Agad na nabitawan ni Ali ang beywang ko ng makita namin ang sekretarya niya na kakapasok lang sa opisina niya.
" I'm sorry sir."
" How many times do i need to tell you that you should knock before opening the damn door!" Hinawakan ko ang braso ni Ali at saka iyon minasahe.
" Ali, don't be mad,-- avril, can you please leave us for a while?"
" Yes ma'am, i'm really sorry." Hinintay kong sumara ang pintuan bago ako bumuga ng hininga. Shit. Paano kapag ibang tao ang nakakita non? Baka magpatawag nanaman ng presscon ng wala sa oras.
" I'm sorry, Ms. La Valse." Tumalikod ito at saka itinukod niya ang kamay niya sa lamesang nasa harapan namin. Hindi ako nagsasalita. Hinihintay ko lang na kumalma siya.
" Hey, A- ali, let's just continue the meeting, i didn't even expect that you'll do that." Tumingin ito saakin. Hindi ko alam kung anong ekspresyon ang pinapakita niya sakin. Tinignan ko lang siya ng mataman at saka umupo na akong magisa sa sofa.
Nanatili siyang nakatayo ng ilang minuto sa likod ko. Ng mapagpasiyahan niyang umupo na din sa aking harapan.
" What is your relationship with Mr. Buencamino?" Agad napukaw ang atensiyon ko sa sinabi niya. What about Mr. Buencamino?
" Nothing, b-bakit mo naman naitanong yan?" Sumandal ito sa sofa at saka ako tinignan. Nag iwas ako ng tingin. Paano napunta kay Jackson ang usapan namin? Hindi naman ata yon ang meeting namin diba?
" The last time i'm at your fathers office, you two look so close and good with each other." Napatango tango naman ako.
" Wala namang mayroon saamin, kinausap niya ako, edi kakausapin ko din siya." Tumayo ito at saka may ibinigay na papel sa akin. Tinignan ko ito, isang larawan. Siguro ito yung site na pupuntahan namin.
" What about this?"
" Dyaan tayo pupunta. C-change your clothes if you will come with me." Tinignan ko ang suot ko. Alam ko naman na hindi ganito ang proper attire kapag pupunta sa isang site ano. I know how to dress accordingly.
Tumayo ako. Medyo awkward dito. Kita ko sa labas ng opisina niyang salamin na nakatingin saamin ang ilang tauhan niya.
" Can you tour me? Hindi pa ako nakakalibot sa kompanya mo."
" How about your feet? Is it okay?" Tumango ako at saka kinuha ang kamay niya. Hinila ko siya palabas ng opisina niya.
" Sir--"
" No need to follow us, i'll take care of her." Tumango naman ang sekretarya niya. Dumaan kami sa hallway kung saan may mga tauhan niya na nagmemeryenda. Siguro break time nila ngayon. Nakatingin sila saamin at nagbubulungan.
" Siya yung La Valse?"
" Ang ganda niya naman."
" Bagay sila ni sir."
Iba't ibang ekpresiyon ang nakikita ko sa mukha nila. Tinignan ko si Ali na nakatingin lang saakin. Nasa hallway parin kami, ang laki din pala ng kompanya nito.
" Uh, alexandria?"
" Hmm?" Sambit ko. Agad na bumagsak ang tingin naming dalawa sa kamay namin. Agad kong binawi ang kamay ko na nakahawak sa kamay niya.
" I'm sorry, nakalimutan ko."
" I- i like it." Nakadistansiya na ako habang naglalakad kami. Hindi ko na din magawang tumingin sa kaniya dahil sa hiya na nararamdaman ko.
" Ali-"
" Hmm?"
" I' m sorry." He chuckled. I looked at him. Nag iwas siya ng tingin. Argh, bakit ba napaka awkward?
" Where is your secretary by the way?" Naka focus ako sa paglalakad, dahil baka bigla nanamang sumakit ang paa ko, nakakahiya naman kay Ali.
" Susunod nalang siya, pinaayos ko sa kaniya yung opisina ko." Tumango siya. Nakarating kami sa mini kitchen nila. Mas malawak ata ang kaniya o pareho lang kaming malaki ang mini kitchen. Mini kitchen pero ang laki? How come.
Umikot ako, nilibot ko ang aking paningin. Siya ay nanatili lang na nakatayo sa pintuan. Open space ito at saka salamin, kaya nakikita ang mga nasa labas.
" Why are you staring?"
" Nothing, are you hungry? I'll cook for you." Naglakad siya papunta sa lababo.
" Hindi na, uh, siguro biscuits nalang, nag da diet kasi ako e." He chuckled again. Inililislis niya ang laylayan ng damit niya sa parte ng kamay kaya lang ay hindi niya magawa. Ilang minuto akong nagisip kung tutulungan ko ba siya dahil masyadong malapit ang distansiya naming dalawa kapag ginawa ko yon.
Ngunit sa huli, nanaig ang kabutihan ng puso ko.
" Let me do it." Lumapit ako sa kaniya at saka maingat na tinupi ang damit niya, para hindi magkaroon ng gusot dito.
" Paano ka natuto niyan? Only my secretary can do that." Tumingin ako sa kaniya ng masama. Nangunot naman ang noo niya.
" Bakit kailangan ba sekretarya mo lang ang gumawa niyan?" Tumawa ako sa sarili kong sinabi. Napailing naman siya.
Binuksan niya ang double doors na ref nila at saka kumuha ng kung ano doon. Ako naman ay umupo nalang sa may lamesa na andito at hinintay siya.
" I have here macaroons, some non fat milk and the likes." Agad akong dumukot ng macaroons. This is my all time favorite snack. Kaya hindi ko mapigilang maubos ang mga ito. Nakatingin lang si Ali saakin habang inuubos ko unti unti ang macaroons na ibinigay niya.
Tinext ko kanina pa si sierra, kung papunta na siya o ano, dahil gumagabi na at dumidilim na sa labas. Hindi ako pwedeng magpahatid kay Ali dahil feeling ko, pananmantala na iyon sa kabaitan niya. Hindi naman sumasagot si sierra.
" Hindi sumasagot ang sekretarya ko, kailangan ko ng umuwi." Tumingin siya saakin. Nag aalala na ako, bakit hindi siya sumasagot. Ano kayang nangyari doon?
Unti unti naring nagsisi alisan ang mga tauhan niya. At pumapasok naman ang mga night shift, nagugulat nga sila kasi nakikita nilang magkasama kaming dalawa ni Ali dito sa labas ng building nila.
" You want me to drive you home?" Tumingin ako sa kaniya. Kanina pa ako naghihintay dito sa labas. Nilalamig na rin ako. Si papa, hindi ko naman din matawagan.
Ano bang nangyayari?
Hinubad ni Ali ang coat niya. Pumwesto siya sa likod ko at saka niya inilagay ang mga iyon.
" Ali, i think this is too much, I'm sorry." Tinawag niya ang sekretarya niya. Maya maya pa ay dumating na ang sasakyan niya sa harapan namin, maging ang ilang sasakyan ng mga guards na susunod sa likod at harap ng kotse ni Ali.
Binuksan niya ang pintuan ng front seat at saka niya ako tinignan.
" Common, I'll drive you home, you're shaking."
BINABASA MO ANG
Still Into You
RomanceTotoo kayang kapag nagmahal ka, at na-attach ka sa taong iyon, mahirap mo siyang makalimutan? Totoo kayang kahit matagal na kayong nagkahiwalay nang landas ay may panahon na siya parin ang hanap-hanap mo? Mahirap nga namang makalimutan ang isang r...