Bölüm ithafı: 1falanca ❤
Bölüme geçmeden kısacık bir vaktinizi almak istiyorum. Panomda ve kitabıma yapılan yorumların altına hiç üşenmeden kendi kitabınızın tanıtımını yapmanız inanın hiç hoş değil. Bende birçok kişinin profiline yazdım ama bunlar asla bir yazarın profili değildi. Ya da tutup hiçbir yazarın bölüm yorumlarında kitap tanıtmadım. Lütfen anlayış gösterin ve artık yapmayın. Bana kızmayacağınızı düşünüyorum bu konuda çünkü bildirimlere her girdiğimde alt alta aynı yorumu görmek istemiyorum artık. Şimdiden anlayışınız için teşekkürler. ❤
Bölüm sınırı: 1000 vote 500 yorum❤
Keyifli okumalar iki gözümün çilekleri.🍓
Yazardan...
Gecenin karanlığı sabahın aydınlığına kavuşurken gittiği yol sanki hiç bitmeyecek gibiydi. Son zamanlarda yaşadığı, duyduğu şeyler de geceye benziyordu. Büyük bir sır saklanıyordu ama bu sırrı bilen herkes yine bir sır gibi kayıptı. Hümeyra'nın ailesini bulmak için Gülşah hanım ile konuştuğu gün çalışmalara başlamıştı Alpay, hikâyede o kadar fazla boşluk vardı ki işin içinden nasıl çıkacağını bile bilmiyordum. O gün Gülşah hanım gittikten sonra kendini bir banka bırakıp bu işi nasıl halledeceğini düşünüyordu ki yanına gelen kişi en büyük yardımı yapmıştı.
"Alpay."
"Emredin komutanım"
Alpay, Kadim Albay'ın sesi ile yerinden kalkıp hazırola geçti. Az önce Alpay'ın kalktığı banka oturup eliyle onun da oturması için işaret etti. Onun işaretiyle bankın diğer ucuna da Alpay oturdu.
"Dalgınsın, geldiğimi bile farketmedin."
Haklıydı. Alpay normalde olsa yanına dahi yaklaşmadan geldiğini hissederdi, ama bugün aklıda kalbini bıraktığı yerdeydi. Hümeyra'nın üzüleceği korkusu tüm bedenini sarmışken ondan başka hiçbir şey düşünecek durumda değildi.
Kadim Albay, Alpay'ın cevap vermesini beklemiyor olacak ki babacan tavrıyla konuşmaya devam etti.
"Hümeyra ile ilgili bir şey mi?"
"Evet komutanım"
"Hümeyra'nın adını duyunca bile gözlerin gülüyorsa kavga etmediniz. Demek sorun başka."
İyi bir gözlemciydi Kadim Albay, bunu en iyi Alpay bilirdi zaten. Aldığı ilk eğitim zamanlarından beri tanıyordu Kadim Albayı.
"Ailesini bulmaya çalışıyorum komutanım, ama elimde pek bir şey yok"
Alpay Gülşah hanımın anlattığı her şeyi eksiksiz bir şekilde Kadim Albaya anlattı. Gülşah hanımın getirdiği dosyayı detaylıca incelediler.
"Kayıp..."
Kadim Albay dosyanın başında yazan kelimeyi sessizce fısıldadı. Albay'ın da büyük bir kaybı vardı.
Kimi yaşamını kaybeder, kimi yaşamasına sebep olanı, kimi duygularını kaybeder, kimi içinde ki küçük çocuğu. Bazen bulamazsın seni sen yapan kayıplarını, bazen hiç ummadığın anda çalar kapını kayıpların.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
İki Gözümün Çileği🍓
ChickLit"Başka bir kadın oldu mu?" Güldü. İlk kez bu kadar içten, bu kadar nefes kesici güldüğüne şahit oluyordum. Bu gülüş öyle çok işlemişti ki gözlerime aklımdan her şey silinse bir tek bu gülüş kalırdı. "Sence" dedi burnunu burnuma sürterek "Sence olm...
