"Yaptığımın ne kadar yanlış olduğunu biliyorum. Seni ne kadar üzdüğümü de. Ama hâlâ çok zor Kuroo. Bedenimi kabullenmek, onunla kabul göreceğim düşüncesine inanmak o kadar zor ki." Kuroo elleriyle yüzünü sıvazladı ve sıkıntılı bir nefes verdi.
"Seni nasıl inandırabileceğimi bilmiyorum ama...seni gerçekten seven biri vücuduna bakmaz Kenma. Biliyorum tek sorun insanların seni nasıl gördüğü değil, senin de kendini kabullenmen gerekiyor ama sen beğenilmeyeceğin düşüncesinden kurtulamadığın için kendini sevme adımını atamıyorsun."
"Tanıştığımız günden beri..." devam edip etmemek arasında kalıyordu ama her şey ortadaydı zaten. Sadece kelimelere dökülmemişti şimdiye kadar.
"Senin ne kadar mükemmel olduğunu düşünüyorum. Her gün, her dakika aklımdasın ve biliyor musun, bunun vücudunla hiç alakası yok. Hiçbir zaman olmadı." Kenma'nın başı hafif eğikti, yere sabitlemişti gözlerini. Konuşmanın nereye gittiğinin farkında olduğundan dolayı bir şey demiyordu.
"Kim tarafından kabul görmeyeceğini düşünüyorsun bilemiyorum ama ne olursa olsun, nasıl olursan ol ben seni kabul edeceğim Kenma. Hayatını mahvetmeni izlemek istemiyorum, yardım etmek istiyorum. Yanında olup elini tutmak, zorluklara karşı seninle durmak istiyorum. Kendine eziyet ederken bana da ediyorsun farkında olmadan ama bunun için seni suçlayamam. Benim için yaşıyor değilsin nasıl olsa ama yine de bunu bil istiyorum."
"Kuroo ben-"
"Seni seviyorum Kenma. Duygularımı adlandırmayı öğrendiğimden beri biliyorum bunu. Hiçbir zaman söylemeyi düşünmedim çünkü zaten her şey mükemmeldi. Araya bir şey katarsam aptallık ederim diye düşünüyordum ama şimdi zamanı olduğunu biliyorum." Kenma bir şey demedi, tek eliyle gözünden akan yaşı silmişti sadece.
Kuroo bir nefes alıp "zaten anlamıştın, değil mi?" diye sordu. Anlamaması mümkün değildi, bunu sürekli gösteriyordu zaten davranışlarıyla.
Çocuk başını sallayınca Kuroo ayağa kalktı ve karşısına dikildi. "Peki bir şey söylemeyecek misin?" Kenma da ayağa kalktı ve birkaç saniyeliğine gözlerine baktı çocuğun. Daha sonra kollarını boynuna dolayarak sıkı sıkı sarıldı ona.
"Özür dilerim. Seni üzdüğüm için çok özür dilerim." Sesi yine titrek çıkmıştı ama ağlamamak için gayret ediyordu.
Kuroo saçını okşadı çocuğun. "Bundan sonra her şey daha güzel olacak." Kenma hafifçe geri çekilip burnunu çekti ve acı bir gülümsemeyle başını salladı.
🥺🥺🥺
ŞİMDİ OKUDUĞUN
promise || KuroKen
FanfictionİÇERİK UYARISI:YEME BOZUKLUĞU, DEPRESYON Aşklarım lütfen bir yeme bozukluğu ya da bozulmuş yeme davranışı yaşıyorsanız, hatta yaşamasanız da sizi etkileyeceğini düşünüyorsanız lütfen okumayın.
