DİLDÂDE

22.Bölüm - AVUTULMAYAN KIZ ÇOCUĞU

Bu bölümü kalbimdeki çukura gömdüğüm insanlara ithaf ediyorum. Canımı yakanın yanması dileğiyle🖤

Bölüm şarkıları;
Model - Levla vazgeçti
Gripin - Vazgeçtim
Gece - İyileşmiyor

"Yalnız savaşan tüm kraliçelerin kalbinde dikenler vardır."

22.Bölüm - AVUTULMAYAN KIZ ÇOCUĞU

Başındaki bereyi çıkarıp avuçlarına aldıktan sonra evin bahçe kapısından içeriye girdi. Gözleri hasretle evi incelerken, yavaş yavaş eve ilerledi. Zili çaldığı anda kapı açıldı. Küçük kız kardeşi yüzündeki kocaman gülümsemeyle ona bakıyordu.

"Hoş geldin abiciğim." Kız kardeşine içten bir gülümseme yolladı. Kollarını iki yana açıp, başını hafiften sola yatırdı. Küçük kız kardeşi yüzündeki gülümsemeyle kolları arasında yer aldı.

Genç kız abisine sarıldığı için çok mutluydu. Başını kaldırıp abisinin siyah irislerine baktı. Bugün abisi tuhaf gibiydi ya da o anlam veremiyordu. Genç kız geriye çekilince abisi içeriye girdi. Kabanını çıkarıp odasına doğru ilerledi.

"Annem pazara gitti." diyerek seslenen kız kardeşinin sesini duyunca burukça gülümsedi.

"Tamam Deran." Dili diğer kız kardeşini sormaya yeltendi ama ağzını açamadı. Kırgınlığı kalbine bir bıçak gibi saplanıp kalmıştı. Vicdanı onu boğuyordu. Vicdanı bir sarmaşık gibi onu sarıp boğmaya ant içmişti.

Odasına geçip üstünü değiştirdikten sonra kendini yatağına attı. Günün yorgunluğunu üstünden atmak için birkaç saat uyumaya çalışacaktı. Gözlerini kapatıp düşüncelerine kulaç attı. Attığı her kulaçta daha çok boğuluyordu.

Hafifçe öksürerek gözlerini açtı. Gözleri odasını taradıktan sonra doğrulup yastığının altından telefonunu aldı. Saate baktıktan sonra ayağa kalkıp eşofman altını düzeltti. Odasından çıktıktan sonra yönünü sol tarafına çevirdi. Banyonun olduğu yöne doğru adım atmasıyla annesinin sesini duydu ve duraksadı.

"İyi dinlendin mi Yağız?" Annesinin ılımlı sesiyle arkasını döndü. En çok annesine benzediğini bir kez daha gördü. Saçları annesinin saçları gibi simsiyah; gözleri tıpkı annesinin gözleri gibi badem şeklinde ve simsiyah. Boğazında acılı bir yumru oluşurken yutkunamadı. Evde attığı her adımda boşluğa düşüp nefes alamıyordu.

"İyi misin oğlum?" Annesinin endişe barındıran sesini işitince gözlerini kapatıp açtı. Kendi iç dünyası birbirine girmiş durumdaydı. Kendini berbat hissediyordu. Duyguları alt üst olmuş halde onu yakıp kül ediyordu.

"İyiyim Leyla Sultan. Oturma odasına geçin sizinle konuşmak istediğim bir konu var." Yağız'ın söylediklerinin ardından Leyla Hanım'ın kaşları çatıldı. Endişesi ve merakı bakışlarına hücum ederken oğlunu sıkmadı. Psikolojik olarak çöküşte olan oğlunun üzerine gitme gereksinimi duymadı.

Yağız banyoya giderken Leyla Hanım oturma odasına geçti. Deran koltukta oturmuş televizyon izliyordu. Küçük kızına gülümsedikten sonra koltuğa oturdu. Meraklı bir halde Yağız'ı beklemeye başladı. Gözleri her saniye oturma odasının kapısına kayıyordu.

"Abi gelsene." diyen kızının sesiyle bakışlarını kapıya çevirdi. Oğlunu, bu yaşa kadar kendi getirmişti. Ne zorluklarla bugünlere gelmişlerdi. Gözleri geçmişi yâd ederken dolu dolu oldu.