the 100 | bellamy x okuyucu one shots

Stray Tears

Yer: Dünya | POV: Bellamy

Kız arkadaşımı bulabilmek için etrafa baktım, kafam çok karışmıştı. Onu 1 saat önce görmüştüm, nereye gitmiş olabilirdi ki?

Çadırımıza baktım, yoktu. Octavia ile birlikte takıldıkları kelebek tarlasına baktım, yoktu. Üzgün olduğunda gittiği ağaca baktım, yoktu.

Sonunda Jasper ve Monty'e sordum. Bana ağlayarak dropshipe gittiğini söylediler. Benim güçlü sevgilim ağlıyor muydu? Kız arkadaşım ağlamadığı için başka bir şey sanmışlardır diye düşündüm. Yine de içeriden sesler duyduğum dropshipe yürüdüm. Hemen içeri girdim ve Y/N'nin dizlerini kendine çekip öylece oturduğunu gördüm, hıçkırarak ağlıyordu.

Daha önce onun ağladığını görmemiştim. O güçlü ve inatçıydı, esprili ve şefkatli, arsız ve gerektiğinde sorumluluk alan biriydi, her zaman yardım ederdi ve asla maceraya girmekten vazgeçmezdi.

Usulca "Bebeğim?" diye fısıldadım. Onu rahatlatmak için kollarımla onu sardım ama o daha fazla ağlamaya başladı. Omzunu sıvazlamaya başladım. Kulağına fısıldayarak "Şş bebeğim sen iyisin, merak etme iyi olacaksın." dedim. Bir süre sonra daha az ağlamaya başladı. Ellerimi onun narin ellerinin arasına alıp "Sorun ne?" dedim, başını çevirdi. "Y/N sorunun ne olduğunu söyler misin?" dedim. Sorunu neyse beraber halledebilmemiz için onu neyin incittiğini bilmem gerekiyordu.

Her zamanki harika gözleri ağlamaktan koyu bir renge dönmüştü. Uzun bacaklarını göğsüne doğru çekmişti. Önceden zayıftı ve dünyaya indiğimizde kilo vermişti. Ama asıl kalbimi kıran şey onun artık gülmemesiydi. Y/N'nin o kadar güzel bir gülümsemesi vardı ki şuan onu üzgün görmek canımı çok acıtıyordu.

Kafasını omzuma gömerek "Ailemi çok özledim." diye ağlamaya başladı.

Onu kendime çekip daha sıkı sarıldım. "Biliyorum bebeğim, onları özlediğini biliyorum." diye fısıldadım, ailesini idam etmişlerdi. "Ama söz veriyorum onlar şuan Ark'tan daha iyi bir yerdeler. Ve şimdiye kadar yaptığın şeyler için seninle gurur duyuyorlar. Dünya'yı görmek, bu onların hayaliydi ve bunu onlar için yapıyorsun, tamam mı? Unutma, seninle gurur duyuyorlar." diye ekledim. Ondan uzaklaşıp elimle gözyaşlarını sildim. Küçük bir şekilde gülümsedi, bu beni de gülümsetti.

"İşte benim prensesim." diye fısıldadım, dudaklarına yumuşak bir öpücük kondurdum.