promise || KuroKen

FİNAL

Yaklaşık bir sene sonra

"Bunu nereye koyayım?"

"Boş bulduğun yere koy bebeğim. Yavaş yavaş toplayacağız nasıl olsa." Yanıtını alınca elindeki kutuyu çaprazında duran kutunun üstüne bıraktı ve diğerini almak için kapıya döndü.

"Acaba yarın mı başlasak toplamaya? Zaten çok geç oldu. Uyumak istiyorum."

"Bana fark etmez. Ama yatak örtüsünü falan serelim en azından. Koltukta yatmayalım." Kenma başıyla onayladı çocuğu. Gerçekten bir an önce yatıp uyumak istiyordu.

"Tamam, bu da sonuncuydu." derken kutuyu yere bırakmıştı ve bırakmasıyla bir ses yükselmişti kutudan. 'Umarım önemli bir şeyi kırmamışımdır.' diye geçirdi içinden.

"Kuroo! Lou nerede?"

"Odaya gitmişti en son."

"Evi hiç bilmiyor, kaybolmasın."

"Bir şey olmaaz."

"Nevresimler hangi kutuda?"

"Bilmiyorum. Annen kutuların üstüne yazıyordu, bakıp bulayım."

O nevresimlerin olduğu kutuyu ararken Kenma salona bir göz attı. Yerleştirilecek bir sürü şey vardı. Eve çıkma işi cidden çok yorucuydu.

"Buldum!"

Tek yatak vardı. Öyle olmasını istemişlerdi çünkü zaten her gece birlikte uyuyacaklarını biliyorlardı. Boşu boşuna ayrı yataklar almaya gerek yoktu.

"Tut şunu." derken elindekinin ucunu Kuroo'ya uzattı ve yatağın karşı tarafına geçti.

"Bu niye bu kadar zor?" diye mızmızlanan sevgilisine bakıp "bırak istersen, ben yaparım." dedi Kenma. Çocuğun tabii ki de işine gelmişti bu, bırakıp kenara geçti hemen.

Yorgan ve yastık kılıflarını birlikte geçirdikten sonra yatak hazırdı. 'Artık huzurlu bir şekilde uyuyabileceğim' diye geçirdi içinden Kenma.

Kendini yatağa attığında Kuroo gülümseyerek ona baktı. Uyumasına izin vereceğini söylememişti ki..

Yatağa oturup çocuğa döndü. "Kenma?"

"Hm?"

"Kendi evimizdeki ilk gecemizde uyumayı mı planlıyorsun gerçekten?" Ne demeye çalıştığı ses tonundan belli oluyordu.

"Uykum var Kuroo."

"Bir şey olmaz." Kollarının üstünde durup sevgilisinin üstüne eğildi ve dudaklarını birleştirdi. Kenma ise başını yana çevirip çocuğun dudaklarından kurtulmuştu.

"Çok mu yorgunsun? Öyleyse zorlamayacağım." Çok düşünceliydi, o böyle oldukça Kenma ona daha da aşık oluyordu.

"Evet." diye mırıldandı. "Ama seni reddedemiyorum." Çocuğun yakasından tutup kendine çekerek tekrardan birleştirdi dudaklarını. Kuroo hafifçe gülerken eliyle sevgilisinin saçlarını kulağının arkasına atmıştı.

Tişörtünden kurtulduğunda Kenma'nınkini de tutup hızla çıkarmıştı. Sıcak vücutları birbirine değerken kesik kesik çıkan nefes sesleri tüm odayı kaplıyordu.

Kendini Kenma'ya bastırdığında çocuk ağzının içine inlemişti. Şu ana kadar hiçbir zaman tam olarak yapmamışlardı, aslında yapmayı düşünmemişlerdi çünkü bu bile yetiyordu. Hem..Kenma biraz korkuyordu bundan.