İki Gözümün Çileği🍓

Bölüm 2/👨‍✈️🍓👩‍💼

Keyifli okumalar iki gözümün çilekleri.🍓

Bugün Diyarbakır'daki ikinci haftam. Yavaş yavaş alışıyorum. Okulların açılmasına biraz daha zaman vardı ama ev, eşya, evrak işleri derken gelmiş kısa sürede hepsini halletmiştim. Burayı sevmeye başlamıştım bile, komşularım çok sıcak kanlı insanlardı. Sadece apartmandakiler değil mahallede bulunan herkesle neredeyse tanışmıştım. Hatta bugün komşu oturmasına bile davet edildim.

Yatakta yatmanın bir sonu olmayacağını anladığım için üzerimdeki örtüyü ayak ucuma doğru ittirip kalktım. Banyodaki işlerimi halledip mutfağa geçtim. Mutfak; benim için en mükemmel yer. Kendimi rahat hissettiğim, düşüncelerimden sıyrıldığım tek mekan. Birde yanında oyun havası varsa değmeyin keyfime.

Kendime hızlı bir kahvaltı hazırlayıp masaya oturdum. Bugün mahallenin girişinde müstakil evi olan Ayşe teyzenin evinde toplanacakmış herkes. Dün beni yolda durdurup dakikalarca ısrar ettiği için kıramayıp davetini kabul etmiştim. Gülşah annem bir yere gideceği zaman eli boş gidilmez diyerek hep bir şeyler götürürdü. Bende o yüzden lokumlu kurabiye yapmaya karar verdim. Kahvaltımı bitirip etrafı toparladıktan sonra üzerimi değiştirip cüzdanımı alarak iki sokak ileride bulunan markete eksik malzemeleri almak için evden çıktım. Telefonumu çıkarıp Sibel'i aradım. Hanımefendi dördüncü çalışta ancak açabildi.

"Evleniyor musun?" Homurdanarak ve uykulu sesiyle kurduğu cümleye anlamlar aramayı bırakarak "ne evlenmesi" dedim.

"Beni bu saatte uyandırmanın mantıklı sebeplerini düşünüyorum" söyledikleriyle gözlerimi devirdim. Evet Sibel o kadar uyucuydu ki yarım saat fazladan uyku için yemekten, gezmekten, eğlenmekten bile vazgeçerdi. Hiç unutmam yurdun bizi geziye götüreceği bir gün sırf sabah erken kalkmamak için geceden arabaya binmişti. Arabada uyursa sabah erken uyanmak zorunda kalmazmış. Gülşah annem ne yaptıysa ikna edememiş en sonunda tüm geceyi ikisi birlikte arabada geçirmişti.

"Sibel Allah sana bir sürü çocuk versin, uykuya hasret kal. Bu nasıl bir aşktır kızım ya."

"Kız besmelesiz senin içine Gülo kaçmış bu sabah." Kurduğu cümlede ara ara esneyerek beni de esnetti.
"Kalk hadi sen bugün tercih yapmayacak mıydın? Bir an önce hallet işini. Senden çok ben sabırsızlanıyorum" esneyerek kurduğum cümle ile kahkaha atmaya başlayan Sibel'e daha fazla dayanamayarak bende güldüm.

"Sen dışarı da mısın? Yürüyor gibisin sanki."

"Evet." Dedim. Bir yandan da kaldırım kenarına dikilmiş çiçeklere göz gezdiriyordum. Gerçekten güzel görünüyorlardı. "Geçen gün bahsettiğim Ayşe teyze vardı ya bugün onun evinde toplanacakmış mahalledekiler. Dün çok ısrar etti kıramadım oraya gideceğim. Lokumlu kurabiye yapayım dedim, eksik malzemeler için çıktım."

"Altın günlerine başladın ha. Yakında bir kocada bulurlar sana. Aaa bak hatta kundurayı giyip topuğuna basmış, ceketi omzunda, elinde tespih yan yan yürüyen bir ağa olsa off yakışır kardeşime" diyerek attığı kahkahayı karşı yoldakiler bile rahatlıkla duyardı. Söyledikleriyle gözlerimi devirip "çenesiz" diyerek telefonu suratına kapattım. Deli kız en zor günlerimde bile beni güldüren tek kişiydi. Telefonumun mesaj sesiyle ekran kilidini açıp mesaja baktım. Okuduğum şey ile sokak ortasında kahkaha atmamak için alt dudağımı ısırdım.

Deliydi bu kız.

İflah olmaz bir deli...

Gönderen: Sibel
Mesaj: Kundura yumurta topuk değilse vermem seni. Topuk mühim.🤭
Yüzümden gitmeyen tebessüm ile markete girip evdeki ihtiyaçları aldım. Evin yakınında market ve manav olması benim için büyük avantajdı. Sürekli mutfakta bir şeyler yaptığım ve her şeyi taze kullandığım için ev bakarken öncelikle buna dikkat etmiştim. Marketten çıkıp yan taraftaki manava girdim. Daha kapıdan girer girmez hissettiğim çilek kokusu ile derin bir nefes aldım. 5 yaşındaki küçük Hümeyra'nın hissettiği kokuydu bu. O yaşımda yurda getirilen kocaman bir pastayla başlamıştı bu aşk. Büyük beyaz bir pastanın üzerinde gülen yüz yapılmış çilekler vardı. Kollarımı masaya dayayıp hayran hayran bakıp kokusunu içime çekmiştim. O pastanın ağzımda yayılan tadını bu yaşımda bile unutamam.