"Abla," diye bağıran Deran'ın sesiyle ellerimi Arat'ın elleri arasından çektim. Avuçları arasında tutuşan parmaklarım ondan kopunca buz tuttu. "Oo enişte bey buradaymış. Hoş geldin enişte." Gözlerimi kısarak Deran'a ters bakışlar attım. Buğlem gibi patavatsızın teki gerçekten. İki dakika baş başa kalamıyoruz bunlar yüzünden. "Abim geliyormuş. Bizi gezmeye götürmeye karar vermiş çok şükür." Şaşkınlıkla kaşlarım havalandı. En son ne zaman beraber bir yerlere gittik hiç hatırlamıyorum. Doğrusu canım hiç dışarı çıkmak da istemiyor. Pek dışarı çıkacak havam kalmadı. Enes için çok üzülüyorum.
"Siz gidin benim canım dışarı çıkmak istemiyor."
Deran oflayarak yakınıma geldi. "Bitmedi mi sorunlarınız?" Bunu isyan edercesine sormuştu. Hoş isyan ettiği bariz açıktı. Sorunlar bitti bitmesine ama canım dışarı çıkmak istemiyor. Bunun abim ile aramızda geçen sorunlar ile alakası yok. Aklım Enes'de kaldı. Saçma sapan davranmış olabilir ama pişman olacak bunu adım gibi biliyorum.
Sıkıntılı bir nefes bırakıp Arat'a döndüm. "Sen gidecek misin?" Sakince sordum ama içten içe gitmemesi için dil dökebilirim. Ellerini pantolonunun cebine koyup, kısık gözlerini gözlerime dikti. Bu asi hallerini öyle çok seviyorum. Gözlerini kısıp bana bakması beni daha çok heyecanlandırıyor. Hayır bir de Deran burada olduğu için rahat rahat konuşamayacağım. Hayran hayran Arat'a bakmayı sürdürdüm. Defalarca kez yaptığı gibi, kahverengi hareleriyle yaşamımı şah damarımdan kesti.
Derin bir nefes alıp Deran'a baktım. "Gitsene Deran," resmen tıslamıştım.
Gülerek sırtını duvara yasladı. "Sen sevgilinle konuş abla, ben abimi bekliyorum." Gözlerimi kapatıp açtıktan sonra Deran'a kötü bir bakış attım. Bu ona gitmezsen dayak yersin bakışıydı. "Of al gidiyorum." Söylenerek içeriye geçti.
"Seni özlediğim için geldim, şimdi gideceğim ama yine özlerim." Kalbim kafesinde hızla tepinirken, gülümseyerek Arat'a baktım. Beni özlediği için gelmiş. Bu adamın hiç çekinmesi yok. Okyanus bile bir noktada suyunu çekiyor. Tüm sessizliği bölen Arat'ın telefon sesi oldu.
"Alo," derken telefonu cevapladı. Karşı tarafı dinledikten sonra tekrar konuştu. "Tamam geliyorum." Telefonu kapatıp cebine koyduktan sonra bana doğru yaklaştı. Attığı her adım, rüzgar gibi etrafımı sarıp beni titretiyor. Tam karşımda durduğunda ki ne ara aramıza bu kadar mesafe açıldı fark etmedim. Onun yanında yaşama dair birçok şeyi unutuyorum. Korkuyorum onun yanında kendimi de unutacağım, hoş ben onunlayken kendimi de unutuyorum.
