Maria's Flowers • [Zaylena]

36.Bölüm

(Paragraf başı yorum yapınn)

Zil sesi ile gözlerimi açtım.

Dün koltukta sızdığımı fark etmek uzun sürmemişti. Bunu sık yapıyordum zaten.

Yerimden kalkıp yavaş adımlarla kapıya gittim. Büyük ihtimalle Harry gelmişti.

Kapıyı açtığım anda karşımda Olivia'yı görmem ile yeni uykudan uyanmış gözlerim şaşkınlıkla açıldı.

"Olivia!" Hemen ona sarıldım ve o da bana gülerek sarılmama karşılık verdi.

Onu çok özlemiştim. Gerçekten her anımda yanımda olan arkadaşımı uzun süredir görmüyordum ve ona bu sıralar çok ihtiyacım vardı.

Olivia yanaklarıma öpücük koyarken ondan ayrılıp şaşkınlıkla konuştum. "Tanrım! Geleceğinden neden bahsetmedin?" Güldü ve onu içeriye alıp kapıyı örttüm.

Salona geçip oturduktan sonra Olivia ceketini çıkarıp konuştu.

"Her şey çok ani gelişti Maria." "Anlatsana ne oldu?"

" New York da evleneceğiz." Şaşırmıştım. Normalde İngiltere de olacaktı.

Olivia konuşmaya devam etti. " Maliklerin hepsi New York da. Bu yüzden burada yapılması daha doğru geldi. Ben de bunu onayladım. Tanrım! Maria kimin aklına gelirdi New York da evleneceğim! Benim için hayal bu." Olivia ışıldayan gözleri ile bana bakarken ona gülümsedim ve sarıldım.

"Senin mutlu olmana sevindim." Olivia da bana sarılırken konuştu. "Her gün beraberiz. İtirazı kabul etmiyorum. Seni özledim aptal. Beni bırakıp New York'a taşındın." kıkırdadım.

"Tamam." Ayrıldım.

"Kahve?" "olur" Kalktık ve mutfağa gittik. Ben kahveyi yaparken Olivia oturmuştu.

"Harry ile nasıl gidiyor." "Güzel." Hazır olan kahveleri alıp oturup kahvesini önüne koydum.

"Harry sana iyi geliyor." İç çekip kahvemden bir yudum alıp konuştum. "En iyi zamanda hayatıma giren en iyi şey sanırım. Bana çok yardımcı oluyor Olivia. Bir sevgiliden çok en yakın arkadaşım gibi hissettiriyor."

"Nasıl? Onu sevmiyor musun?" Bunu bende bilmiyordum. Onu seviyordum ama bu sevgi benim aşk mıydı bilmiyorum.

"Seviyorum." Kupamı tırnaklarım ile ritim tutuyordum. "Maria, benden saklamana gerek yok. Anlat."

"Anlatacak bir şey yok Olivia. Onu seviyorum işte." Olivia hala bana emin olmamış gözler ile bakarken kahvemden bir yudum daha aldım.

O sırada Olivia'nın telefonu çalması ile gözlerim ona dönmüştü.

Alex ile konuştuğunu anlamıştım. Kızın konuşurken bile gözleri parlıyordu.

Telefonu kapattı. "Niye aradı?" "Düğüne kadar kalacağımız evi haber verdi. Buraya geliyormuş." Ayağa kalktı. "Ve sende benimle geliyorsun." kafamı hayır dercesine sallarken konuştum. "Saçmalama." "itiraz kabul etmiyorum. Kalk ve hemen hazırlan. Aynı zamanda bugün yemek veriyoruz senin de gelmen lazım." "Peki." Kalktım ve odama gidip hazırlandım.