Bana Aşık Ol

Seviyorsan Aç Konuş

Kıvanç'ın yüzüne telefonu kapatmak yeni zevkim olmuştu ben kapatıyordum o tekrar arıyordu tekrar tekrar ve tekrar.. Annem her gün odama gelip Kıvanç'ın salonda beni beklediğini söylüyor ama ben aşağı inmemekte diretiyordum bana çocukca davrandığımı yargısız infazla Kıvanç'ı kafamda bitirdiğimi söyleyip duruyordu. Benim Kıvanç'ı bitirdiğim falan yoktu zira kafamda sürekli beni kandırdığı bana yalan söylediği ve soluğu eski sevgilisinin yanında aldığı dönüyordu onu görmek istemiyordum , sinirli değil üzgündüm o parkta ağladıktan sonra bir daha ağlamamış olmam beni daha da korkutuyordu iki akşamdır uyumadan önce tavanı boş boş izliyor ve sanki gözyaşlarımı içime akıtıyordum kendime sinirleniyor yumruklarımı sanki Eylül karşımdaymış gibi kanatırcasına sıkıyordum ne çeşit bir aptaldım ben zaten bilmiyor muydum ? Bir insan bu kadar mutlu olamazdı ki her şeye sahip nasıl olabilirdi. O pazar akşamı telefonum çaldığında tekrar meşgule attım arayanın Batu olduğunu aniden fark edip aramasına geri döndüm tabi.

'' Efendim Batu ''

'' Meşgul falansan sonra arayabilirim ? '' sesi oldukça kibar geliyordu , bu aşırı düşünceli hali içkinin dibine vurduğunda kendini gösteremiyordu bunu üç gün önce görmüştüm alkollü bir şekilde gecenin körü aramasını biliyordu

'' Yoo değilim ''

'' Bu akşam için konuşmuştuk ya o hala geçerli değil mi ? '' içten olmayan bir kahkaha attım aslında komik gelmişti o ayırt etme bozukluğuyla içmişken söylediklerimi hatırlıyor ama ben tamamen unutabiliyordum , bir insanı umursamak bu demekti işte. Belki de Kıvanç da aynen bu şekilde beni zerre kadar umursamamıştı. Hayır hayır tabiki böyle söylersem hakkını yemiş olurdum yalan söylemek de bir umursamak belirtisi olmalıydı eski sevgilisiyle buluştuğunu beni üzmemek için söylememiş olsa gerekti değil mi ? 

'' Evet evet geçerli ama kendimi pek iyi hissetmiyorum buralarda bi yerlerde bulussak sana uyar mı ? '' dedim

'' Kesinlikle ve tamamen uyar, bir saate orada olurum uygun mu?''

'' Evet görüşürüz o halde ''

'' Görüşürüz '' 

Ben hazırlanırken Kıvanç bugünkü 10386. aramasını yapıyordu içimdeki sıkıntıyı atmak amaçlı telefona cevap verme gereği duydum onun arkasından iş çevirme fikri o kadar itici geliyordu ki oysa iş falan çevirdiğim de yoktu arkadasımla kahve içecektim kimseye yalan söylememiştim ve Batuyla da bir mazim yoktu eski sevgilimle buluşuyor değildim onun gibi telefon elimde titrerken tekrar komidine koydum 

' Açmıyorum işte ' dedim telefona bağırmaya başlamıştım mental olarak iyi durumda olmadığım belliydi ama Kıvanç sanki beni duymuş gibi arama kesildi. Üstüme yüksek bel yırtık bir jean ve sade bir kazak geçirmiştim nasıl gözüktüğüm zerre kadar umrumda değildi açıkcası. Telefonumu tekrar elime aldığımda Kıvançtan bir mesaj vardı yine aynı ' Sorun ne ? ' mesajlarından biriydi ' Artık korkmaya başlıyorum neler oluyor ? Sen iyi misin bla bla ' mesajları. Bu sefer düşünmeye fırsat bulamadan cevap attım

'' Tabiki iyiyim hatta birazdan Batuyla bulusup kahve içip laflayacağız , aramıza katıl derdim ama Eylüle ayıp olur şimdi neyse Batuya selamını söylerim bir de arayıp durmayı kes rahatsız edici bir hal almayı çoktan geçti''

Ve bam telefon tekrar çalmaya başladı kıkırdamadan edemedim hayatımda ilk defa laf sokmaya çalışmıştım çok saçma cümleler kurmuş olsam da nedense miniminnacık bir mutluluk duymuştum karşındakini sinir ettiğini bilmek güzeldi. Açmadığımı anlayınca yeniden seri mesajları gelmeye başladı

'' Başından beri derdin bu muydu ? Sen deli misin aç şu telefonu !! ''

'' Elin sümsüğüyle kahve falan içemezsin aklından bile geçirme ''