa kwarto at inalis niya ang pagkakahawak sa aking baywang bago malakas niyang isinara ang pintuan habang nakaigting pa rin ang panga, para siyang galit na galit!

"Zan," i softly called his name and touched his forearm. He sighed and massaged his temple after looking at me. Iyan na naman ang malalim niyang pagkakatingin sa akin. Uminit ang pisngi ko at umiwas ng tingin, i feel embarass all of the sudden.

"I really hate it when many guys looking at you," paos niyang sabi at umiwas sa akin ng tingin.

"Bakit naman?" I asked, confused.

"Dahil gusto ko, ako lang ang titingin sa'yo, your only mine Adara." He said firmly, nanindig ang balahibo ko. Naumid ang dila at hindi nakapagsalita. Ramdam kong parang tinangay ang aking kaluluwa. His words is like a Law, na parang wala akong karapatan na sumuway sa gusto niya, dahil kung susuway ako sa gusto niya, ay  makakaranas ako ng isang malupit na hagupit galing sa kaniya. Napalunok ako at umiwas ng tingin. Bahagya rin akong kinabahan. The Zaniel i meet days ago is very different from the Zaniel who's right in front of me right now. And the way he utter my name is like his owning it, na parang pagmamay-ari niya talaga ako, this is also the second or is third time?—he said my name.

"It's still early for the celebration, matulog ka muna," sabi niya at minuwestra ang malapad na puting kama. Tumango ako, siya naman ay pumasok sa isang pinto, siguro ay banyo dahil nakita ko na parang pang-CR ang design nito.

Lumakad na ako sa kama at humiga, kahit hindi inaantok, pinilit kung matulog dahil wala naman akong gagawin.

Nagising ako sa marahang paghaplos ng kung sino sa aking pisngi, minulat ko ang mga mata at nakita ang mukha ni Zaniel na nakatunghay sa akin.

"I'm sorry i wake you up baby," malambing na boses na sabi niya sa akin.

"Sino si baby?," medyo paos kong tanong pabalik sa kaniya, hindi sinagot ang tanong niya. "May anak ka na?!" Bigla akong napabalikwas ng bangon kaya bahagya akong nahilo.

"Okay ka lang?" Nag-aalala niyang tanong at inalalayan ako habang nakaupo sa gilid ng kama.

Hindi ko pinansin ang tanong niya at iwinaksi ang pagkakahawak niya sa akin, parang biglang uminit ang ulo ko at gusto siyang awayin. "May anak ka na pala? 'yon ba ang dahilan kaya ayaw mo akong bigyan ng baby dahil may baby ka na?" Malungkot na saad ko at ramdam ang pang-iinit ng bawat gilid ng aking mata.

Ngumuso ako para pigilin ang paghikbi at sumubsob sa mga kamay ko. Tuluyan ng tumulo ang mga luha.

"Baby," sabi niya ulit na ikinahikbi ko na. Kaya ba ayaw niyang gumawa kami ng baby dahil may baby na siya? May baby na sila ng ibang babae?

Sinilip ko siya mula sa siwang ng mga daliri ko, nakita ko siyang kinakagat ang pagiibang labi at parang nagpipigil na naman ngisi.

Nakatingin sa akin kaya nagtagpo ang mga mata namin, ang pinipigilan niyang ngisi ay biglaang nawala at agaran akong hinila ng marahan papalapit sa kaniya. His face soften when he sees my face full of tears.

"Stop crying," hinawakan niya ang pisngi ko at gamit ang dalawang hinlalaki, pinunasan niya ang mga luha ko.

"Sinong nanay ng baby mo?" Singhal at nakasimangot kong tanong sa kaniya na bahagyang ikinagulat ko. This is my first time being like this! Para akong nanibago sa sarili ko. Dahil ba ito sa mga taon na hindi ko nailalabas ang iba kong ugali sa ilang mga taong nakakasalamuha ko?

"Bakit?" Nagkasalubong ang kilay niya pero parang nagpipigil ng ngisi. Napanguso ako at umiwas ng tingin, ngayon ko lang napansin na nakakandong ako sa kaniya. Nakaharap at nasa dalawang gilid niya ang mga hita ko. Hindi ko alam ba't napunta ako rito.

Aalis na sana ako mula sa pagkakandong sa kaniya kaya lang hinawakan niya ang magkabila kong baywang at ipinaharap sa kaniya kaya wala akong magawa kundi mapatingin sa mga mata niya.

"Bakit? Anong gagawin mo sa babae ko? Hmm?" Paos niyang tanong sa akin. Palagi ba siyang natutulog? Bakit palagi siyang napapaos? O baka naman may sakit siya?

Kinagat ko ang pang-ibabang labi at nagpumiglas. Pero matibay siya, hindi ako makawala. Napabuntong hininga ako at nagdadalawang isip na salubungin ang mga niyang naaliw na nakatingin sa akin kaya lalo akong napanguso.

"Aawayin ko," nakasimangot kong sagot at umiwas ng tingin, humagalpak naman siya ng tawa. Naiinis akong nagpapadyak at ang kama ang kawawa dahil ito ang natatamaan ng mga sipa ko.

"Stop it, kung hindi ka titigil, baka sa siyam na buwan meron na tayong anak." Seryoso niyang bulong sa taenga ko at mahina itong kinagat. Namilog ang mga mata ko at nanindig ang mga balahibo ko.

"Z—zan?" Utal na tawag ko sa kaniya.

"Hmm?" Tugon niya at patuloy sa pagkagat.

"B—bakit mo kinakain taenga ko?" Kinakabahang tawag ko sa kaniya.

Wala akong narinig na sagot mula sa kaniya, pero tumigil siya sa pagkagat sa akin at sumubsob sa aking leeg. Gumagalaw ang magkabilang balikat kaya nalaman kong tumatawa pala siya.
Nagtataka kong tinulak ang noo ni Zaniel para maalis siya sa pagkasubsob sa aking leeg, pagkatapos ay umisod ako papalapit sa may bandang tuhod.

Kunot-noo kong tinignan ang harapan ng kaniyang zipper kung saan ko naramdaman ang matigas na bagay na tumutusok sa pwet ko kanina. I hold it using my right hand, nanigas ako ng parang mas lalo itong tumigas. Rinig ko ang marahas na paghinga ni Zaniel.

Anong nangyari sa kaniya?

Kunot pa rin ang noo ko ng mag angat ako ng tingin para tignan siya, ang isang kamay niya ay nasa kama sa kaniyang likuran—nakasuporta sa kaniyang bigat, ang isa naman ay nasa aking baywang. Bahagyang  nakaawang ang kaniyang basa at mapupulang labi, mapupungay rin ang mga matang nakatitig sa akin.
Parang nahihirapan na kung ano.

"Stop it Adi," pabulong niyang saad at hinuli ang kamay ko. "And 'bout the baby you wan't to have, You don't know what your talking about."  Bumuntong hininga siya at tinignan ako deretso sa mga mata. "Your not ready to be a mother Adi. Hangga't hindi ka pa handang magbuntis ng anak natin, ikaw muna ang magiging baby ko." Napakurap ako, ramdam ko ulit ang pag-iinit ng pisngi sa hindi ko malamang dahilan, umiwas ako ng tingin at isiniksik ang mukha sa kaniyang leeg sa pagkakahiya, and then after that, I heard him chuckled that makes me more embarass with the reason that I-don't-even-know-why.

©Herishaah