the 100 | bellamy x okuyucu one shots

🪼 Bölüm 2: Silahlarınızı Alın

Dropshipin etrafında barikat kurmayı bitirdiğimizde bazılarımız yiyecek bulmaya gitti, diğerleri çadır kurdu ve ateş yaktı. Bellamy herkesi bilekliklerini çıkarmaya ikna ediyordu, böylece Ark hepimizin öldüğünü düşünecekti.

Ateşin yanında bir kütüğe oturdum ve bileğimi ovuşturdum. Murphy bana doğru yürüdü ve yanıma oturdu. "Cennette sorun mu var?" dedi.

"Bunu cennet olarak adlandırmam ama evet. Sadece Bellamy'nin bize ne yapmamız gerektiğini söyleyip durması beni sinir ediyor."

"O zaman bu konuda bir şeyler yap."

Ona bakarak "Ne öneriyorsun?" dedim.

"Onun yanına gitmeni ve kendisini çağırdığı gibi 'lider' olman için yalvarmanı öneriyorum."

"Neden lider olmamı istiyorsun? Sen ne yapacağının söylenmesini istemeyen bir insan değil misin?"

"Evet. Ama o aptal Bellamy yerine seni dinlemeyi tercih ederim. Bunu al, ihtiyacın olacak." dedi ve bana bıçağını verdi, ben de ondan aldım.

"Ne kadar haklı olduğunu biliyorsun." Ayağa kalktım ve onu yanağından öptüm. "Teşekkürler Murphy."

Gülümsedi ve "Evet, evet, sadece acele et. Onunla uğraşmak zorunda kalmaktan bıktım."

Başını salladım ve Bellamy'nin çadırına yürüdüm. Derin bir nefes aldım ve içeri girdim.

Onunla yatakta çıplak bir şekilde yatan iki kız vardı. "Bellamy konuşmamız gerek." Kızların orada olduğu gerçeğini görmezden geldim.

Kızlardan biri "Burada ne yapıyorsun?" dedi. Diğeri de "Seninle konuşmak istemiyor." dedi.

Sert bir şekilde "Yalnız." dedim.

Bellamy "Kızlar lütfen bize izin verin." dedi. Kızlar ayağa kalktı, üzerlerine bir şeyler giydiler ve gittiler.

Kalkıp pantolonunu giyerken "Ne istiyorsun?" dedi. Sırtı bana dönüktü. Murphy'nin bıçağını aldım ve ona doğru yürüdüm. Bana döndü ve elimdeki bıçağı gördü.

"Y/N ne yapıyorsun?" Bıçağı avucuna koydum.

"Seni öldürecektim ama senden ne kadar nefret etsem de sana zarar veremem Bellamy. Bak, hiçbir neden yokken ağaca bağlanmaktan ve iş konusunda sana bağırmaktan hoşlanmıyorum çünkü burada olmaman gerekiyordu ama bunu görmezden geldim. Ama sonra sen benim bilekliğimi kırdın ve aptal kuralların yüzünden bize gemiyi terk edemeyeceğimizi söylediğinde çok sinirlendim."

Bıçağı yere koyarken "Ne demeye çalışıyorsun?" dedi.

"Barikatın içinde durarak ya da dışarı çıkmadan öylece bekleyemeyeceğimizi söylüyorum. Şimdi dışarı çıkıp bizim olan şey için savaşacağım ve sen de savaşacaksın." O bir şey diyemeden çadırından çıktım.

Murphy beni gördü ve "Artık lider sen misin?" dedi.

"Hayır Murphy, onu öldürmediğim sürece bunu yapmama asla izin vermez. Ama yardımına ihtiyacım var."

"Tam olarak nedir?"

"Bizim olan için savaşmak."

Bulabildiğim en uzun şeyin üzerine çıktım ve bağırarak "Herkes beni dinlesin!" dedim.

Herkes yaptığı şeyi bıraktı ve bana baktı. "Sonsuza dek bu barikatta kalamayız. Dışarı çıkıp bizim olan şey için savaşmalıyız."

Bir kız "Ne diyorsun sen?" diye bağırdı.

"Silahlarınızı almanızı ve topraklarımız için benimle birlikte savaşmanızı söylüyorum!"

Murphy yanıma geldi ve "Bellamy'nin kurallarından bıktık! Savaşacağız ve dünyayı ele geçireceğiz!" dedi (sakin ol Murphy daha kamptan 2 metre ötesini koruyamıyorsunuz djaömdşwa)

Tam o sırada Bellamy çadırdan çıktı ve bana baktı. Doğrudan ona baktım ve "Kim bizimle!" dedim. Herkes bağırdı ve silahlarını almaya başladılar. Bellamy bana doğru yürüdü ve beni kürsüden indirdi. "Y/N kendini ve diğer herkesi öldürteceksin." dedi.

Murphy onu iterek "Geri çekil Bellamy." dedi.

"Hayır Murphy, sorun değil" dedim ve Bellamy'ye döndüm. "Burada çürüyüp gitmektense orada savaşarak ölmeyi tercih ederim. Bizimle gel ve savaş. Yoksa o kadar korkak mısın?"

Bellamy "Ben korkak değilim." dedi.

Elime bir silah aldım ve "O zaman öyle davranmayı kes." dedim. "Güneş doğduğunda ayrılıyoruz." Elimi omzuna koydum. "Umarım doğru seçimi yaparsın."

Sonra Murphy ile çekip gittim. Murphy "Sence gelecek mi?" diye sordu.

"Bir korkak olmadığını kanıtlamak için gelecek." dedim.