İki Gözümün Çileği🍓

Bölüm 23/👩‍💼🍓👨‍✈️

Bölüm ithafı: suna2534 ❤

Bölüm sınırı: 1000 vote 250 yorum❤

Yazım yanlışları için özür dilerim.❤

Keyifli okumalar iki gözümün çilekleri. 🍓

"Benim olanı benden çaldın"

"Alpay hiçbir zaman senin olmadı Seher."

Yanaklarından boynuna her bir yanını kaplayan gözyaşları, resmen bir çeşme misali akıyordu gözlerinden.

Seher hastaydı. İçinde bulunduğumuz durumun başka bir açıklaması bile olamazdı. Bir kadının başka bir kadın karşısında hele ki bir erkek için kendini bu konuma getirmesini aklım başka türlü kabul etmiyordu.

"Ben yıllarca o yüzüğü takacağım günü bekledim" dedi dişlerini sıkıp parmağımı işaret ederek. Öfkeli gözlerini yüzüme çıkardı. " Ama sen bir yılan gibi sızdın içimize."

"Gel ben sana yılan kim göstereyim yüzsüz yelloz."

Ben daha tek kelime edemeden Sibel'in avluyu inleten sesine eş Seher'in acı dolu çığlığıda eklenmişti. Sibel tek elini Seher'in saçlarına dolamışken aynı anda tokatı yüzüne geçirdi.

"Sibel" diyerek bir adım atmıştım ki kararmış gözlerinden nasibimi aldım.

Durmazdı, durduramazdım.

"Sakın" dedi aynı tonda bağırarak "sen sakın beni durdurmaya çalışma."

Sibel parmaklarını Seherin saçlarına tamam ne dolayıp aşağı doğru çekti. Seher Sibel'in saldırmasıyla çığlık çığlığa bağırmaya başladı, ama canının acımasından sebep karşı koyamayarak yere düşmüştü. Sibel bacaklarını iki yana açarak Seher'in karın hizasında kendine uygun bir pozisyon alıp hiç acimadan yüzüne bir tokat daha attı.

"Bırak beni manyak"

Seher'in çığlıkları o kadar fazlaydı ki eminim tüm köyde yankılanıyordu. Sibel çığlıklara kulaklarını tıkamış, yırtıcı bir kuş gibi avına saldırmaya devam ediyordu. Bir elini boynuna götürerek tırnaklarını etine geçirircesine bastırdı. Diğer eli tek bir saniye dinlenmeden ard ardına tokatlarını sıralıyordu.

Sanki bedenim tüm uzuvlarını kaybetmiş, sadece gözlerim bana itaat ediyor gibiydi. Ne yanlarına gidebiliyordum ne de sesimi çıkarabiliyordum. Sibel'in her tokatında Seherin sesi biraz daha kısılıyordu. Sibel'e karşı koyacak gücü bile kalmamıştı. Onun bu hâline ne üzülmüştüm ne de sevinmiş, şu durumda duygularım bile beni terk etmişti. Sibel sol elini yumruk yaparak büyük bir hırsla Seher'in sağ yanağına geçirdi. Aynı anda annemin sesi kulaklarımda yankılanırken Seher'in gözleri tamamen kapanmış, başı benim tarafıma doğru yan düştü. Ağzının bir kenarından akan kan ile midem kasıldı. Bir elime ağzıma götürürken omzumda hissettiğim el ile gözlerimi sımsıkı kapattım.

"Hümeyra" annemin sesi ikinci kez kulaklarıma ilişirken bu kez daha yakınımda gibi hissediyordum. Omzumdan sarsılmamla sımsıkı kapattığım gözlerimi tekrar açtım.

Gözlerimi açar açmaz karşılaştığım beyaz tavanla derince yutkundum. Gözlerimi tekrar kapatıp açtığımda yerimde doğruldum. Sibel ve annem yan yana telaşla bana bakıyorlardı. Evdeydik, Seher yoktu, çığlıklar yoktu, kan yoktu. Yaşadığım tüm o anlar bir kabustan ibaretti.

"İyi misin kızım, kabus mu gördün?"

Annem elinin tersini alnıma bastırdı, yanaklarıma dokundu. İyiyim dedim kısık bir sesle. Sibel yeğeninin ağzını yüzünü parçaladı, korkudan altıma etmediğime şükrettim diyemediğimden ikinci bir iyiyim ile geçiştirdim.