EMANET (Final Oldu)

Bölüm 1

Not :Bölüm hakkında lütfen yorumlarınızı yazın ,aksi takdirde bölüm gelmez(Olumlu yorum yapmak zorunda değilsin tatlı okurum ,fikrini paylaş yeter🕊)...İyi okumalar 🎈

Medyada :ROZELİN KARADAĞLI

🕊🕊Rozelinden ..🕊🕊

Ezra ve Havinin düğün yerinden ayrılmasıyla alışkın olduğum yanlızlık hissi yine ruhumu ele geçirmişti.Bu his öyle kötü bir histi ki bana kimsesiz ve değersiz olduğumu hatırlatıyordu.Aslında her şey çocuk yaşta annemin hastalanmasıyla başladı,babamın bana karşı bitmek bilmez öfkesini ve nefretini ilk kez annem öldükten sonra daha çok hissetmeye başlamıştım.Bir babanın sırf sevmediği bir kadından çocuğu oldu diye onu sevmeme hakkı olabilir miydi ?annemi kaybettikten sonra sığınacağım tek limanım babam, uğursuz diyerek beni gönlünden en ırak yere itmiştti,doğduğumdan beri hiç yerleşemediğim o kalpten bir kez daha kavulmuştum...Babamın ikinci evliliğinden olan kardeşlerimle bağ kurmaya çalıştığım her an o kadın yüzüme uğursuz olduğumu haykırdı.Babasının bile sevmeyip yüzüne bakmadığını bir başkası neden sevsin ?alışmıştım sevgisizlige ama canımı en çok yakan şey,canım yanarken ailem dediğim insanların gözünde bir yerimin olmadığını görmemdi.Keje teyzem sağolsun annem öldükten sonra beni sık sık ziyaret etmeye başlamıştı,bazı zamanlar kendiyle beraber evine bile götürürdü.Oraya her gittiğimde Berzan abi ve Havin bana kimsesizliğimi unutturmak için elinden geleni yaparlardı.Keje teyzem yine beni görmeye geldiği bir vakit babamın beni dövdüğüne şahit olmuştu,canım yanmıyordu artık çünkü ben dövmesine alışmıştım ama Keje teyzemin benim için göz yaşı döktüğünü gördüğümde hiç doğmamak istemiştim.Beni önemseyen ve seven bir kalp benim yüzümden ağlamıştı,babamın elinden beni alıp bağrına bastığı anı hiç unutamazdım.Bağrından kopmak istememiştim,elbisesinin kol kısmıyla kanayan alnımı sildiğinde bende onun göz yaşlarını silip zayıf bedenimle ona kocaman sarılmıştım.Babam hakaretler savurduğunda Keje teyzem elimden tuttuğu gibi beni ev bildiğim cehennemimden çekip çıkartmıştı.Evine gittiğimizde bana sarılan ilk Havin oldu,Berzan abi yüzümün halini gördüğünde öfkeden deliye döndü.Fırat amca zor zapt etmişti.Ertesi günü yani tarih 21.05.2014 de Havinle avluda oynadığımızda konağın kapısı çalındı.Fatma ablayı beklemeden gidip kapıyı açmıştım çünkü belki bir umut babamın bu kez yaptığına pişman olup beni almaya gelmiş olabileceğini düşünmüştüm.Sonuç istediğim gibi olmasa da onu görmüştüm,yeşil gözlü devimi.İlk karşılaşmamızdı,birbirimizi tanımıyorduk.Yeşil gözlü dev ,çatık kaşlarıyla kenera çekilmem için başını salladığında hemen kapının öte tarafına geçmiştim.Kim olduğunu merak ettiğim sırada Havin "hoşgeldin Serhad abi " demişti.Adının Serhad olduğunu öğrendiğim yeşil gözlü dev,Berzan abinin yanımıza gelmesiyle ona doğru adım atmıştı.Ben çekingen adımlarla Havine doğru giderken Berzan abi beni yanına çağırıp yeşil gözlü devle tanıştırmıştı.O an bana ne oldu bilmiyordum ama yeşil gözleriyle bana baktığında içim ısınmıştı.O günden sonra yüreğime değen sıcaklığa tutunmuştum,Keje teyzelerde kaldığım zamanlarda gizliden gizliye gözlerim yeşil gözlü devi arıyordu.Bana da Havin ve Asmine olduğu gibi mesafeli ve soğuktu,bense ona dair her şeyi merak eder ve dikkat ederdim.Çoçukluktan beri gözlerinin yeşiline doyasına bakıp orada yaşamak istemiştim ,sanki babam beni orada yakalayıp dövemeyecekti ya da üvey annem uğursuz oluşumu yüzüme haykırıp beni korkutamayacaktı...Yeşil gözlü devin yüreğinde küçücük bir yerimin olmadığını biliyordum.Ancak şimdi imkansız dediğim,hayalini bile kurmaya cesaret edemediğim şeyi yaşıyordum,mecburiyetlede olsa karısı sıfatıyla yeşil gözlerine doyasına bakabilecektim.Bu şekilde bencil düşündüğüm için kendimden utanıyordum.Berzan abinin lafını çiğnememek adına babasının uğursuzunu kendine eş olarak alıyordu,belki benim bilmediğim bir sevdiği vardı.Bu düşünce bıçak gibi yüreğime saplandığında Revşan abla iğneleyici bakışlarıyla yanıma gelerek kulağıma eğildi