DİLDÂDE

8. Bölüm - GİZLİ YARA

Yeni bir bölümle selamlar ♥
Keyifli okumalar ♥

"Girilmemesi gereken bir savaşa girip kaybeden bir kız çocuğuyum. Ben kendimle girdiğim savaşları bile kaybettim."

8.Bölüm - GİZLİ YARA

Aldığım nefesler beni boğmaya yüz tutmuş gibiydi. Herkes gülüyor bense söylenen cümleyi anlamaya daha doğrusu başka anlamlara taşımaya çalışıyordum. Bana karşı tavrı olsun, duruşu olsun bir farklı. Onunla aramdaki çekimin fazlasıyla farkındayım.

Herkes masanın etrafında toplanınca bende sessizce bir köşeye kuruldum. Arat'a karşı bir şeyler hissetmek... Ben bunu bilmiyorum ve olsa bile imkansız gibi. Benim aşka ayıracak vaktim yok. Benim kendime ayıracağım vaktim dahi yok. Bu kadar yara bere içindeyken ona yaklaşamam.

"Daldın yine," söylenen Buğlem kolumu dürtünce düz bakışlarım onu buldu. Yüzündeki ciddi ifadeyle bana bakıyordu. Beni anlamaya veyahut ne düşündüğümü merak ediyor gibi.

"Yoruldum o yüzden." diye sıradan bir yanıt verdim. Düşünüyorum; bu vakitten sonra neler olacak ya da ben ne yapacağım. Sınava az kaldı bir de parkurlar için çalışmam lazım, her şeyi geçtim hâlâ bölümümü bitirmedim. Şu sıralar dondurmayı düşünüyorum. Şu an kafam allak bulak.

"Abi," dedim abimin dikkatini çekerek. Anında bakışları beni buldu. Aslında okulumu bitirdikten sonra sınava çalışsam benim açımdan daha iyi olur; sonuçta bölümümü okumak için çok çaba sarf ettim. Elimden gelen her şeyi yaptım. "Seninle sonra biraz konuşalım mı?" Abimin kaşları daha çok çatıldı. Endişelendi herhalde. Hoş o benim için bu kadar çok endişelenebilir mi kestiremiyorum.

"Kötü bir şey mi oldu? Hayırdır sessiz duruyorsun?" Gülümsedim. Kötü bir şey olmadığının sinyalini çaktım.

"Kötü bir şey değil, bir karar vermek istiyorum. Sana danışmaya ihtiyacım var." Göz kırpıp geriye yaslandı. Klasik abi modellerinden.

Herkes gittikten sonra abim ile beraber oturma odasına geçtik. Konuşmamı bekliyor.

"Size sınavdan bahsetmiştim. Bölümüm daha bitmedi ve ben bölümümü hemen bırakmak istemiyorum. Sonuçta çok emek verip kazandım. Okulum bittikten sonra sınava girmek istiyorum. Yani mantıklı olan bu sadece fikrini merak ettim." Abim hafifçe öksürüp kaşlarını çattı. Normalde de çatık kaşlı ama sürekli böyle olduğu için ara sıra düzeltiyor.

"Mantıklı olan bu zaten Dilde. Okulun bitsin diplomanı al ondan sonra sınavına gir." Düz hesap. Mantıklı olan bu.

"Tamam," dedim ayağa kalkarak. Gidip derslerime çalışmam gerek çünkü okulların açılmasına az kaldı. Az kaldıdan kastım bir ay gibi bir süre var ama malum ders çalışmam gerekiyor.

Koridora çıktığım anda Buğlem ile karşı karşıya kaldım. Nefes nefese kalmış bir haldeydi. Kendini yere atıp derin nefesler almaya başladı.

"Dilde," dedi kesik kesik. Endişelendiğim için yanına çöktüm.

"Ne oldu Buğlem? Kızım ne oldu anlatsana!" Eliyle dur işareti yapıp derin nefes aldı.

"Koş kızım koş," dedi ayağa kalkıp. Ben hâlâ ne demek istediğini anlamıyorum. Kolunu kavrayıp durmasını sağladım. "Aptal mısın kızım? Ne oldu anlat." Kolunu elimden kurtarıp kapıyı açtı.