İki Gözümün Çileği🍓

Bölüm 7/👨‍✈️🍓👩‍💼

Keyifli okumalar iki gözümün çilekleri.🍓

"Yakışıklı dengesiz dev ne anne?"

Karlı havada kıyafetsiz kalmış gibi bir titreme vardı içimde. Biz ne ara bu konulara gelmiştik.

"Yok bir şey oğlum, sen yemeğini ye" diyen Asiye teyzenin birde bana bakıp göz kırpmasıyla içimdeki küçük kız çocuğu kendini saklamaya başlamıştı. Sanki kendini gösterse daha fazla utanacaktı. Hızla kendimi mutfağa atıp ekmek sepetini aldım. Uçarak geldiğim mutfaktan kaplumbağa hızında çıkıyordum. Ekmek sepetini masaya bırakıp yerime oturdum. Alpay'ın ara ara bakışları garip bir şekilde rahatsız etmiyordu ama utandırıyordu. Yemek boyunca iki kere göz göze gelmemizin dışında hiç konuşmamıştı. İkinci kez göz göze geldiğimizde ilki kadar kısa sürmedi, bir ayna misali gözlerinde kendimi görmem içimdeki küçük kız çocuğunu saklandığı yerde güldürüyordu. Ayrıca utangaçlığımı unutup farklı bir hale geliyordum. Bu ilk defa tattığım bir duyguydu. Uyuzdu, gıcıktı ama çok yakışıklıydı. hem dün çocuklarla olan yakınlığı onu gözümde bambaşka biri yapıyordu. Ayrıca o erkeksi sesi ömür boyu dinlesem bıkmayacağım bir şarkı gibiydi.

Ömür boyu...

Sahi ömür boyu bıkmaz mıydım?

Sanırım bıkmazdım.

Galiba yıllarca kapattığım duygularımın üstünü açmıştım. O yüzden Alpay'a karşı farklı bakıyordum. Sanırım ufak bir hoşlantıydı. Bu adamı hangi kadın görse benim gibi düşünürdü.

Yemekten sonra masayı toplayıp mutfağı temizledik. Ocağa çay koyup salona geçtik. Asiye teyzenin sorduğu sorulara yanıt veriyordum. Alpay bizim sohbetimize katılmıyordu ama dinliyordu.

"İyi ki tanışmışız Hümeyra. Ne güzel oldu böyle."

"Öyle Asiye teyze sayende bende yalnız kalmadım."

"Alpay oğlumsa sende kızımsın. Bundan sonra bir Asiye annen var burada sakın unutma kızım."

Ya yerim.

Ol kız. Annem ol.

Uyuz oğlun boyundan tasarruf edip sevimliliğine ekleseydi basardım nikahı, gerçekten annem yapardım seni ama malum gıcık bir oğlun var.

"Alpay, oğlum sen çayını alıp odana geç istersen, rahatsız olma bizim sesimizden."

"Rahatsız olmuyorum anne siz konuşun, ben televizyona bakıyorum."

Annen senin değil benim rahatsız olmamdan çekiniyor akıllım. Aman benimde canıma minnet az daha kalsın gözüm gönlüm açılsın. Bana ne oluyor bilmiyorum ama içimde durduramadığım bir oynak Hümeyra vardı. Ve ben bunun farkına daha yeni varmıştım.

"Hadi kızım gel biz mutfağa geçelim."

Aman Asiye teyze oldu mu yaptığın. Ben oynaklığım tuttu diyorum sen mutfak diyorsun. Otur kız şuraya kurt mu var. Ne güzel oturuyoruz işte koca salon. Tabii böyle diyemediğimden başımı eğip tebessüm etmekle yetindim. Gelin kaynana toprağından olurmuş. Bu içimdeki Hümeyra ile dışımdaki Hümeyra'nın suçlusu inşallah sensindir Asiye teyze. Yavaşça oturduğum yerden kalkacakken Alpay iç sesime tercüman oldu.

"Oturun işte burada" diyen Alpay'a kısa bir bakış attım.

Anan oturtmuyor ki. Üzülme ama ben halledeceğim bu işi. Sen biraz bekle önce annenin gönlünü yapayım sonuçta erkeklerin kalbine giden yol mideden önce anneden geçer. Senin kalbi de bu oynaklıkla çok sürmeden kaparım. Bir de yontarsam değmeyin keyfime.

Tabii inşallah o kalp boştur Alpay bey.

Asiye teyze ile mutfağa geçerken Alpay'a kısa bir bakış attım. Kaşları çatık bize bakıyordu. Mutfağa geçtiğimizde çay yeni kaynamıştı. Asiye teyzeye bardakların yerini sorup tezgaha koyduğum tepsinin üzerine üç bardak çıkardım. Asiye teyze de yaptığım tatlıları tabaklara koyuyordu. Hazır olunca iki çayı masaya bıraktım. Tekrar çaydanlığı elime alıp son kalan bardağa bir bakış attım, nasıl içtiğini bilmiyordum. Asiye teyze elini sırtıma koyup gülümseyerek onun hakkında bir bilgiyi avucuma koydu.