Lady Z [ COMPLETED ]

Kabanta 41

Chairman's POV

“I'm sorry.”Sabay buntong-hininga ni Doc Sebastian, isa sa mga private doctor ng apo ko.

Kumunot ang noo ko at bigla akong kinabahan.

“Your Granddaughter is still unconscious, tho natahi na namin ang mga sugat niya. Siguro dahil sa braso niyang malaki na ang sugat, mas lumala pa ngayon kumpara noong tinahi ang sugat niya no'ng una. Mga tatlong araw ay gigising na siya.”

“What about my Grandson? ” Nagbuntong-hininga naman siya at umiiling-iling.

“As what I've said, I'm sorry.” Parang kumulo ang dugo ko at bigla siyang kwenilyuhan.

“Gusto mo bang basagin ko ang mukha mo!? Just direct to the point! Tell me what happened to my Grandson!” Agad naman niyang hinawakan ang kamay ko at ibinaba.

“Please calm down Chairman. Noong sinuri namin ang apo niyo kanina ay nakita namin ang dibdib niya na namumula at nangingitim. Bugbog na bugbog ang dibdib niya dahilan upang mas lalong humina ang puso niya, grabe ang epekto ng pagbugbog niya kaya sinabi kong kailangan na siyang operahan, asap. Mayroon siyang sakit na myocardial contusion and coronary heart disease. May family history diba kayo sa sakit na coronary heart disease? ” Agad naman akong tumango kahit na grabe na ang kaba ko dahil sa mga sinasabi niya.

“Oh okay... Anyway most cases of myocardial contusions are treatable. Mild cases are the most common, and recovery rates are high. However, you may be at risk for further health complications if your injury is severe. Significant injuries can be fatal. The deadliest disease in the world is coronary artery disease. Also called ischemic heart disease, CAD occurs when the blood vessels that supply blood to the heart become narrowed. Untreated CAD can lead to chest pain, heart failure, and arrhythmias. There is no cure for coronary heart disease and I know you already knows that? If you remember, sinabi ko sayo noon na ilang taon na lang ang nalalabi niya and I'm sorry dahil ilang oras na lang ay---”

Alam kong mangyayari 'to pero talagang ang sakit sakit na kapag nangyari na ang kinatatakutan ko.

Walang humpay ang pag-agos ng luha ko. Para akong hindi makahinga.

“I'm sorry Chairman. Kung gusto mong puntahan ang apo mo ay pwede naman, pero iisa na muna. I have more patients to attend to, please excuse me?”