EMANET (Final Oldu)

Bölüm 32

Not :Herkesin bu hayatta değiştirmeyeceği düşünceleri vardır.Yaşadıkları ve yaşatılanlar onu toplumdan soyutlayabilir.İnsanları yargılamak yerine anlamaya çalısmak en erdemli davranıştır.Bizler robot makina degiliz,öyle görünüyorsak da en çok sevdiklerimizin izi vardır yüreğimizde...Bölüm uzun oldu ve satır aralarına bölüm sonuna dusuncelerinizi yazmadığınız taktirde yb gelmeyecektir.Boşuna yorum yapmak için harf yazmayın.Bunun yerine diğer kitapları okuyun,Bahozun Gelinine yb yazıyor olacağım.Emanete yb gelene kadar orada görüşmek üzere iyi okumalar..

Medyada :Temsili Rozelin ve Serhad

Dicleden ..

Baranın Serhatı vurma haberini aldığım anda hissettiğim tek şey nefesimin kesildiğiydi.Onu da ailem gibi kaybedeceğim zannettim,ne yaptığımı bilemez bir halde önce hangi hastahaneye kaldırıldığını öğrendim.Korku ve duayla gözyaşları içinde hastahaneye gittim,beynim sanki durmuştu.Gitmemeliydim ,sonuçta benim yüzümden oldu.Ama ona bir şey oldu korkusu canımı öyle bir yaktı ki sanki her şey ayağımın altından kayıp gidiyordu.Odasına girdiğimde Rozelin haklı olarak öfke ve nefretle bakıyordu.Onu çok iyi anlıyordum ,kim kocasının yaralanmasına neden olacak birini karşı sağ duyulu davranabilirdi ki.Mahcup bir şekilde Rozeline baktığımda içindeki öfkesini kusmasını bekledim.Hak ediyordum her sözünü ,keske bende ailem gibi ölseydim böylelikle sevdiğim adamın canını yakılmasına neden olmazdım.

Rozelin sustuğunda titreyen sesimle zar zor konuşabildim.Serhad Rozelinim Adar abiyi çağırmasını söylediğinde yeşil harelerin konuşabilecek güçte olduğunu görmek benim için dünyalara bedel oldu.Rozelin kırgın bir şekilde odadan çıktığında bir kadın olarak nasıl canının yandığını o kadar iyi anladım ki ona sarılmak istedim.Aslında ikimizde kendi hayatlarımızda çok yara almış insanlardık,başka şekilde tanışmış olsaydık kardeşten öte olmazdık belki de.

Yeşil hareler eskiden bana bakarken sıcacıktı şimdi ise öyle bir bakıyordu ki yedi kat el gibiydim.Akmaya hazır gözyaşlarımı kendimi sıkarak durdurmaya çalıştım.Onun yanında ağlayarak duygularımı açık etmemeliydim.Sessizliği bozan ilk Serhad oldu

-Nasılsın ?

-Ben iyiyim ,her şey için ben çok ..

(Konuşmama izin vermeden itiraz istemeyen bir sesle konuştu.)

-Abin ölmeden önce seni bana emanet etti.Bu yüzden aşireti toplayıp bir karar alınmasını sağlayacağım.

-Ne kararı ?

-Baran bu son yaptığıyla canının alınacağını biliyor,bu yüzden ortalık yerde iftira atmaya başlamıştır bile.Bu yüzden aşiret bizim evlenmemizi ister ve Baranı sadece sürgün eder.

-Ve senin de bir fikrin var öyle değil mi ?

-Evet

-Ne peki ?

-Evleneceksin hem de hemen!

Ne demek istediğini anladığımda gözlerimden bir damla yaş aktı.Beni korumak adına bir başkasıyla evlendirmek istiyordu.Kabul etmezsem Baran daha büyük sorunlara yol açacak tehlikeden öte bir hal alacaktı.Edersemde beni ayakta tutan tek şey olan sevdamı da kaybederdim.Önemli olan ben miydim yoksa benim kadar yaralı olan bir kadının mutluluğu muydu ?bu hayatta belki mutluluk bana haramdı ama bir başkasının mutluluğunu çalan biri olmayacaktım.Bu yüzden gözümden akan yaşı elimin tersiyle silip konuştum

-Peki

-Başka bir yolu da var.Yurt dışına kaçırtabilirim seni bacım ama böylesi senin için daha iyi olacak.

Başımı salladığım sırada Adar abi içeri girdi.Serhad ona beni konağa götürmesini ve kapıya adam dikmesini söyledi.Evleneceğim adamın kim olduğunu bilmiyordum ,aslında bakarsanız ne olduğununda bir önemi yoktu.Ben evet diyerek kendimden geçtim,yurd dışına gitmek demek Baranı da beraberimde götürüp daha çok güçlenmesini sağlamak demekti.Evlenerek hem Rozelinin mutluluğundaki tehlike olmam hem de Serhatın Emanet vazifesi sona erer.