Bölüm ithafı: sekersizmiya❤
Yazım hatası varsa kusura bakmayın.❤
Keyifli okumalar iki gözümün çilekleri.🍓
Alpay'dan...
"Gülşah teyze"
Önlerinde diz çöküp, elimi annemin ve Gülşah teyzenin birleşmiş ellerinin üzerine bıraktım. 2 gündür kızların yanında güçlü durmaya çalışıyordu, ama bugün zorla kızları eve gönderince göz yaşlarını serbest bırakmıştı. Annem sıkı sıkıya elini tutarken, sessizce ağlamalarına eşlik ediyordu.
"Hemşire bir, iki saate uyanır dedi. Uyanınca böyle mi görsün seni"
Gözlerinde ki yaşları silip, başını hafifçe iki yana salladı.
"O benim canım" derken dilinden dökülen kelimelerin titrediğine şahit oldum. "Hepsi benim canım ama" sesli bir şekilde yutkundu. "Hümeyra benim ellerimin arasında büyüdü" Gözleri biraz ileride oturan Atilla beye takıldı. "O çöpte buldukları gecenin sabahında verdiler ellerime, ben onu büyütürken o da beni büyüttü" Gülşah teyzenin baktığı tarafa döndüm. Atilla beyin başı eğik, gözlerini kapatmasına rağmen yaşları kirpiklerinden taşıp akıyordu. "Benim kızım kimsenin kötülüğünü düşünmez, kimseyi kırmaz" yüzünü bana döndü. "Benim kızıma niye yaptılar bunu" elimin altında ki iki elde kasıldı. Diğer elimi de koyup iki yandan kavradım. Bir yanım senin yüzünden diyordu. Hümeyra iyi sen kötüsün. Senin öfken,en değerlinin canını yaktı diye, bas bas bağırıyordu.
"Hadi eve gidin artık, biraz dinlenin. Uyanınca haber veriririm."
Onların içini rahatlatacak kelimeler bile, günahkar bedenime kilit oluyordu.
"Gitmem" dedi kesin bir dille "ben kızımın iyi olduğunu görmeden gitmem."
"Bende gitmem" diyerek, annem iç çekerek konuştu. Onun zaten gitmeyeceğini biliyordum. Hemşireler girip çıkarken bile ufacık arayı değerlendirip kapının kenarından bakıyordu.
"Alpay bey" diyen ses, bugün Hümeyra ile sıkça ilgilenen hemşireydi. Onun sesiyle aniden yerimden kalktım. Biraz önce, Hümeyra'nın serumunu kontrol etmek için odaya girmişti.
"Uyandı mı?"
Benimle birlikte herkes ayaklanmış, hemşirenin diyeceklerine odaklanmıştık.
"Uyanması yakın." Dedi, önce ciddiyetle "sizin adınızı sayıklıyor" diyerek tebessüm etti. Onunla birlikte bende gülüp derin bir nefes bıraktım. "İsterseniz yanında bekleyin uyandığında ilk sizi görsün" deyip, yanımızdan uzaklaştı.
"Çok şükür Allahıma, bir de gözlerini açsaydı."diyerek kalktığı koltuğa tekrar oturdu annem. Onun arkasından "İnşallah" diyen Gülşah teyze de yanına oturdu.
"Önce ben girebilir miyim?" Atilla beyin sesi o kadar güçsüzdü ki, sanki hayır desem koşulsuz kabul edecek gibiydi.
"Elbette" diyerek önünden çekilip geçmesi için yer verdim. Teşekkür edercesine başını sallayıp ilerledi. Birkaç saniye kapının önünde bekledi, kendini hazır hissedince yavaşça içeriye girip aynı yavaşlıkla kapıyı kapattı.
"Gizeme kızdım ama, bir noktada iyi oldu söyledikleri. Atilla beyin siniri geçti, kendisiyle yüzleşti."
"Onun da suçu yok Gülşah teyze, ister miydi bunca yıl kızından bir haber yaşasın."
"Herkes suçlu Alpay" Gülşah teyze ilk günden beri bunu söylüyordu. "İki kuruşu düşünmeyecekti, kadının deli olduğunu biliyor. O kadın her şekilde zarar verecekti onlara, Atilla bey bunun farkındaydı."
ŞİMDİ OKUDUĞUN
İki Gözümün Çileği🍓
Чиклит"Başka bir kadın oldu mu?" Güldü. İlk kez bu kadar içten, bu kadar nefes kesici güldüğüne şahit oluyordum. Bu gülüş öyle çok işlemişti ki gözlerime aklımdan her şey silinse bir tek bu gülüş kalırdı. "Sence" dedi burnunu burnuma sürterek "Sence olm...
