Gece Işığım

Final

Finali böyle istemezdim,ama aylardır yazılmayı bekleyen bölümler var.Bekletmeye hakkım yok,en iyisi final yapmaktı.Son bir bölüm daha ekleyeceğim,lütfen hemen kütüphanenizden çıkarmayın hikayeyi.Şimdiye kadar okuyan,ve uzun süre bekletmeme rağmen hikayeden vazgeçmeyenlere tek tek teşekkür ediyorum.İyiki varsınız!

-
Aksel'in uzun saçlarını okşarken bir yandan Kaan'a bakıyordum.Televizyonda görüldüğünden çok daha zayıflamıştı.Göz altları tamamen içeri çökmüştü ve dudakları kuru kalmıştı.Kasları yerini deri-kemik kombinasyonuna bırakmış,saçları ve sakalları uzamıştı.

"Dolunay,kızım sen dinlen.Aksel'e ben bakarım."Annem Aksel'i kucağımdan alırken başımın ağrısıyla gözlerimi sıkıca kapattım.Ağrılarım çok fazlaydı.Kimseye belli etmeden Dolunay abinin hastanesine gitmeye devam etmeliydim.

Gözlerimi açıp ayağa kalktım.Kaan gözlerini kapalı olan televizyona dikmişti."Kaan?"Bana döndüğünde gözleri parıldamıştı.Onu çok özlemiştim."Benimle gelir misin?Uyumaya gidiyorum.Çok yorgunum."Büyük bir sevinçle ayağa kalktıktan sonra elimi tuttu.Teni tenime ilaç gibi geliyordu."Gidelim karıcım."Tüm acılarımı unutmuştum.Vücudum hafiflemişti.

Asansöre bindiğimizde kollarımı boynuna sardım.Ağlamak istemiyordum ama rahatlamam lazımdı.Berbat zamanlar geçirmiştim.

"Seni çok özledim."Kulağıma fısıldadığında göz yaşlarım omzuna damlamıştı.Onu üzmek istemiyordum.Günlerdir ne halde olduğunu biliyordum ve bu korkuyu yaşamış olması beni daha da üzüyordu.

Alnımı omzuna dayayıp hıçkırmaya başladım.Ölecektim.Az kalsın ölecektim.Hayatımın aşkına ve oğluma veda edemeden gidecektim."Ağlama."Soğuk ses tonu kanımı dondururken burnumu çektim.Sinirleniyordu ve onun sinirlenmesi şu an isteyeceğim en son şeydi.

Asansörden inip odamıza doğru ilerledim.Soğuk davranıyordu.Benimle doğru düzgün konuşmamıştı bile.

"Bana neler olduğunu anlat,en ufak detayıyla birlikte."Yatağa oturup kollarını göğsünde birleştirdiğinde yutkundum.Nereden başlayacaktım ki?"Kaan-"

"Anlat Dolunay!"Korkuyla sırtımı duvara yasladım."Hatırlamıyorum.Sadece arabayla birlikte yuvarlandığımı hatırlıyorum,sonra Dolunay abi beni buldu.Tedavi gördüm ve buraya geldim."Kaşları çatıktı ve yere odaklanmıştı.Bana sarılacağını düşünüyorken kalkıp odada dolandı.Neden bana yaklaşmıyordu?Çirkinleşmiş miydim?

"Hangi oruspu çocuğu seni kaçırdı hatırlamıyor musun yani?"

"Hayır."Hatırlıyordum.Acı içinde geçirdiğim her günümü ayrıntılarıyla hatırlıyordum ama bunu Kaan'a söyleyemezdim.Muhtemelen hiçkimseyi umursamadan tek başına Ogün'e bir şeyler yapmaya kalkardı ve sonunda zarar gören o olurdu.

"Kaan?"Kerem kapıdan Kaan'a seslenirken sinirli bir nefes aldı."Ogün hapisten çıkmış."Hızla ayağa kalktığımda Kaan bana döndü ve gitmemem için kolumu yakaladı."Ne demek hapisten çıkmış?Ne zaman?"

"Bir şekilde beraat edilmiş.Yaklaşık 1 ay oluyor.Ve,Dolunay'ı kaçıranın o olduğundan eminim."

"Kaan-"

"Ogün mü seni kaçırdı?"Gittikçe kırmızıya dönerken kolumu biraz daha sıktı."Sana bir şey sordum Dolunay!"Kolumu elinden kurtarabildiğimde ovalayarak banyoya yöneldim."Sana hatırlamıyorum demiştim Kaan!Bana neden bu kadar kötü davranıyorsun bilmiyorum ama şu an beni yalnız bırak!Git burdan."

"Dolunay-"

"Kaan git.Yalnız kalmaya ihtiyacım var."

"Zaten günlerdir yalnızsın!Bırak,bu gece seninle uyuyayım.Kokunu içime çekeyim,sana sarılayım Dolunay."Gözlerim sulanırken başımı iki yana salladım.Kalbimi kırmıştı.Gün içerisinde ruh hali defalarca kez değişmişti ve kaldıramayacaktım."Kaan,gitmeyeceksen ben gideceğim."Ellerini havaya kaldırdıktan sonra gözlerini yumdu.Onu çok özlemiştim,şu an bile üzerine atlamamak için kendimi zor tutuyordum."Tamam,sen burada kal.Ben giderim."Ellerini indirdikten sonra odadan çıktı.