Gece Işığım

-Kısa Bir Kesit-

"Dolunay!" Ormanlık alanda soğuktan donacak raddeye gelmeme rağmen durmadan ilerliyordum. Bu defa O'na zarar gelmesine izin vermeyecektim. Bu defa her şey yolunda gidecekti. "Dolunay! Duyuyor musun sesimizi!" Nefes nefese kaldığımda yavaşladım. "Dolunay! Yalvarırım burada ol.. Yalvarırım!"

~

Araba büyük sarsıntıyla devrilirken yüzümü korumaya çalışıyordum. Gerçekten emniyet kemeri hayat kurtarıyordu.. Çığlığım sesimi tamamiyle kısarken kapı büyük bir gürültüyle açıldı. "Sen hala ölmedin mi lan!" Kan dolu kıyafetlerim daha çok kanlanırken sert kayalıkta beni sürüklemeye başladı. "Kaan'ı yıkıcam. Bir daha asla kendine gelemeyecek. Bir daha asla benim işime burun sokmaması gerektiğini anlayacak!" Kendi kendine söylenirken büyük kafesin kapağını açtı. "Ulan şeytan diyo ölene kadar becer,ama yok. Vakit kaybedemem." Vücudumu hızla kafese fırlattığında inledim. Hiçbir şey hissedemiyordum. "N-ne yapacaksın?" Nefes alamıyorken kapıyı kilitledi. "Denize atıcam seni. Ne bok yaparsan yap. Ahtapotlara selam söyle." Nefes almaya çalışıyordum ancak dünya durmuştu. Aklımda sadece ve sadece Kaan vardı.. Birde oğlum. Ben olmadan ne yapacaklardı? Kaan ona yeni bir anne alır mı ki? Hayır.. Asla böyle bir şey yapmaz. Benden başkasını sevmez ki o. Alışamaz kimseye.. Bana katlandılı gibi kimseye katlanamaz..

Kafes büyük gürültüler eşliğinde havaya kalkarken son nefesimi aldım..

~

Ay ben yine dayanamadım :D Yarın yayınlayamayabilirim bu arada.. Neyse nasıl olmuş sizce? 😏 Ben sevdim. Hadi bakalım diğer bölümde görüşmek üzere!!