the 100 | bellamy x okuyucu one shots

Short

Yer: Dünya | POV: Y/N

Kampta herkesin işine baktığı sıradan bir gündü. Her zamanki gibi suçlular arasında genellikle Murphy'nin başlattığı kavgalar yaşanıyordu ama bunlar yönetilemeyecek kadar büyük sorunlar değildi.

Güneş ışınları çadırdan içeri girerek gözüme çarptığında yavaşça gözlerimi araladım. Refleks olarak sıcacık bir vücut umarak yana doğru uzandım ama hissettiğim tek şey çadırın soğuk kumaşıydı. Bellamy'nin avlanmak için erkenden gittiğini hatırladım. Avlanmak zorunda olduğu zamanlarda erkenden gideceği için her yerimi öperek beni uyandırırdı. Görünüşe göre bu sabah uyumama izin vermişti. Dün gece yaptığımız şeyi düşününce ister istemez yanaklarım kızardı.

Pantolonumu giyip cebime Bellamy'nin kendimi korumak için verdiği bıçağı koydum. Bellamy bana bıçağı nasıl kullanacağımı öğretmişti çünkü o benim etrafımda olmadığım zamanlar kendimi korumamı istiyordu.

Octavia'yı revir için kullanılan çadırın yanında gördüm ve üstüne atlamadan önce sessizce ona yaklaştım. Üstüne atlamam gerekiyordu çünkü o kadar kısaydım ki insanlar gözüme dağlar kadar uzun gözüküyordu. Octavia elini göğsüne koyarak "Aman tanrım Y/N! Az kalsın kalp krizi geçiriyordum. Sabah sabah bu enerji de nereden geliyor?" dedi. O gerçekten de bir 'drama queen'.

"Bilmiyorum O. Bugün mutlu hissediyorum. Gerçekten bir nedene mi ihtiyacım var?" dedim. Dürüst olmak gerekirse gerçekten neden mutlu hissettiğimi bilmiyordum.

Octavia tam bir şey söylemek üzereyken bir grup kız geldi ve ne olacağını bildiğimden gözlerimi devirdim. Bu kızlar her zaman boyumdan bahseder, ne kadar küçük ve 'sevimli' olduğunu söylerlerdi. "Bellamy yakında senin gibi küçük ve kısa cüceden sıkılacak ve benim gibi uzun ve seksi bir kraliçe arayacak." der gibi konuşurlardı.

Ortadaki sarışın kız "Merhaba O ve 'Ufaklık'. Neredeyse seni göremiyordum." dedi ve diğerlerini güldürdü.

"Bugün çok güzel bir gün ve ben mutluyum." diye içimden geçirdim.

Octavia bir şey söyleyecekken bir ses onu susturdu. Bu sesi milyonlarca ses arasından bile tanıyabilirdim. Bellamy'di. Bellamy o derin sesiyle onları gülünç duruma getirecek şekilde "Bence buradan gitmelisiniz." dedi. Sonra onların yanından geçti ve bana kucağına atlamamı işaret etti. Bir anda koşup ona atladım ve sıkıca sarıldım, o da kalçalarımdan tuttu ve onların görmesini sağladı. Onlar giderken Octavia sırıtıyordu.

"Neden bu kadar erken döndün?" dedim.

Bellamy beni yere indirirken "Bir kuş bana prensesimi rahatsız ettiklerini söyledi, ben de kontrol etmeye geldim." dedi. Gözlerime bakarak "Neden seninle uğraştıklarını bana söylemedin?" dedi.

"Çünkü herkes boyumdan dolayı hiçbir işi tek başıma yapabileceğimi düşünmüyor ve senin yapacak daha önemli işlerin var." dedim.

"Hiçbir şey senden daha önemli değil prenses. Ve boyunla ilgili sorun ne?" dedi.

Üzgün bir şekilde ona bakarak "Ben kamptaki en kısa kişiyim Bell." dedim.

"Tatlım kısa olman senin zayıf ya da işe yaramaz olduğun anlamına gelmez. Özellikle bıçak eğitiminde çok iyiydin. Senden çok etkilendim." dedi bana göz kırparak.

"Biliyorum. Bazen keşke diğerleriyle aynı boyda olsaydım diyorum."

"Peki o zaman atla"

"Ne?"

"Uzun olmak istiyorsun değil mi?"

"Evet"

"Tamam o zaman. Seni omuzlarımda taşıyacağım, böylece herkesten uzun olabilirsin." dedi.

Bellamy benim gülümsediğimi görünce yere eğildi, omzularına oturdum. Dengesini sağlayınca kamp alanında yürümeye başladı ve herkesin görmesi için yavaş yürüyordu. Daha deminki kız grubunun yanından geçerken kızlar gözlerini devirdiler.

Bellamy bunu gördü ve benimle uğraşan kıza "Bak, şimdi o senden daha uzun ama ne biliyor musun..." diyerek beni dikkatlice yere indirdi. "Onu bundan çok çok daha fazla seviyorum." dedi ve herkesin önünde dudağımdan öptü.