algophobia~chanmin

42♡(final)

Finalin medyasını en sevdiğim fotoğraf yapıyım bari💖

Bang Chan

Chan:
"Söyle."

Seungmin:
"Kayalıklara gidebilir miyim?"

Chan:
"Gideriz tabii."

Seungmin:
"Tek gitmek istiyorum..."

Chan:
"Tabii gidebilirsin ama korkuyorum gece başına bir şey gelicek diye."

Seungmin:
"11 yılım gece kayalıklara kaçmak ile geçti. Sen şimdi korkuyor musun?"

Alayla gülmüştü. Elini tuttum ve iç çektim.

Chan:
"Peki ama bir şartla."

Seungmin:
"Neymiş?"

Chan:
"Ağaçların ardındaki parkta olucam."

Seungmin:
"Peki. Ama birlikte gitmeyelim. Tek yürümek istiyorum oraya."

Kafamı salladım. Elimi bırakıp ayağa kalktı ve balkondan çıktı. Onun çıkmasını bekleyip ben daha sonra çıkıcaktım.

Kapının kapanma sesini duyunca ayağa kalkıp çıktım balkondan. Ceketimi giyip telefonumu aldım odamdan ve ayakkabılarımı giyip çıktım evden.

Yavaş yavaş yürüyordum. Seungmin'i hala görememiştim. Kayalıkların ordaki parka vardığımda o tarafı rahatça görebilceğim bir banka oturdum.

Gözüm Seungmin'i arıyordu. En son bir kayalıkta otururken gördüğümde yanında biraz büyük bir kadın vardı. Bir şey konuşuyorlardı.

Seungmin gayet rahat gözüküyordu. Ne olur olmaz,duruma göre ayağa kalkıp izlemeye başladım. İkisi sarıldığında iyice merak ettim.

Kadın Seungmin'in saçını okşamaya başlamıştı. Bizden yaşça büyük olduğu çok belliydi ve üstü başı Seungmin'i ilk gördüğüm günkü gibiydi. Pis ve yırtık pırtık.

Dudaklarımı ısırdım. Çok merak ediyordum. Kim bu kadın?

Seungmin kalkıp parka doğru yürümeye başladı. Gözlerimiz buluşunca yanıma geldi.

Chan:
"Kim o?"

Seungmin:
"Hani sana geçmişimi anlatmıştım ya. Sokak hayvanlarıyla birlikte kaldığım abla o. Son kez benimle buluşmak istedi. Sanırım artık..."

Chan:
"Artık ne?"

Seungmin:
"Artık ölmek istiyor. Bana dayanamadığını ve bitirmek istediğini söyledi. Chan...intihar mı edicek?"

Gözleri dolduğunda sarıldım.

Chan:
"Eğer öyle bir şey yapıcaksa,kendi isteğinden yapıyordur eminim. Sen üzülme,onu seviyorsun anlıyorum. Ben de çok seviyordum birini ama o da melek oldu. Şu an böyle boş bir dünyada acı çekmiyor. O abla da öyle olucaktır. Burada acı çekmek istemiyordur. Hem istesek de onun fikrini değiştiremeyiz."

Benden ayrılıp dolu gözleri ile bana baktı. Gözyaşları akmaya başlarken,sildim hemen.

Chan:
"Ağlama."

Kafasını salladı.

Chan:
"Gel eve gidelim. Sana papatya çayı yaparım,rahat uyursun."

Elini tuttum ve birlikte eve gittik.

♡♡♡♡♡♡♡♡

4 ay sonra

Chan:
"Ben dedim sana,cinsiyetini öğrenmeyelim dedim."