FHS # 6 | Dubbed as the golden girl of Filimon Heights, everyone thinks Joana Cohen has everything a girl could ever want. However, what she has is the very thing that keeps her from getting what she truly wants.
With a life riddled with misconcep...
Oops! Ang larawang ito ay hindi sumusunod sa aming mga alituntunin sa nilalaman. Upang magpatuloy sa pag-publish, subukan itong alisin o mag-upload ng bago.
Nang matagpuan ko ang multo sa kusina, mabilis kong inilabas ang mga armas ko.
"Umalis ka sa mundong ito, hampaslupang evil ghost!" sigaw ko sabay wasiwas ng holy water sa multo, hindi na bale kung mabasa rin ako. Ginamit ko naman ang kabila kong kamay para batuhin siya ng bawang. Holy combo!
Pikit-mata akong umusal ng pangmalakasang dasal. Makaraan ang ilang sandali, dumilat ako at mag-isa na lang ako sa kusina.
Hindi ko mapigilang ngumiti habang nakahiga sa kama, sinasariwa ang tagumpay ko kahapon.
The ghost vanished just like that, and didn't show up again. Sure, I had to clean up the mess in Argentina's kitchen, but it was worth it knowing I got rid of the ghost. Ni hindi kami nito inabala habang gumagawa kami ng projects. Siguro nga ay nakatawid na ito sa heaven.
Kung nasaan man ang multong 'yon, sana at peace na siya.
"Siri! Play Walking on Sunshine!" I announced as I jumped up from my bed and started dancing to my heart's content.
Biglang bumukas ang pinto at pumasok si Yaya Shakira. I quickly ran up to her and grabbed her to dance with me. Marami siyang sinasabi pero masyado akong masaya para makinig, tumango-tango lang ako. Next thing I know, Yaya and I were already singing and dancing like a pair of drunk fools.
I have a feeling this will be a great day for Joana Therese Cohen, The Ghost Slayer Extraordinaire of Filimon Heights!
***
Yaya and I had so much fun with our morning concert that we ended up losing track of the time. Dali-dali siyang bumaba sa kusina upang magluto ng breakfast para sa amin ni Kuya, samantalang ako naman ay naghanda na para pumasok.
I was already running late kaya naman mas pinili kong magsuot na lamang ng P.E uniform para hindi ko na kailanganin pang magbihis, tutal P.E din naman ang first subject namin para sa araw na 'to.
Wala na akong oras para mag-breakfast kaya kinuha ko na ang lahat ng mga gamit ko at nagtatakbo na pababa ng hagdan.
"Yaya! Mommy! Daddy! Kuya! Aalis na ako!" anunsyo ko para sa kung sinong makakarinig.
I quickly ran out the door and into the driveway, but stopped in my tracks when I came across a horrifying sight.
Dressed in a white polo shirt, he stood right in front of me with eyes wide and skin as pale as ever. It was him. The ghost in Argentina's house. The same ghost whom I thought I already defeated.
Parang gumuho ang buong mundo ko nang mapagtanto kung ano ang nangyayari... Sinundan ako ng multo upang gantihan!
I screamed at the top of my lungs and ran as fast as I could.
