Valen Series 1: The Alpha King

chapter 15

Chapter 15

"Good evening ladies and gentelman," tumikhim ang babae na nasa entablado sa harapan na ikinaagaw nang atensyon ng lahat.

"Adi? Huwag kang umalis dito ha? Pupunta lang kami roon," Zan said and pointed the stage. I pout my lips and nodded at him. Ngumiti naman siya at hinalikan ang noo ko.

He was about to leave but I pulled the hem of his black tux, ang damit na palagi kong nakikita sa internet na suot ng ilan sa mga lalaki.

"What is it baby?" Malambing na tanong niya sa akin at hinaplos ang braso kong walang saplot, ramdam ko na naman ang kuryenteng dumaloy sa buo kong pagkato.

"Bakit kailangan niyo pang pumunta diyan?" Nakasimangot na tanong ko sa kaniya ng mapagtanto iyon.

"You will know later," ngumisi siya sa akin at dumukwang para hanalikan ako sa nakanguso kong mga labi. Hindi ako nakagalaw agad dahil sa pagkabigla, hindi ko alam kong bakit ganito ang reaksyon ko, tanda kong hinahalikan rin naman ako ni Mama noong maliit pa ako sa labi tulad ng paghalik ni Zan pero hindi naging ganito ang pakiramdam at reaksyon ko.

"First of all, thank you for attending this small celebrarion even you don't know what is this for," the lady who's holding a mic  in front of us chuckled, ganun din ang ilang bisita, nakitawa.

Ang ingay nila ang nagpagising sa akin sa pagkatulala. Napakurap din ako nang malamamg wala na si Zan sa aking harapan at likod na lang nito ang nakita kong papalayo na sa akin.

"This party is for my grandson who's having his 21th birthday,"

What? May apo na siya sa ganda niyang 'yan?! Namimilog ang mga mata ko at naka-awang ang mga labi sa pagkamangha at gulat. Mukhang magkakaedad lang sila nina tita Emily? Pero, m—may apo na siya?

Bakit ang babata nilang ti'gnan?

Umayos ako ng upo. At itinikom ang mga labi.

"Everyone, please welcome my other grandson, the only son of my youngest daughter Emiliana Wayton, Zaniel Jian Wayton!" Nalukot ang mukha ko ng marinig iyon, nagbibiro lang ba sila? Eh ang babata pa nilang tignan eh! Mukhang matanda lang sila ng ilang taon sa akin!

Natigilan ako at naisip ang napag-usapan namin ni Tita Emily, she said we're in another world, and all the personas I'll see here are all immortals.

Napakamot ako sa aking kilay at napaisip. Parang ngayon lang pumasok sa isip ko ang lahat-lahat nang sinabi ni Tita Emily ay totoo. Kung ganoon ay hindi siya gumagawa ng kwento lang para patulugin ako? I pout my lips in a while. Hindi kaya kakainin nila ako rito?

Natakot ako sa naisip kaya napatingin ako sa maliit na stage para hanapin si Zaniel. Nailibot ko ang paningin sa paligid at nakitang ang atensyon nilang lahat ay nasa harapan, naroon si Zaniel kasama si tita Emily at i—lyong l—lola niya d—daw. Karamihan ay pumapalakpak, kahit na bakas ang halo halong emosyon sa mga mukha, may namamangha, natutuwa, naguguluhan at nagtataka, meron ring nagbubulungan habang nakatingin sa maliit na entablado.

Ngayon ko lang rin napansin na nakalimutan ko na ang pagkaduwag ko sa mga nilalang na nakakasalamuha ko, siguro, ay nasanay na ako at alam kong hindi ako pababayaan ni Zaniel kaya kampante ako na walang makaksakit sa akin. Ngumiti ako ng magkasalubong ang paningin namin ni Zan.

I heard a chuckle from the speaker around the hall. Nakita ko na ang lola iyon ni Zaniel at malambing ang itsurang kinakausap siya. Maya-maya'y humarap ito sa mga bisita habang may ngiti sa labi.

"I know that you're wondering why kung bakit ngayon lang siya naipakilala, it is because they don't live here anymore in Gareth, they live in from uhh—well... from very far p—place." Nauwi sa ngiwi ang ngiti ng lola ni Zaniel pagkatapos sinabi ang mga salitang iyon, pagkatapos ay tumikhim at naibalik ulit ang ngiti sa mga labi. "Jian lives here in our mansion for only 6 years long. I remember, the Jian I know long ago is so sweet and caring, Zaniel Jian is so adorable and so cute." Mahinhin na tumawa ang Lola ni Zan. Napakurap ako, it felts so uncomfortable recognizing her as Zaniel's grandmother. At ano raw? Matamis si Zaniel noong bata pa siya?

Nahaplos ko ang kanang kilay, hindi ko pa siya natitkman, mamaya na lang siguro pakatapos nito. "But now, he's already a man, and someday, if ever he'll found his mate, he'll surely will build his own family." Ngumiti ng malungkot ang Lola ni Zaniel, siya naman ay nanatiling nakatayo roon ng pormal at seryoso ang mukha katabi ang isang lalaki, at si Tita Emily. Pasulyap-sulyap din siya sa akin na nginitian ko kaagad kapag magsalubong ang aming mga paningin, and his lips will just curl up a little as an answer to my smiles that makes me frown everytime he'll do it.

Nilingon si Zaniel ng Lola niya at ngumiti rito. "I'm so sad that I didn't see you grow up as a man, young man. But anyway, always remember that your always my adorable and cute baby Jian, even you'll grow old. Happy birthday Jian. And always remember that we love you so much, Apo." Tipid na ngumiti sa Zaniel sa Lola niya at nilapitan ito pagkatapos ay niyakap. Pagkaraan ay may ibinulong si Zaniel rito at hinalikan ito sa pisngi bago bumalik sa pwestong kinatatayuan kanina.

Humarap ang Lola niya na nagpapahid ng luha, kapagkuwan ay ngumiti at muling ibinuka ang bibig para magsalita.

"Sorry for that, I can't stop my overwhelming emotions because it's almost 1 year had passed that we didn't see each other." Marahang tumawa ang ginang. "And before we proceed to the next part of this party, my husband—the Alpha of this pack—the Black Moon pack, will anounce an important matter." Ngumiti ulit siya. "This isn't about Jian's birthday, it's also for announcing an important matter, an important matter for our pack's sake. And by the way, thank you for coming here everyone." Pumalakpak ang karamihan at ang iba ay nagbubulungan. Ako naman ay naiwan pa ring naguguluhan sa mga pangyayari, I can't really understand.

Nalukot ulit ang noo ko pagkakita noong kasama nilang gwapong lalaki sa maliit na stage na pumunta sa papalapit sa mic, bakit ang bata pa niya? Siya ba talaga ang Lolo ni Zan? Napabuntong hininga na lang ako, siguro, kasama sa pagiging immortal nila ang hindi pagtanda? I pout my lips and look at Zaniel who's looking at me too, but with his creased brow. I waved my hand and flashed a big smile at him. Sumimangot lalo siya at nilibot ang paningin sa paligid habang bakas ang pagkadisgusto sa asul niyang mga mata.

Bakit parang killer ang itsura ni Zan ngayon? Paano kaya kung maging killer kaming dalawa at patayin ang lahat ng nandito ngayon? Siguro exciting.

Inilibot ko ulit ang paningin sa paligid at nagtaka kung bakit karamihan sa mga lalaki ay nakatingin sa akin. Napalabi ako at tumingin kay Zan, pero agad rin naman akong umiwas. Ayaw niya bang tinitignan ako ng ibang immortal dito dahil gusto niya sa kaniya lang sila nakatingin?

Kinakabahang napatingin ako kay Zan, pero nawala iyon ng tumikhim ang lolo niya.

"It's already a long period of time—decades since I am ruling this pack." He started. "And I am very pleased that you attended this party."

"Because right now, I would be grateful to let you see how proud I am to hand my position as an Alpha to one of my grandchilds," napasinghap ang ibang bisita. "And it's non other, Zaniel." Seryosong dambit nito sa mic. Nakita kong napatayo iyong kapatid ni Tita na nakikinig sa usapan namin kanina, iyong creepy na lalaki. Nakatiim bagang ito at halata ang galit sa mukha. He also looks insulted?

"I choose him because I see on him the attribute of being a good leader, that he'll be a good leader someday. And not just that, I'm also so sure that The Black Moon's pack populatuon are good at his hand's if he's already the alpha of this pack, he's my grandson afterall." Hindi ko man mabasa ang emosyon sa mukha ng Lolo ni Zan, pero bakas ang pagmamalaki sa boses nito.

Nakakunot lang ang noo ko sa lahat ng narinig, dahil wala akong maintindihan kahit ni isa man lang.

__________________

12/26/20

©herishaah