Firgun ne demek bilir misin sevgilim? İbranice birisini gerçekten çok sevdiğiniz için duyulan sevinç ve o sevincin içinde bencillik bulundurmamak. İşte öyle sevdim ben seni. Tüm benliğimle... Kendimden vazgeçerek...
Aşka inancımın olmadığı zamanda b...
Düzenleyip tekrar atıyorum. Tecrübesiz zamanlarımda yazdığım için tekrar dönüp baktığımda hiç hoşuma gitmemişti. Tabi ne kadar düzeltebilirim artık bu hikayeyi bilmiyorum. Yine de gözümden kaçan şeyler olmuştur görmemezlikten gelmenizi rica ediyorum. Keyifli okumalar...
Uyarı: ghost okuyucudan hiç hazzetmiyorum canlar, yorum yapamıyorsanız bile oy verirseniz sevinirim. Seviliyorsunuz🥰
~~~~~~
Hayatın bize neler getireceğini, ne gibi sürprizlere gebe olduğunu asla bilememiyordu insanoğlu. Önüne çıkacak engellerle nasıl mücadele etmesi gerektiğini ancak yaşayarak öğreniyordu herkes. Eğer yanında seninle beraber yürüyen, elini bırakmayan sevdiklerin varsa hayat ancak o zaman çekilmeye değer oluyordu. Benim için de bu kişi sendin sevgilim... Benim bir mucizeye ihtiyacım vardı ve hayat karşıma seni çıkardı.
Şu hayatta tekrar tekrar yaşamak istediğim, tüm yaşanmışlıkların içerisinde parlak bir yıldız gibi karanlığımı aydınlatan tek bir anıyı seçmek zorunda olsaydım, o an seninle karşılaştığım an olurdu kesinlikle.
Bu hikaye tamamen seninle ilgilidir sevgilim....
~~~
Üniversiteye yeni başladığım dönemlerdi. Ailemin isteği üzerine ekonomi okumak zorunda kalmıştım, sırf ilerde aile şirketinin başına geçebilmem için. Çok da fazla durmuyordum hayatın üzerinde, tek çocuktum ve ailemin istediği gibi yaşamaya çoktan alışmıştım. Hem böylesi daha kolaydı benim için, bir şeyleri elde etmek için çabalamam gerekmiyor, istediğim her şey anında oluveriyordu. Hazıra o kadar alışmıştım ki, bir tür alışkanlık olmuştu bu benim nazarımda.
Yeni hayatımın ilk gününde her şeyden habersiz kampüse gelmiştim. Şimdi düşünüyorum da tüm hayatımın bu kadar değişeceğini bilsem yine de aynı şeyleri yapar mıydım? Eğer ucunda yine sana kavuşmak varsa, evet hiç düşünmeden yapardım.
Siyah spor arabamla fakültenin otoparkına giriş yapmıştım. Arabamı dikkatlice park ettikten sonra yönümü fakültemin olduğu tarafa doğru çevirmiştim ki fakülte binasının önünde beni bekleyen kız arkadaşım Nnevy'i gördüm. Onu görünce istemsizce gülümsemeye başladım.
Nnevy ile 2 yıllık bir birlikteliğimiz vardı. Daha önce de birçok kız arkadaşım olmuştu ama en uzun ilişkim onunla oldu şimdiye kadar. Çünkü beni bunaltmıyor, kişisel alanıma girmiyor, saçma sapan hesaplar sormuyordu. Rahatına aşırı düşkün bir insan olduğum için sıkıntıya asla gelemiyordum. O da bunu biliyor ve ona göre hareket ediyordu.
Diğer ilişkileri gördükçe tüylerim diken diken oluveriyordu. İnsanları hiç anlayamıyordum. Nasıl sürekli yan yana olabiliyorlar, birbirlerinden hiç mi sıkılmıyorlardı? Ben asla öyle bir insan olamam diyordum oysa ki. Ne kadar da büyük konuşmuşum değil mi sevgilim?
Etrafta kimselerin olmamasını fırsat bilerek Nnevy'nin dudağına günaydın öpücüğü konduruyorum, mutlu olsun diye.. "Ne işin var bizim binada, senin fakülten burası değil." diyerek takılıyorum ona. "Seni görmek istemiştim, özledim." diye cevap veriyor tatlı gülümsemesiyle. Ben de gülümsüyorum ama bu sahte bir gülüş, amacım bir an önce oradan olabildiğince uzaklaşmaktı. Onu kırmak istemediğim için bu şekilde davranıyordum, aslında ne kadar acınası bir herifim ben. Ona aşık olmadığımı bile bile yanımda durmasına izin veriyordum.
Nihayet kısa muhabbetimizin ardından Nnevy hukuk fakültesine gitmek için yanımdan ayrılmıştı. Ben de fakülteye girip sıkıcı günümün bir an önce bitmesi için dualar etmeye başlamıştım.
Derse gireceğim sınıfı bulup içeri girmemle birlikte "Bright!" diye seslendiğini duydum arkadaşım Mike'ın. Onu görür görmez yanına doğru sokulup benim için ayırdığı yanındaki boş sandalyeye oturuvermiştim.
Mike ile çocukluktan beri tanırız birbirimizi, onun için en iyi arkadaşım diyemem o benim kardeşim gibidir çünkü. Her anımda yanımda oldu diyebilirim. Beraber aynı bölümde okumamız da tabi ki tesadüf değildi. Biz ayrılmaz bir ikili olmuştuk artık.
Günaydınlarla, nasılsınlarla geçen boş muhabbetimizin ardından sınıf tamamen dolmaya başlamıştı öğrencilerle. En son giren hocamızın da teşrif etmesiyle tam kadro hali hazırda dersin başlamasını bekliyorduk. Hoca, ardındaki kapıyı tam kapatacakken, arkasından son hızla, telaşlı bir öğrenci daha girdi. Önce selam verip, özür diledi sonra da koşar adım arkadaşının yanına oturdu. Her hali aceleciydi.
İşte tam o an gördüm, o eşsiz gülümsemeni. Seninle dalga geçen arkadaşına vurup, susmasını işaret ediyordun. Gülümserken gözlerinin ışıltısı dikkatimi çekti önce, sonra da kalbimi ısıtan parlaklığı. Gözümü senden alamıyordum bir türlü. Takılı kalmıştım zamanın o anında....
Bütün ders boyu gizli gizli seni izlemeye devam ettim. Bir ara bir şeyleri arıyor gibi etrafına bakındın durdun. İşte o an senden kendini alamayan gözlerimle buluştu, gece karası gözlerin. Zaman durdu, ben gözlerindeki sonsuz karanlığa düştüm.
Aslında o an anlamam gerekiyordu, bütün hayatımın artık sadece sana ait olacağını... Beni tarumar edip, tüm kalelerimi fethedeceğini... Aşk denilen şeyin varlığını seninle hissedeceğimi o zamanlar henüz bilmiyordum sevgilim, cahilliğime ver.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
