The Lier & Lyer Academy

C3

Chapter 3

Lactsvine's POV

Naglalakad kami ngayon pauwi, tapos na kasi yung unang araw ng klase. Si Aider Ventachel yung nakabangga ko kaninang umaga, nasabi sa akin ni Tbuce yung name niya.

Nasa labas kami ngayon ng gate papunta sa bahay ng tita ko, sa side ni mama, never ko pang nakita si mama kahit si papa. Ang sabi nila namatay daw parehas si mama and papa sa accident na hindi na nila nasabi sa akin kung anong accident

Hindi pa nagsisimula ang party ng makarating kami ngunit madami nang tao. Nakita ko na ang iba ko pang tita at tito sa side ni mama, pati na rin ang iba kong mga pinsan at tatlong pamangkin.

"Your here na pala Vine" masayang bati sa akin ni tito Nusriven, asawa ng tita Amenyvter ko.

"Hey, nandito na si Lactsvine!" pasigaw na sabi ni tita Angeniel mula sa garden. Sa garden kasi gaganapin yung birthday party ni Maxxiwiner. Pinakamakulit na pamangkin ko.

"Waaaa!" sigaw ni Maxxiwiner, na nakadungaw mula sa bintana sa pangalawang palapag ng bahay. Ayan na siya, iniwan nanaman niya iyong yaya niya.

"Ate Vine" patakbong patalon na yakap sa akin ni Maxxiwiner, imbis na matuwa ako dahil favorite ako ng batang makulit na ito hindi dahil kung alam mo lang maiinis ka talaga ng sobra. Ate talaga ang tawag niya sa akin, ayaw niya daw tita dahil hindi naman daw ako matanda

"Sorry po miss Vine, ang kulit po kasi talaga ni Winer" sabi ng yaya niya pagkababa na hinihingal pa dahil sa paghabol sa kaniya.

"I told you not to call me Winer, im your boss, call me boss Winer" makulit na sabi ni Maxxiwiner, palibhasa'y ini-spoiled ng mga magulang.

"Winer, stop that" suway ng tita niya sa side ng asawa ng pinsan ko.

"Go down now, Maxxiwiner" sabi ko dahil naiinis ako sa paraan ng pagyakap o tawagin ko ng pabuhat niya.

"Ate Vine, why you're so kulit, i told you to call me Winer" aba ang galing ng batang ito, ako pa ang makulit ngayon. I just look at him.

"Okay, i',ll go down na hehehe" sabi niya

"Happy birthday" sabi ko sa kaniya pagkababa niya, sabay abot ng regalo sa mommy niya.

"Hello, Winer" sabi ni Tbuce. I almost forgot na kasama ko siya. Kilala na rin siya nila dito, so no worries.

"Hello, tito Tbuce" Tito talaga ang tawag niya kay Tbuce kasi ang bait daw nito at iniisip niyang may gusto sa akin si Tbuce, tho iexplain naman na sa kaniya pero ang kulit parin talaga. Inexplain ko din iyon kay Tbuce, tumawa pa nga kung bakit ko daw ineexplain, baliw talaga. Bagay silang magsama ni Maxxiwiner.

"Here's your chocolate baby Winer" pang uuto niya

"Hey, tito i told you not to call me baby" nakasimangot niyang sabi, ayan nanaman tayo sa i told you, i told you niya.

Umalis na ako doon at iniwan sila. Pumunta na ako sa pwesto ko, i have my own, siyempre I'm with Tbuce pero nakikipagbiruan pa siya kila tita, tito at Maxxiwiner. They were really that close than me, tho that was fine to me too..

"Ang layo talaga ng loob mo sa pamilya mo" ani ni Tbuce ng makatakas na siya sa mga tito at tita, umakyat na din sa stage si Maxxiwiner kasi nagsisimula na.

"Alam mo naman yon dati pa" dati pa talaga ako ganto, i really feel like i don't belong to this group where all of them is happy and smiling all day long. I know too that all of them have that personal problem but i don't feel anything from them.

Many of them make me feel especial, like Maxxiwiner, but that is not what i need. I'm searching for something. I tell this matter to Tbuce and he understands but if i tell this to other, they will only say that i need to appreciate that things or appreciate small things. They won't understand me, i really appreciate them but I'm not that showy.

When i was a kid, i lost they just found me. A long story but to make it short, they make a test, a DNA test, then they confirmed that i'm their nephew. They say that my name is Lactsvine Meharyega Colays, Colays is my fathers surname, while Meharyega is my mother's surname. Wala pa akong kahit isang kilala sa side ng papa ko, ni malaman ang kanilang mga pangalan ay hindi ko alam. I don't know what I'm feel everytime na napag uusapan ang tungkol sa papa ko kaya, i better keep my mouth shut about my family.

Nagkakasiyahan na ang mga umattend sa birthday party kahit si Tbuce ay nakikipagkulitan na rin sa mga tita at tito ko ng may marinig akong sumisigaw ng tulong.

I see in my vision a girl who is crying for a help and making a guy to stop what he is planing to do.

I need to snatch Tbuce right now but i choose not to get the others attention, so i open our mind conversation. Nang malaman niya na ang nakita ko, nagpaalam na muna siya kila tita at pumunta na sa akin.

Nang makalabas at makalayo na kami sa mga bisita ay hinila ko na siya because of his slowliness. I use my speed, my normal speed that human doesn't have. Wala namang makakakita sa amin if ever kasi gabi na. Sinakay ko na siya sa aking likuran habang tumatakbo..

"Saan tayo?" tanong ko, medyo pamilyar ako sa lugar na nakita ko sa vision ko pero ang kailangan ko ay iyong iksaktong lugar.

"Sa likod ng kubo sa tabi ng academy" siya ang may kakayahang alamin ang pinakaiksaktong lugar dahil pagpinasok niya ang isip mo ay kahit ang simpleng detalye ay malalaman niya, napasok na niya ata iyong isipan ng babae. Mayroon talagang kubo sa tabi ng Lyer and Lier Academy medyo malayo lang nang onti rito.

Pagkarating namin rito at mabilis ko siyang binaba at sinipa ang lalaking nagnanais na pumaibabaw sa babae. Si Tbuce naman ang pumigil sa dalawang lalaking nagnanais na tumakas. Hinayaan na naming puntahan ng mga kaibigan niya si Marrene Sevustel, para bigyan siya pangcover sa katawan nito.

Iyak pa rin ito ng iyak kaya niyakap siya ng kanyang dalawang babaeng kaibigan habang kami naman Tbuce ay tinatalian ang mga siraulong lalaki.

Habang tinatalian sila pinagsisipa naman nila Aider at ng dalawang lalaki ito. Syempre di maiwasang hindi kami matamaan ni Tbuce tuwing sumisipa sila kaya inawat na sila ni Tbuce at sinabing kumuha na ng masasakyan para sa dalaga. Si Laciera at Cleosmy ay tinutulungang tumayo si Marrene kahit na umiiyak sila. Dinaluhan sila ni Aider at Stries para matulungan itong tumayo at maglakad. Habang ang kaibigan nilang si Gewlypon ay nakatitig sa akin, na parang ngayon lang napansin na nadito kami.

I don't know what he is thinking so i look at Tbuce pero hindi ito sa akin nakatingin. Tinignan ko ang kaniyang tinitignan ngunit para itong hangin na biglang nawala. So i bring my gaze to Tbuce pero sa akin na siya nakatingin.

Nagsalubong ang mga kilay ko, dahil sa pag iisip kung ano ito. I bring a glance again to that area between the big tree and my glance turns into gaze in order to make sure that their's nothing there. Ha-hakbang palang ako para puntahan ito ngunit narinig kong tinawag kami ng kaibigan ni Marrene, si Aider.

"Hey!" sigaw niya sa amin at nag sign na sumabay na kami. Wala sana akong balak sumama sa kanila pero hinila ako ni Tbuce para sumabay doon. Ang hilig niyang manghila ngayon.

"Ano ba" padiin kong suway kay Tbuce sabay bawi ng braso ko, pero hindi niya na iyon pinansin at sumakay na rin kami sa sasakyan.

Pagdating namin sa ospital ay chineck na agad si Marrene kung may masakit ba dito or what. Umiiyak pa din ito natigil lang ng dumating ang mommy and daddy niya. Hindi na muna kami umalis habang hindi umaalis itong mga kaibigan niya dahil kailangan pa daw kaming dalawa ni Tbuce para sa information na ibibigay sa pulis ng maproseso na daw ang pagpapakulong sa tatlong lalaki.

Si Tbuce ang sumasagot sa lahat dahil hindi ako magaling gumawa ng kuwento kung paano kami nakarating doon, siyempre bawal naming sabihin na tinakbo lang namin iyon mula sa bahay ng tita ko hanggang doon.

Hindi naman problema sa akin na tinakbo lang namin iyon, at okay lang sa akin na magtagal kami kahit kaonti rito.

Hindi na naalis ang tingin sa akin ni Gewlypon, simula kanina. Nawala lang iyon ng magring ang phone niya.

|~|•|~|
The L&L Academy