algophobia~chanmin

21♡

Güzel bir medya kdjldmfkd iki küçük bebek😿

Bang Chan

Sabah Hyunjin ve Jisung'un bağırışmaları ile uyanmıştık ikimiz de. Odadan çıkıp salona, sesin geldiği yere gittik.

Hyunjin:
"Kardeşim anlamıyor musun? Benim o ya!"

Jisung:
"Nerden senin oluyormuş? Ben getirdim bunu buraya."

Hyunjin:
"Kafayı yiycem şimdi. Yav benim diyorum. Versene şunu bana."

Chan:
"Şşt bi sakin olun arkadaşlar. Noldu, sorun ne?"

Hyunjin:
"Ya nolcak Chan hyung yine onun olmayan eşyaları alıyo Jisung."

Jisung:
"Abicim bu benim zaten aaa."

Chan:
"Ne ki o?"

Hyunjin:
"Kulaklığım."

Jisung:
"Kulaklığın öyle mi? Nerden senin be?!"

Seungmin:
"Off yeter! Jisung hyung kulaklığın mutfakta tezgahın üstünde. Ayrıca o kulaklık ikinizin de değil. Jeongin'in o kulaklık."

Hyunjin:
"Sen nerden biliyorsun bu kadar şeyi?"

Seungmin:
"Tüm gün sizi izliyorum."

Chan:
"Tamam hadi şimdi kavganız bittiyse böldüğünüz uykuma geri dönücem."

Diyip odama çıkmıştım. Seungmin arkamdan gelmişti. Odaya girdim ve onun da girmesini bekledikten sonra kapıyı kapadım.

Seungmin sadece bana bakıyodu. Bu bakışı biliyorum. Bu bakış 'Birazdan sarılcam haberin olsun.'bakışı. Bildiğim gibi sarılmıştı. Ellerimi belinde birleştirip boynunu öpmeye başladım. Bi anda öpmem ile hafif titremişti.

Seungmin:
"Bir şey sorabilir miyim?"

Benden ayrılıp yere eğmişti kafasını ve elleri ile oynamaya başladı.

Chan:
"Tabii. İstediğini sor bana."

Seungmin:
"Biz...evlenebilir miyiz?"

Duyduğum soru ile zaman bir anlığına durmuştu sanki. Evlenmek mi? Seungmin ile evlenmek. Hiç aklıma gelmemişti. Ama biz evlenebilir miydik ki? Başarır mıydık?

Chan:
"Bi-bilmiyorum. Evlenmek mi istiyorsun?"

İç çekmişti.

Seungmin:
"Ah bilmiyorum. Neyse biraz boş yaptım sanki. Unut gitsin."

Chan:
"Hayır! Yani bana bunu söyleyip unutmamı istemezsin."

Seungmin:
"Ama-"

Chan:
"Bak sana bi soru sordum. Evlenmek mi istiyorsun...benimle?"

Seungmin:
"Sanırım evet ama bi sebebi var. Sadece söylemeye utanıyorum."

Chan:
"Utanma."

Seungmin:
"Baba olmak istiyorum."

Chan:
"S-seungmin?"

Sesim titremişti. Cidden nasıl bir yerde bulunduğumu unutmuştum. Beynim sıfırlanmış gibi hissediyodum. Tamam onu çok seviyorum ama bir evlilik ve çocuk. Düşünemiyorum. Çok büyük bi sorumluluk.

Chan:
"Hamile kalamazsın."

Seungmin:
"Ama bir yerde okudum. Bazı erkekler de hamile kalabiliyormuş. Belki ben de onların içimdeyimdir. Heh? Eğer değilsem bile annesiz, babasız kalan çocuklar var."

Chan:
"Seungmin şu an düzgün düşünemiyorum. Lütfen bana biraz düşünmem için zaman ver. Kalbini kırmak istemiyorum ama bak bu büyük bi sorumluluk. Evlenmek zaten ayrı sorumluluk. Bir de çocuk istiyosun. Düşünücem biraz. Tamam mı?"

Seungmin:
"Tamam. Sen de haklısın."

Gülümsedim ve bir elimle yanağını okşayıp diğer elimle elini tuttum. Düşünsem aklıma gelmezdi. Seungmin ile evlenmek ve baba olmak. Aklımın ucundan bile geçmezdi.

Ama bir yandan benim için güzel olabilirdi. Bunun üstünde düşünüp akşam Seungmin'e kararımı söyliycektim.

Aslında şimdiden bile belli bence ne istediğim...

Ne yazıyom abi ben. Neyse güzel güzel sevdim ben bunu. Cidden hiç bir şey bilmeden başladığım bu kurgu güzel gelmeye başladı bana.

Ha bu arada eklememi istediğiniz bir şey olursa yazarsanız sevinirim<3