algophobia~chanmin

2♡

Okuyanlar ve oy verenler adamsınız
İyi okumalar♡

Bang Chan

Neredeyse 15-20 dakika olmuştu ve çocuk bu esintili havada ağlamaya devam ediyordu. Artık geç olduğu için eve gitmeyi düşündüm ama çocuk ağlamayı kesmiyordu. En sonunda yanına gitmeye karar verdim. Oturduğum banktan kalktım ve yediklerimi çöpe atıp çocuğun oturduğu kayalığa doğru yürümeye başladım. Benim geldiğimi anladı sanırım korkuyla ayağa kalktı ve"Se-sen kimsin?"dedi. "Ismim Chan bi sorunun mu var sana yardımcı olmak istiyorum."dedim. Bi anda sormam garip oldu sanırım ama umrumda değil yardıma ihtiyacı var gibi gözüküyordu.

Ona daha yakın olmak için bir kaç adım attığımda"Y-yaklaşma!"dedi. "Tamam sakin ol sana zarar vermeyeceğim."desem de korkudan titriyordu,belki de soğuktan bilmiyorum. Ağlaması daha çok şiddetlendi,sürekli bana yaklaşma,uzak dur,git burdan gibi şeyler söylüyordu. Ama onu orada bırakamazdım. Aç olduğunu düşündüm ve poşetten bir adet sandiviç çıkardım. Ona uzattım ve"Al lütfen karnını doyur,çok zayıfsın."dedim

Bir sandiviçe bir de bana bakıyordu. Güven verdiğini düşündüğüm gülümsememi sundum. Sandiviçi hemen aldı ve yemeye başladı. O sandiviçini yerken yanına yavaş yavaş yaklaştım. Yüzünü uzaktan görememiştim gerçi şimdi de karanlık yüzünden pek göremiyordum ama yine de çok güzeldi. Sandiviçini dakikalar içinde bitirdi. "Daha var mı?"diye sordu masumca. Kafamı sallayıp poşetten bir sandiviç daha çıkarıp ona verdim.

Onu da hızlıca bitirdi. Kayalığın üstünde durduğumuz için biraz tehlikeliydi. Ayağımız kaysa denize düşerdik ve gerisini siz düşünün bu soğukta deniz...

"Sana yardımcı olmamı ister misin?"diye sordum. Karşılık ilk başta alamadım. Sonra cevap verir misin tarzında bi ses çıkardım. "S-sana güvenebilir miyim?"dedi korkuyla. Kafamı salladım. "O-o zaman gi-gider misin?"dedi. "Niye? Bana güvenebilirsin."dedim. "Ki-kimseye güvenemem ben,herkes y-yalancı."dedi.

Ona yardımcı olmak istiyordum ama o izin vermiyordu.

İç çektim ve"Peki bana güvenme ama bari ismin ne onu söyle. Eğer söylersen giderim."dedim. "Ismim mi? S-seungmin."dedi. Hala korkuyordu. Biraz bekledim. "Gi-gitsene,gidiceğini söyledin."dedi. "Tamam,gidiyorum."desem de için rahat etmeyecekti biliyorum onu orda bırakmak kötüydü ama o istemeden hiçbir şey yapamazdım. Gitmeden hırkamı çıkarıp yere koydum. Bu soğukta hala dışarda duracaksa en azından hırkamı giysin.

Evime doğru giden yolda yürümeye başladım. Eve geldiğimde saatin baya geçtiğini fark ettim ve direkt odama,yatağıma girdim.

Uyumadan önce yine Seungmin geldi aklıma. İsmi çok güzeldi.

Seungmin...

Ay ben yine yazdım bişiler ama. Umarım sevmişsinizdir. Ne düşündüğünüzü merak ediyorum. Neyse sonraki bölümde görüşürüz♡