ពួកគេទាំងពីរសម្រុកយកឡើងឮសម្លេងតុឈើង៉េតង៉ត។ ជីនដឹងថាស្ថានភាពមិនសូវស្រួលក៏ប្រឹងទប់ក្មួយស្រីក្រែងល៎អ្វីដែលស្មានក្លាយជាការពិត
ប្រាវ
តុឈើដាក់ចានបាយត្រូវបាក់ជើងដោយសារកម្លាំងលោកពូដែលដាក់យកៗឡើងបាក់ជើងតុ។ ពេលឃើញបែបនេះ ជេសស្ម៉ីនភ័យមិនស្ទើរហើយរៀបនឹងដើរចេញពីជីនតែគេអោបនាងជាប់ហើយនាំនាងដើរទៅទប់នឹងជញ្ជាំងដើម្បីបន្តទៀត
"អ្ហា៎ៗៗៗៗ....អ្ហាស" ជីនមានអារម្មណ៍សុខស្រួលជាទីបំផុត គេសម្រុករហូតបានបញ្ជូលគ្រប់យ៉ាងចូលក្នុងខ្លួនរបស់នាង។
"អូនចាញ់ហើយ បានហើយ" ដំបូងគិតថានឹងធ្វើបាបគេតែទប់អារម្មណ៍ខ្លួនឯងមិនជាប់ក៏ត្រូវមកទ្រោមខ្លួនបែបនេះ
ជីនអោនថើបស្មានាងបំបុសអង្អែលចុះឡើង ហើយក៏ព្រមដកចេញខ្លាចនាងកើតគ្រុន មើលចុះខ្លួនខ្លួនញ័រដូចកូនសត្វយ៉ាងចឹង
"មុននឹងក្រែងខ្លាំងណាស់ហី" ជីននិយាយញ៉ោះជេសស្ម៉ីនខាណៈដៃកំពុងលើកនាងបីទៅបន្ទប់ដេកវិញ។ គេដឹងថានាងបាក់កម្លាំងទើបបណ្ដាលឲ្យនាងដេកសម្រាកក្នុងបន្ទប់ចំណែកគេចូលមុជទឹកម្ដងទៀតហើយក៏ចុះមកក្រោមសម្អាតកន្លែងដែលរប៉ាត់រប៉ាយទុករួចក៏ហៅជាងឲ្យប្ដូរជើងតុឲ្យគេថ្មី
ល្ងាចម៉ោង4 ជេសស្ម៉ីនដើរចុះក្រោមជាមួយរ៉ូបពណ៌ផ្កាឈូកស្រាលដៃប៉ោង រ៉ូបរបស់នាងវែងពាក់កណ្ដាលកំភួនជើង។
"អូនឃ្លាន" ជេសស្ម៉ីនដើរមកជិតអាងទឹកអង្គុយក្បែរលោកពូ។ នាងមិនបានមានស្អីចូលពោះតាំងពីព្រឹក បាយព្រឹកមិញក៏ធ្លាក់បែក គិតតែពីដេកមិនញ៉ាំ ឲ្យតែបែបនេះចុះនាងនឹងស្រកទម្ងន់សល់តែឆ្អឹងមិនខាន
"បងបានឲ្យគេត្រៀមម្ហូបនៅលើអូប័រហើយ យើងទៅមើលថ្ងៃលិចជាមួយគ្នា" ជីនទម្លាក់កាសែតចុះហើយកាន់ដៃនាងដើរចេញពីផ្ទះទៅរកអូប័រដែលចតមិនឆ្ងាយពីច្រាំងប៉ុន្មាន
"ហុចដៃមកជេស" ជេសស្ម៉ីនហុចដៃឲ្យជីនតាមដែលគេបានប្រាប់។ ជីនដើរទៅអង្គុយពាក់វែនតាខ្មៅនៅកន្លែងបញ្ជាអូប័រដោយមានជេសស្ម៉ីនអង្គុយក្បែរ។ ជីនបើកអូប័រមករាងឆ្ងាយគួរសម ជាកន្លែងដែលអាចសម្លឹងឃើញឃើញសមុទ្រល្ហល្ហេវវែងដាច់កន្ទុយភ្នែក។ ពួកគេទាំងពីរមកអង្គុយញ៉ាំគ្រឿងសមុទ្រនៅកន្ទុយអូប័រទាំងស្រស់ស្រាយ ជេសស្ម៉ីនគិតតែកាយម្ហូបដាក់ចូលមាត់ដោយសារនាងឃ្លានយកងាប់រស់ធ្វើឲ្យជីនមើលនាងទាំងញញឹម ចង់ដេកដើរឈរអង្គុយក៏នាងនៅតែស្រស់ស្អាត
"អូយឆ្អែតណាស់" ជេសស្ម៉ីនញ៉ាំហើយក៏ទម្រេតខ្លួនដេកតែម្ដង តែជីនមិនបានបណ្ដោយឲ្យនាងទេ គេទាញដៃឲ្យនាងអង្គុយហើយដេកលើស្មាគេជំនួសវិញ
"ញ៉ាំល្មមទៅអត់ទេ" ជីនយកទឹកមកកាន់បញ្ចុកនាងហើយដកក្រដាសមកជូតមាត់ដែលប្រឡាក់ចេញ
"អូនសួរមួយបានទេ" ជេសស្ម៉ីនមើលមុខជីនបន្តិចមុននឹងសម្លឹងមើលព្រះអាទិត្យដែលកំពុងជិតលិចវិញ
"បើបងអាចសុំអ្វីពីអូនមួយ បងចង់បានអី?"
"បងចង់ឲ្យទំនាក់ទំនងយើងបើកចំហរ ហើយពេលនោះអូនត្រូវតែឈប់រៀនហើយបងក៏ឈប់បង្រៀនដូចគ្នា យើងទាំងពីរនឹងចំណាយពេលឲ្យមានក្ដីសុខបំផុត" ជីននិយាយអ្វីដែលគេគិតទុកចេញ ពាក្យសម្ដីរបស់ជីនធ្វើឲ្យនាងមានក្ដីសុខលើសអ្វីតែក៏អត់នឹងឆ្ងល់មិនបាន
"បើអូនឈប់រៀនហើយបងឈប់ធ្វើការចុះប្រុងឲ្យលោកប៉ាចិញ្ចឹមយើងមែនទេ? មិនបានទេ" ជេសស្ម៉ីនមិនព្រមដាច់ខាតឲ្យលោកប៉ាចិញ្ចឹមដាច់ លោកប៉ាមានគុណលើនាងច្រើនណាស់ នាងត្រូវសងគុណលោកប៉ាវិញ មិនបណ្ដោយឲ្យលោកប៉ាចិញ្ចឹមដល់ថ្ងៃស្លាប់នោះទេ
"ហាហា អូនមិនដឹងទេហ៎ថាបងជាម្ចាស់ក្រុមហ៊ុនម៉ាកទូរស័ព្ទ?" ជីនលើកកែវវ៉ាញមកក្រេបបន្តិចហើយសម្លឹងមុខភ្ញាក់ផ្អើលរបស់ក្មួយស្រីទាំងអស់សំណើច
"ពិតមែនហ៎?" ជេសស្ម៉ីនបើកភ្នែកធំៗសម្លឹងមើលមុខលោកពូដោយការភ្ញាក់ផ្អើល នាងគិតថាលោកពូគ្រាន់តែគ្រូម្នាក់ដែលកើតក្នុងគ្រួសារអ្នកមានបែបនេះតែមិននឹកស្មានថាគេគ្រប់គ្រងម៉ាកទូរស័ព្ទ
"បងមានក្រុមហ៊ុនធំៗបោះទីតាំងរហូតទៅដល់74ប្រទេស"
"អូហូយឡូយណាស់ កើតមកជាកូនម្ចាស់ភាគហ៊ុនធំទូទាំងប្រទេសនិងសេដ្ឋីចម្ការផ្កានៅដេគូ ហើយពេលនេះមានប្ដីជាម្ចាស់ក្រុមហ៊ុនទូរស័ព្ទទៀត នាងជេសធ្វើបុណ្យដល់ខ្លាំងណាស់ជាតិមុន " ជេសស្ម៉ីនប្រឡេះទំពាំងបាយជូដាក់ចូលមាត់ហើយធ្វើមុខធ្វើមាត់ហាក់ដូចជាសប្បាយចិត្តណាស់ចឹង កើតមកដេកលើគំនរមាសប្រាក់ស្រាប់មិនបាច់ហត់
"អូនថាម៉េច?បងកើតជាប្ដីអូនហើយហេ?" ជីនញញឹមហែកមាត់ដល់គុម្ពត្រចៀកពេលឮពាក្យប្ដីចេញពីមាត់ជេសស្ម៉ីន
___________
បានគេហៅប្ដីនឹងទ្រង់រំភើបម៉្លេះ?
រ៉ូសស្ស៊ី
YOU ARE READING
បង្ក្រាបស្នេហ៍ប្រុសចាស់(ចប់)
Fanfictionបងហ៊ានស្បថណា បងស្រលាញ់ជេសស្ម៉ីនខ្លាំងណាស់ មិនខុសពីថេយ៉ុងដែលស្រលាញ់កូនទេ ហើយអាចនឹងខ្លាំងជាងវាស្រលាញ់ជេសស្ម៉ីនទៀត ព្រោះក្ដីស្រលាញ់របស់វាត្រូវបែងចែកឲ្យមនុស្សស្រីដល់ទៅបី តែក្ដីស្រលាញ់របស់បងទាំងអស់គឺឲ្យទៅជេសស្ម៉ីនតែម្នាក់គត់
