Valen Series 1: The Alpha King

chapter 7

Chapter 7

Mine

I woke up feeling the heat of the sun on my cheek, I immediately looked at the sofa, at nakitang wala na doon si Zaniel. Siguro ay nagising na at siya ang nagbukas ng kurtina. I sleep on his bed, at doon siya sa sofa. Tumayo ako at kusot-kusot ang matang tinungo ang banyo sa loob ng kwarto niya, I gently opened the door and go inside.

Papikit-pikit akong tumungo dito at bubuksan na sana ang pinto nito ng bumukas ito at iniluwa si Zaniel. Tumayo ako sa daan kaya hindi siya maka-alis, he's only wearing his boxer short, tulad ng suot ko ngayon.

Pinahiram niya ako ng boxer at malaki niyang t-shirt na umabot sa gitna ng hita ko. Sabi niya kagabi, lalabhan niya ang damit ko, but I insist, ako na ang nag laba dahil alam ko naman, our maids—is the one who teach me how to do it, at parang nakakahiya naman kung siya pa ang maglalaba diba? Sa sobrang boring kasi sa bahay dahil walang ginagawa, nagpaturo ako sa mga kasama sa bahay kung paano gumawa ng mga simpleng gawaing bahay kapag siguradong wala doon si Mama.

Natigilan ai Zaniel habang nakatitig sa akin, magkaharap kami at ilang inches lang ang layo namin sa isa't isa. He looked at me from head to foot with adoration on his eyes, I blink twice and look at his wet body, I blink again, tumutulo ang ilang patak ng tubig sa kanyang halatang matigas na katawan. I blink once again, his body looks like a model I sees on the magazine and in the TV. I blink thrice,  all of the sudden, It felt's hot, namula ako at ibinaba ang tingin para makaiwas sa kulay asul niyang mga mata.

"Morning," he greeted, na hindi ko pinansin.

Sumalubong sa mga mata ko ang ibabang bahagi ng katawan niya.

Ang haba.... ng mga hita at binti niya, napalunok ako at umiwas ng tingin, pero nakakaagaw pansin ang bukol sa gitna ng mga hita niya, kaya naman ay ibinalik ko ulit ang tingin sa kaniya at tinignan siya doon.

"B—Bakit may b—bukol ka diyan Z—Zan?" Utal na tanong ko dahil sa kaba. May sakit ba siya? Bakit meron siyang bukol diyan?

"It's nothing," he lazily answered, pagkatapos ay hinuli niya ang kanang kamay ko na nakaturo pa ang isang daliri sa gitna ng mga hita niya. Hinila niya ako papalapit sa kaniya at hinawakan niya ako sa baywang bilang suporta dahil parang nawalan ng lakas ang mga binti ko.

"M—May c—cancer ka?" Naluluhang tanong ko sa kaniya na ikinasalubong ng kilay niya.

Paano kung may cancer talaga siya? Paano na ako? Hindi ko na siya makikita kong mamamatay siya? Tapos hindi ko na mahahanap si Mama!

"What are you talking about?" Kunot noong tanong niya sa akin.

"You don't know?!" I hysterically asked him.

"Baby, calm down." He gently said and touch my face. Kumalma naman ako napatingin sa mga mata niya.

"Alam mo ba kung ano ang breast cancer?" He nodded as an answer, bahagyang nakangisi. "Diba merong mga bukol na tumubo sa dede nila?" He nodded again. "Tapos, kapag palaging sumasakit ang puson nila, there's a big possibility that their ovary will stop functioning—ayy mali pala! Merong posibilad na nagkakaroon ng mga maliit na bukol ang ovary nila! Its called, ano na nga ba 'yon?" I asked him,

"Ovarian cyst?" He answered like a question. "Siguro," i pouted, magpapatuloy na sana ako, but i saw him biting his lower lip, he look's like he's  preventing his self to laugh.

"Bakit ka natatawa?" I asked him, confused.

"No, please continue," he casually said and go to the sink and get a one glass of water and then start brushing his teeth. Tinignan ko siya mula sa salamin at nagsimulang magsalita.