İŞLER ZORLAŞIYOR

304 31 23
                                    


Kenway hemen iletişim cihazını çalıştırıp Yusuf ve Sophia'ya haber verdi.  Yusuf ve Sophia kontrol odasında bekliyorlardı ve hemen harekete geçtiler. Elektriği kestiler. 

 

Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.


Sophia Kenway'e "Tamamdır ." dedi ve Yusuf'a gülümsedi. Gülümsemesinde hem acı vardı hem de bir umut... 

Yusuf da Sophia'ya aynı şekilde gülümsedi. 

Sophia Yusuf'a " Çok korkuyorum! Ya onlara bir şey olursa? Ya bize bir şey olursa? Sence her şey yolunda gidiyor mu? Yanlarına gitsek mi? Ya zombilerden biri biz anlamadan içeri girerse? Bir sorun çıkarsa?" dedi kelimeleri hızlı hızlı söyleyerek ve endişesini sonuna kadar belli ederek.

Yusuf tekrar ona baktı ve gülümsedi. Sophia'ya yaklaştı ve omuzlarından tutarak " Her şey yolunda olacak. Planımız sorunsuz bir şekilde işliyor. Hem ben senin yanındayken nasıl bize bir şey olabilir? Sadece endişelenmene gerek yok." dedi göz kırparak.

" Nasıl bu kadar eminsin her şeyin yolunda olacağına?"

" Eminim işte. Hem sana endişelenme dedim değil mi? Endişelenince yüzün buruşuyor. Sana gülümsemek daha çok yakışıyor. Gül biraz!" 

Sophia Yusuf'un bu cevabına sadece gülümsedi. Yusuf da bu gülümsemeye karşılık " Ha işte böyle. Bak nasıl da yakıştı gülümsemek sana. Hep böyle gül." dedi Sophia'ya gülümsemesini eksik etmeden.

Sophia tekrar " Ama yine de ya zombi olsaydık? Nasıl düşünürdük acaba? Gerçekten tek amaçları insanları öldürmek mi? Ya da bilemiyorum yani duyguları yok mu? Beyin yiyince ne hissediyorlar?" diye soramadan edemedi.

" Ben zombi olsaydım senin beynini yemezdim. Ama illa yemem gerekirse kalbini isterdim." dedi hem gülümseyerek hem de utanarak. 

Sophia'nın yemyeşil gözleri büyüyerek ve ağzı hafif bir şekilde açılarak Yusuf'a şaşkınlıkla ve utanarak baktı. Yusuf da Sophia'ya git gide daha çok yaklaşıyordu. Boyu uzun olduğundan Sophia'nın boyuna gelene kadar onun karşısında eğildi. Göz göze geldiklerinde ikisinin de kalbi yerinden fırlayacakmış gibi atıyordu. 

Sophia bir müddet sonra kafasını hızlıca iki yana sallayıp " Ne? Neden? Niçin?" dedi yutkunarak. 

Yusuf da yine yandan gülümsemesini yapıp " Ne neden?" diye sordu.

Sophia " Y-yani neden kalbim? Hem ben zombi olsaydım seni yemezdim." dedi Yusuf'un cevabını şakaya vurarak.

Yüzünden gülümsemesini eksik etmeyen Yusuf " Ne düşünürsen düşün. Zombiyken de şimdi de hep kalbini isterim. Her neyse haritayı çıkar da herkes nerede bir kontrol edelim." dedi konuyu dağıtarak.

Sophia da hızlıca kafasını evet anlamında salladı ve haritadan izlediler.

Bu sırada içeride olan Esta , Kenway ve  Dean'ı bırakmayan adam hiçbir şey görmüyorlardı. Robot kıyafetlerindeki ışık düğmesini çalıştırdılar.

ESTAHikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin