Bugün okula gitmek zorunda kalmıştı Kuroo. Tabii ki Kenma'yla kalmayı istiyordu, ama devamsızlık hakkı çok az kalmıştı.
Okuldan çıkmış, hızlı hızlı yürümeye başlamıştı erkenden gidebilmek için. Onu bir saniye bile yalnız bırakmazdı elinde olsaydı.
Hastaneye vardığında hemen asansöre binip odasının olduğu kata çıktı ve kabalık etmemek adına kapıyı çaldı. Annesinin "gel" demesiyle gelmişti içeri.
"Ah Kuroo, sen miydin?"
"Evet. Gelebildiğim kadar erken gelmeye çalıştım." derken Nintendosuyla oynayan Kenma'ya bakmıştı. "Kenma!" dedi ilgisini çekebilmek adına. Çocuk başını hafifçe kaldırıp iki saniye baktı ona.
"Bugün nasılsın? İyi hissediyor musun?"
"Sence?" Asık suratı zaten belli ediyordu her şeyi ama Kuroo yine de sormak istemişti.
"Nasıl gidiyor?" diye kısık bir sesle sordu kadının yanına otururken. Kadın cevap vermeden önce üzgün gözlerle oğluna baktı.
"Kahvaltıda iyiydi ama kahvaltı sonrasında mamasını içerken bayağı ağladı. Öğle yemeğinde de öyle.Ha birde, psikolog ve psikiyatristle görüştü bugün."
"Mama." deyip öğürme taklidi yaptı Kenma. Böyle yapınca annesini üzdüğünü biliyordu ama yapmasa da duramazdı.
"Birazdan da atıştırmalık bir şeyler getireceklermiş." Kuroo başını salladı. Kenma'nın ağlamasını görmediği için mutluydu, çünkü canı çok yanardı görseydi. Ama yanında olamadığı için de üzülüyordu yine.
"Tanrım! Sırası mıydı?" Nintendosunu karnının üstüne koydu. "Yanında şarj getirdin mi anne?"
"Hayır. Aklıma gelmedi." Çocuk sıkıntıyla ofladı.
"Yarın gelirken getiririm ben." diye araya girdi Kuroo. Aslında getirmese daha iyi olurdu ama o zaman da çok sıkılacağını bildiği için getirmeye karar vermişti.
Kapı açıldı, hemşire elinde bir tabakla girdi içeri. Tabakta birkaç kuru pasta vardı. Ayrıca süt de getirmişti.
"Al bakalım, afiyet olsun. Bir şey olursa çağırırsınız." Gülümseyerek bıraktı tabağı.
"Yediklerim yetmiyor mu?"
"Kozume, yetmediğini biliyorsun."
"İstemiyorum. İstemiyorum anne. Zorlamayın lütfen ." Çocuğun dolu gözlerle çaresizce yalvarmasını görünce içi titredi Kuroo'nun. Onu bu cehennemden çekip kurtarmak istiyordu ama elinden hiçbir şey gelmiyordu şu an. Onu iyi hissettirmeyi başaramadığı için kendine lanet etti.
Aradan bir gün geçmesini bile bekleyemedim..
ŞİMDİ OKUDUĞUN
promise || KuroKen
FanfictionİÇERİK UYARISI:YEME BOZUKLUĞU, DEPRESYON Aşklarım lütfen bir yeme bozukluğu ya da bozulmuş yeme davranışı yaşıyorsanız, hatta yaşamasanız da sizi etkileyeceğini düşünüyorsanız lütfen okumayın.
