Gece Işığım

Hamile Değilim

Gözlerimi araladıktan sonra burnuma dolan kokuyla doğruldum. "Günaydın uykucu." Yataktan indikten sonra terliklerimi giydim ve Kaan'ın yanına doğru ilerledim. "Kahvaltı hazır, Gürsoy'lar uyanmak üzere, ben hazırım, sen uyuyorsun." Tüm vücudunu süzüp yutkundum. Kaan bana değer veriyordu. Sevmese bile değerli olduğumu hissettiriyordu.

Elini gözümün önünde gezdirip saate baktı. "Saat 10'a geliyor. Pelin her zaman bu saatte uyanır. Hadi hazırlan gel." Odadan çıktığında hayal kırıklıklarımla başbaşa kaldım. Pelin'i seviyordu, hala. Belkide beni yalnızca geceleri seviyordu ve ertesi gün her şey siliniyordu.

Üzerimi giyindikten sonra odadan çıktım. Kaan yüzüne koyduğu güzel gülümsemesiyle masadakilerle muhabbet ediyordu. Gülümsemesine bile aşıkken ona kızamazdım. Beni sevmeyebilirdi sonuçta tanışalı daha 1 ay olmuştu. Kaan'ın yanına oturduğumda tabağımın dolu olduğunu fark ettim. Kaşarlı omlet, çikolata, salatalık ve kahve. Tam istediğim şeylerden vardı. "Sen mi doldurdun tabağımı?" Kaan'a doğru mırıldandığımda dikkatler üzerimize çevrilmişti. "Evet, şey.. Beğenmediğin şeyler varsa yeni bi tabak getirebilirim?" Kafamı iki yana sallarken dudağının kenarına minik bi öpücük bıraktım. "En sevdiğim şeyler." Memnuniyetle gülümsediğinde herkes tabağına dönmüştü. "Kaan, bu gece holdingin yemeği var. Gideceksiniz değil mi?" Tek kaşımı kaldırdığımda Kaan'ın şaşkınlığı belli oluyordu. "Haberim yoktu." Yüksel Bey gülümsediğinde Pelin konuşmaya başladı. "Neşe teyze beni aradıda." Neşe Hanım? Pelin'i aradı?

Bitti artık. Pelin'i kesin kuma olarak getirecek.

"Hm öyle mi? Peki tamam. Ben babamla görüşeyim geliriz akşam." Salatalığı ağzıma attım ve gözümü Alya Hanım'a diktim. Bugün pek konuşmuyordu nedense. Ona baktığımı fark ettiğinde gülümseyerek ayağa kalktı. "Size afiyet olsun. Ben, bilet bakayım. En yakın zamanda eve dönsek iyi olur." Yüksel Bey'de onunla kalktığında derin bi nefes verdim. "Gece iyi uyku çektiniz mi? Ben yine çığlıklarla uyandım." Kaan'ın çenesi gerildiğinde mideme giren bulantıyla lavaboya koştum. Tüm yediğim o güzel şeyleri klozete boşalttıktan sonra sifonu çekip sırtımı duvara yaslayarak ayağa kalktım. Ellerim titriyordu. "Dolunay!" Kapı bilmem kaçıncı kez yumruklanırken ağzımı yıkadım. Kendimi berbat hissediyordum. Yavaşça kapının kilidini çevirip kapıyı açtım. Kaan kapıyı açtığım gibi yüzümü kavrayıp kendisine çekmişti. "Dolunay iyi misin?" Kafamı evet anlamında sallayıp geri çekildim. "İyiyim sanırım." Başım dönmeye başladığında Kaan'a tutunarak salona ilerledim. Pelin kahvaltı masasından kalkmadan bizi izlemeye devam ediyordu. "Kendini iyi hissetmiyorsan doktora gidelim." Kafamı iki yana salladım ve ardından geriye attım. Başımdan aşağıya kaynar su dökülüyor gibi hissediyordum. "Bu geceki yemeğe gelebilirsin değil mi?" Gözlerimi aralayıp başımı ovdum. "Kaan.. Ya şey benim bulantılarım devam ederse gelemem.." Pelin sandalyeden kalktığında sırıtıyordu ve neden sırıttığını anlamıştım. "Kaan benim kavalyem olabilir.." Kaşlarım çatıldığında Kaan Pelin'e bakıyordu. "Dolunay kendini iyi hissetmezse onunla kalırım Pelin, sen istiyorsan gidersin." Zafer sırıtışımı yüzüme koyup Kaan'ın elini tuttum. Yanıma oturduktan sonra başımı dizlerine koymamı sağladı ve saçlarımı okşamaya başladı. "Saçlarını kestirmenin özel bi sebebi var mı?" Kafamı iki yana sallarken gülümsedim. Elinin değdiği her noktada gevşiyordum ve bulantım geçmişti. Muhtemelen aşırı stresten dolayı bulanmıştı.

Gözlerimi araladığımda Kaan yoktu, salon bomboştu. Hangi ara uyumuştum bilmiyorum ama saat baya geç olmuştu. Muhtemelen yemeğe gitmişti, gitmeyeceğim dediği halde. Yavaşça kanepeden kalkıp yatak odasına doğru gittim. Tüm gün uyumama rağmen gözlerim kapanıyordu. Düzgün olan pikeyi bozmadan uzandım ve son kez saate bakarak gözlerimi kapattım. 19.47

Titreyerek gözlerimi araladığımda direk olarak saate baktım. 04:15

Sabah olmak üzereydi, ve ben yatak odasında değildim. Misafir odasındaydım, üstüm ve klima açıktı. Sertçe yutkundum. Kim beni neden buraya getirmiş olabilirdi ki? Kaan, Pelin'le mi uyumak istemişti?