ជេសស្ម៉ីនចូលទៅអង្គុយក្នុងបន្ទប់ជីនព្រោះដឹងថាស៊ូប៊ីនត្រូវបានសាលាបញ្ជូនទៅប៉ុស្តិ៍ប៉ូលីស។ នាងមិនបាននិយាយអីក្រៅពីអង្គុយស្ងៀមស្ងាត់លើសាឡុងធ្វើមុខមិនរាប់ញាតិព្រោះជីនមិនព្រមចេញមុខជួយមិត្តរបស់នាង។
"បារម្ភពីវាណាស់ឬ? ចឹងក៏ទៅនៅជាមួយវាទៅ" ជីនតឹងទ្រូងស្ទើរប្រេះពេលឃើញជេសស្ម៉ីនធ្វើមុខស្អុយប៉េះក្នុងបន្ទប់គេ ទើបបញ្ចេញសម្ដីមួយឃ្លាទៅយ៉ាងគ្រោតគ្រាតពិបាកនឹងស្ដាប់។
"បងកំពុងដេញអូន?" ជេសស្ម៉ីនរលីងរលោងទឹកភ្នែកក្រោយស្ដាប់សម្ដីរបស់គេហើយនាងមានអារម្មណ៍ណែនទ្រូងព្រោះគេជាមនុស្សកក់ក្ដៅ មិនមែនជះសម្ដីដាក់នាងបែបនេះ។
"បងមិនចូលចិត្តដែលអូនទៅយំដោយសារអ្នកផ្សេង" ជីននិយាយរាងសម្លុតដាក់ជេសស្ម៉ីនព្រោះគេកំពុងតែខឹងខ្លាំងទើបមិនអាចទប់អារម្មណ៍ជាប់។
"តែបងដេញឲ្យអូនទៅនៅជាមួយអ្នកផ្សេង ល្អណាស់ អូននឹងទៅឲ្យបងមើល" ជេសស្ម៉ីនងើបពីសាឡុងរៀបនឹងចេញតែជីនអោបចង្កេះនាងជាប់ពីក្រោយជាប់មិនឲ្យចេញទៅទាន់។
"អូនកុំធ្វើខ្លួនបែបនេះបានទេ? អូនក៏ដឹងថាបងស្រលាញ់អូនប៉ុណ្ណា"
"ស្រលាញ់? ស្រលាញ់ហើយដេញឲ្យដេកជាមួយប្រុសនឹងហេ?"ជេសស្ម៉ីនយកម្រាមបេះម្រាមដៃជីនចេះពីចង្កេះតែជីនមិនព្រមព្រលែងទាល់តែសោះ គេនៅអោបនាងស្អិតដូចស្ករតាំងម៉ែ។
"អូនមិនយល់អារម្មណ៍បងទេ" ជីននិយាយទាំងតូចចិត្តតូចថ្លើម ទាមទារឲ្យក្មួយស្រីយល់ចិត្តរបស់គេ ទោះគេអាយុច្រើនមែនតែគេក៏មានបេះដូងដែលត្រូវការការលួងលោម។
"បងទេដែលមិនយល់ចិត្តអូន លែង" ជេសស្ម៉ីនប្រលេះដៃជីនបានសម្រេចហើយប្រុងនឹងបើកទ្វារចេញតែសម្ដីរបស់ជីនធ្វើឲ្យនាងទច់ដំណើរង៉ក់។
"បើអូនចេញទៅ បងនឹងអោបអូននៅខាងក្រៅឲ្យគេគ្រប់គ្នាបានដឹងតែម្ដង" ជីនទាញដៃជេសស្ម៉ីនមកវិញហើយនាងក៏ឈប់រើរកញ្ច្រោលទៀតក្រោយពេលត្រូវលោកពូចាប់នាងអោបយ៉ាងកក់ក្ដៅ។
"បងស្រលាញ់អូនពេកបានទៅជាបែបនេះ បងសុំទោសជេស អូនចង់ទៅរកមិត្តនៅប៉ុស្តិ៍ទេ?" អស់វិធីហើយ មានតែលួងដើម្បីពន្លត់ភ្លើងបានខ្លះ ពេលនេះនាងកំពុងខឹង បើកាន់តែនិយាយកាន់តែលើសដើម។
ជីនដើរចេញពីបន្ទប់ធ្វើការរៀបនឹងនាំក្មួយស្រីតែឃើញនាយកនិងស៊ូប៊ីនមកដល់មុន។
"ស៊ូប៊ីនលែងអីហើយ ព្រោះតែក្រដាសមួយនេះ" នាយកសាលាហុចក្រដាសឲ្យជីនតែត្រូវជេសស្ម៉ីនទទួលយកមកអានមុន ពេលអានហើយនាងក៏បើកភ្នែកធំៗហើយព្យាយាមមិនឲ្យជីនមើល។
"ឲ្យពូ" ជីនដណ្ដើមក្រដាសបានសម្រេចហើយអានក្រដាសនោះ គឺសិស្សប្រុសម្នាក់បានរៀបរាប់និងវិភាគទៅលើទំហំដើមទ្រូង ត្រគៀករបស់ជេសស្ម៉ីន ថែមទាំងចង់រួមរ័កជាមួយក្មួយស្រីរបស់គេទៀត។
"ហឹម" ជីនក្ដៅដូចភ្លើងមកដុតក្រោយពេលដែលឃើញគេមើលងាយមនុស្សដែលខ្លួនស្រលាញ់តែមិនអាចធ្វើអ្វីក្រៅពីនៅស្ងៀម។
"ជេសនៅរៀនទៀតឬចង់ទៅផ្ទះជាមួយពូឥឡូវ" ជីនបែរមើលមុខក្មួយស្រីទាំងកែវភ្នែកត្រជាក់ស្រេប គេមិនអាចនៅបង្រៀនបានទៀត ជើងនិងដៃរបស់គេញ័រអស់ហើយពេលនេះ។
"ខ្ញុំនៅរៀន ពូទៅមុនចុះ, តោះស៊ូប៊ីន" ជេសស្ម៉ីនញញឹមស្ងួតដាក់ជីនហើយអូសដៃស៊ូប៊ីនដើរទៅថ្នាក់។
ល្ងាច
ជេសស្ម៉ីនដើរចូលខនដូវិញដោយមិនភ្លេចដោះស្បែកជើងទុកហើយចូលក្នុងរួចសម្លឹងរកជីនទាំងទឹកមុខខ្វាយខ្វល់។
ជីនកំពុងគេងនៅកៅអីពូកខាងក្រៅដោយដៃកាន់វ៉ាញផឹកទាំងក្បាលល្ងាច។ តាំងពីនៅជាមួយជេសស្ម៉ីនមក គេមិនដែលអារម្មណ៍មិនល្អដូចថ្ងៃនេះទេ គេមិនអាចការពារជេសស្ម៉ីនបានល្អ បណ្ដោយឲ្យអ្នកដទៃមើលងាយបានតាមចិត្ត។
"បងឈប់គិតទៅ" ជេសស្ម៉ីនបោះកាតាបទៅម្ខាងហើយឡើងមកគេងលើកៅអីជាមួយគ្នា។
"បងមិនអាចការពារអូនបាន បងសុំទោស" ជីនទុកកែវវ៉ាញហើយអោបនាងព្រមទាំងផ្ដិតស្នាមថើបលើថ្ងាសមួយខ្សឺតយ៉ាងវែង។
"បងធ្វើបានល្អហើយ អូនស្រលាញ់បង" ចប់ប្រយោគ ជេសស្ម៉ីនក៏ងើយមុខថើបបបូរមាត់ជីនជញ្ជក់តិចៗធ្វើឲ្យអ្នកម្ខាងទៀតពេញចិត្តត្រជាក់ស្ដូក។
"បងជីន កូនជេស!!!"
_______________
អ្នកណាមក🤭
រ៉ូសស្ស៊ី
YOU ARE READING
បង្ក្រាបស្នេហ៍ប្រុសចាស់(ចប់)
Fanfictionបងហ៊ានស្បថណា បងស្រលាញ់ជេសស្ម៉ីនខ្លាំងណាស់ មិនខុសពីថេយ៉ុងដែលស្រលាញ់កូនទេ ហើយអាចនឹងខ្លាំងជាងវាស្រលាញ់ជេសស្ម៉ីនទៀត ព្រោះក្ដីស្រលាញ់របស់វាត្រូវបែងចែកឲ្យមនុស្សស្រីដល់ទៅបី តែក្ដីស្រលាញ់របស់បងទាំងអស់គឺឲ្យទៅជេសស្ម៉ីនតែម្នាក់គត់
