DİLDÂDE

5. Bölüm - DÜŞTÜYSEK KALKARIZ

Selamlar ❣
Keyifli okumalar 😍

"Her düşüşün güçlü bir kalkışla bitsin."

5.Bölüm - DÜŞTÜYSEK KALKARIZ

"Dilde," diye seslenen annemi duyunca kitaplarımın kapağını kapatıp odamdan çıktım. Mutfağa doğru ilerlerken odasından çıkan abim ile karşı karşıya geldim. Yüzüne bakmadan hızlı adımlarla mutfağa geçtim.

"Deran yok, sen fırına gidip gelir misin annem?" Yüzümü asarak tezgaha kalçamı yasladım. Bu bir yerlere gitme sorunsalından bıktım.

"Anne ya," diye söylenerek tezgahtan parayı alıp mutfaktan çıktım.

"Dilde çabuk gel, biraz sonra teyzenler gelir." İsteksiz bir halde ayakkabılarımı giydikten sonra evden çıktım. Teyzemler akşam geleceğiz demişti. Anne tarafımı da hiç sevmiyorum.

Kendi kendime şarkı mırıldanarak fırına ilerledim. Fırının kapısından içeriye adım attığım an gözlerimiz kesişti. Gözlerim onumu arıyordu da direkt onu buldu.

Neden her yerdesin Arat?

Neden her baktığım yerde seni görüyorum?

Kendime gelebilmek adına derin bir nefes alıp fırından içeriye geçtim. Pek fazla kişi yoktu. Hızlıca dört ekmek alıp fırından çıktım.

"Dilde," dedi yanı başımda yürümeye başlayarak. Ben ekmek alırken o fırıncı Hüseyin amca ile konuşuyordu. Fırından çıktığımı nasıl gördü, oysa bana hiç bakmadı.

Ona bakmadan "Efendim," diye yanıtladım. Kısaca etrafımda göz gezdirdim. Abimin kulağına giderse eminim kızar ve daha fazla onunla kavga etmek istemiyorum. Zaten en son kavgamızdan sonra bir daha konuşmadık.

"Akşam güneşi güzele vururmuş."

Duyacağım bir tonda mırıldandı. Anlık olarak duraksayıp Arat'a doğru döndüm. Neden bana yaklaşıyorsun? Neden benimle bu kadar ilgili olmaya çalışıyorsun?

"Neden?" dedim içimde tutmayı es geçerek. Benden bu tepkiyi beklemiyor gibiydi. Kahve hareleri kısıldı. Güneşten dolayı gözlerim kısık bir şekilde onu izliyordum.

"Neden?" Beni mi tekrar etti yoksa kendi içinde mi düşünüyor anlamadım. "Ne neden?" Lafı çarptırdı. Hafifçe öksürüp adımlarımı hızlandırdım. O konuşmazsa ben hiç konuşmam.

"Dilde." Adım seslenince kaşlarımı çatarak duraksadım. Bu ses hiç hayra alamet değil, bu kızın varlığı şerden başka bir şey getirmiyor.

"Oo kuzen." Meltem'in sesini duyduğum anda sinirim tavan yaptı. Keşke dönüp saçını başını yolsam içim rahatlasa. Zamanında bana hep zararı dokunmuştu.

"Ne var?" derken baygın bir bakış attım. Gözleri ardımda duran Arat'a kaydı. Ağzının suyu aktı, kendimi tutmayıp çarpacağım bir tane.

"Bizde size geliyorduk. Annemler gitti, bende şimdi gidiyorum." Derin bir nefes aldım. Sinirlerime hakim olmak benim için çok güç. Bir de bunun karşısında sakin durmaya çalışmak daha güç. "Arkanda duran yakışıklı kim? Kız sevgili mi yaptın bizim haberimiz yok?"

Sinirlerime hakim olmak adına derin derin nefes aldım. Bu kızdan o kadar çok nefret ediyorum ki, gerçekten şu an sakin olmak adına üstün çaba sarf ediyorum.

"Hayır, hiçbir şeyim değil. Sadece yolda çarpıştık."

Yüzünde sinsi bir sırıtış belirdi. "Yalan da söylermiş. Merak etme Yağızcığıma hiçbir şey söylemem." Yağız kadar başına taşlar düşsün.