Assassination Incorporated | SEASON 2

✓Chapter 117

Maureen

      Halos napamura ako sa sariling isipan ng tumagilid yung motor ko para makaiwas sa muntikan ng mangyaring banggaan namin dalawa ni Mason dahil sa ginawa niyang pag-drift. Lumiliko na ko papasok sa loob, ng bigla siyang lumitaw kung saan at inunahan ako.

Malamig na malamig akong dumilat pagkatapos kong kumuha ng malalim na hininga. Walang ano ko man inayos sa pagkakatayo ang motor ko at mahinahong pumasok sa garahe para ipark doon. Kakababa ko pa lang mula sa ibabaw ng motor, ng naramdaman ko ang pagbaba niya din sa kotse niya.

Nanatiling kalmadong nakatitig ako sa kanya habang hinuhubad ang suot na motor gloves at helmet. Malalaki ang mga ngisi niya na para bang inaasar talaga ang anghel kong espirito.

Pabagsak kong tinapon kung saan ang dalang bag at mabilis na mabilis kong sinakop ang natitirang espasyo niya mula sakin. Agad siyang napatakbo sa malaking parte ng harap ng bahay, pero hindi ko siya hinayaang makapasok sa kahit ano mang pintong makikita dito.

Hindi ko inaasahan ang biglaang pagharap niya sakin kaya agad akong napahinto. Ngunit, natauhan din kaagad ng pagkakataon ko na yun para bigyan siya ng kamatayan.

"You're the most insane, craziest and a stupid jerk, Mason!'

Inis na inis ko siyang sinuntok sa mukha ngunit nakailag ito. Narinig ko pa ang nakakademonyong tawa niya dahil sa kainis at galit ko. Mabilis akong nag-iba ng atake pero agad ding napasigaw at pilit ng kumawala sa malalaking bisig niya.

"Kumakain ka pa ba, 54? You're so thin! Para kang walking dead!" Agad akong natigilan ng marinig ang huling salitang nilait niya sakin.

"Walking dead? Do I look like zombie to you?" He's still holding me while I'm trying to free myself from his muscular arms. Suddenly, I got tired and madly face him behind. Where both of our faces are so close to each other. "Napa-sobra ka yata sa kakapanuod ng walking dead, 84. Tigilan mo na 'yan at baka makaibento ka pa nang medisinang zombie."

"Mmm! I always think about that. You want to be my tester? I'll chain you for good. In that way, no one is going to get you nor own you."

A moment that we stare each other, there's no emotions that I can feel. Been trying to change and accept his love after the tragic break up happened way back before. The thing is, how can I replace the love of my only one when he's sacred and unreplaceable.

"Ipaalala ko lang sa'yo---" di ko na nagawang tapusin ang dapat kong sabihin sa kanya ng pinutol niya ito.

"I have my own freedom, Blythe. You can warned me but you can't stop me for loving you. If decades and decades still won't get you nor taking the bullet for you. Then, I'll take hundreds, millions, and billion years to wait and just to be with you."

Napahugot ako ng malalim na hininga bagong dahan-dahan pinakawala ko ang sarili mula sa kanya. Bahagya ko pang naramdaman ang pagpisil niya sa kamay ko ng inalis ko iyon sa pagkakahawak sakin. Seryosong tinitigan ko ang mga mata niya at buntong hiningang binitawan niya na lang din nag kamay ko.

He suddenly lower his head as he gasping some air. After a second, he lifted his head and try to read my mind. But he didn't succeed. I tried my best to refresh this awkward aura. Gently, I form a smile and reach his hair to give him a pet.

"Do not worry. Be patient. Love will come."

"How long?"

"At the right moment."

"When?"

"When I'm died." and he smirked. "And you don't have enough choice but to find someone else."