DİLDÂDE

3. Bölüm - BİZİ BIRAKMA

Ve yeni bölüm! 💌

Umarım seversiniz. Keyifli okumalar ❤

🍁 Bu emojiden sonra multi medyada ki şarkıyı açarak okumaya devam edebilirsiniz.

"Sana gelişlerim sonsuz olsun."

3.Bölüm - BİZİ BIRAKMA

"Nasıl yani!" Yüzündeki şaşkınlıkla bana baktı. Herkesin böyle tepki vereceğini düşünmüyorum. Abim ve Deran normal karşılar ama annem eminim hiç memnun olmayacak. Sonuçta abim ve Deran'ın en büyük hayali. Bense sadece öğretmen olmak istiyordum. Sadece öğretmen. Sakin bir hayat vardı hep hayalimde.

"Kızım okulun daha bitmedi. 3.yılımız ve sen sınava girip başka bir şey istiyorsun."

Sıkıntılı bir soluk alıp ayağa kalktım. "Buğlem, ben ne istediğimin farkındayım. Tamam Deran gibi değilim ama istiyorum. Bende bu yolda ilerlemek istiyorum."

Yüz ifadesi donuklaştı.

"Ama uzağa gitmeni istemiyorum. Yağız abi gitmişti eminim sende gideceksin." Onu teselli etmek için gülümsedim. Sanki öğretmen olunca gitmeyeceğiz.

"Sende benimle gelirsin. Hem o zamana kadar okulu bitirmiş olursun bende mezun olmuş olurum. İkimiz beraber yaşarız." Tek kaşı havalanınca kahkaha attım.

"Eh be kızım, ilk başta söyleseydin ya. Kulağa hoş geliyor." Gülerek başımı iki yana salladım. "Neyse, kazanacağına emin misin?" Bakışlarımı deniz manzarasına çevirdim. Deniz kokusunu derince içime çektim.

"Elimden gelenin en iyisini yapacağım." Buğlem, gülümseyerek omzuma iki kere destek olmak adına vurdu.

"Ben inanıyorum sana, başaracaksın."

Baş hareketi ile onaylayıp Buğlem'e döndüm. "Hadi gidelim. Abim geç kalma demişti." Buğlem göz kırpıp onaylayınca ayağa kalktık. Kayalıkların üzerine basarak kıyıya ulaştık.

"Yağız abi sizi fazla sıkmıyor mu?" Sorusu beni de düşündürdü. Şu sıralar bizi fazlasıyla kısıtlıyor ve bu benim hiç hoşuma gitmiyor. Kısıtlanmayı ya da emir almayı hiç sevmem. Ama hayatım bunun tam aksi halde ilerliyor. Abim evdeyken bize nefes aldırmıyor.

"Benim de hoşuma gitmiyor. Abimin bir bildiği ya da nedeni vardır." Buğlem sessiz kalıp yürümeye devam etti.

Sessiz geçen yürüyüşümüzün ardından kapıyı çalıp açmalarını bekledim. Deran'ın açtığı kapıdan içeriye girip odama girdim. Üzerimi değiştirdikten sonra banyoya geçtim. Elimi yüzümü yıkayıp mutfağa doğru ilerledim.

"İstekli değilsen hiç elleme." Gülmemek için dudaklarımı sıkıca birbirine bastırdım.

"Hiç bulaşmak istemiyorum." Annem bana kısık gözlerle bir bakış attıktan sonra tezgaha döndü. Kıkırdayarak diğer yanına geçip yardım etmeye başladım.

Akşam yemeğinin ardından hepimiz oturma odasına geçmiştik. Abime baktığımda öylece uzanmış televizyona bakıyordu. Deran kendi halinde telefonu ile ilgileniyor ve annem ise elindeki el işini yaparken göz ucuyla televizyona bakıyordu.

"Size söylemem gereken bir konu var." Abim kaşlarını çatarak bana baktı. Abimin bu tepkisi beni hiç şaşırtmadı. Annem de yavaşça el işini bırakıp bana döndü. "Ben polis olmak için sınava girmek istiyorum." Abim hiçbir tepki vermeden bana bakmaya devam etti. Gözlerindeki anlamsızlık ruhumu sıkıştırırken annemlere döndüm.