Not :Yorumlarınızı lütfen sırf yorum sayısını yükseltmek için yazmayın.Sizden okuduğunuz hikaye hakkında düşüncekerinizi duygularınızı yazmanızı istiyorum.Bundan sonra yeni bölümün gelmesi size bağlıdır...İyi okumalar 🕊🎈
Medyada: AMED
Her defasında arkasında kalbi kırık bir şekilde sessiz kalmaktan sıkıldım.Beni ailesine karşı koruyup "karım " diyordu ama söz konusu kendi olunca sınırları zorlama diyip sorularımı yanıtsız bırakarak bana arkasını dönüyordu.Madem karısı olduğumu ve sürekli ona ait olduğumu söylüyordu o halde bana bir açıklama yapmak zorundaydı.Bu yüzden ona sorduğum sorunun cevabını bu sefer almaya kararlıydım,nerden geldiğini bilmediğim bir cesaretle peşinden gittim ancak adımları benden büyük olduğu için merdivenlerin sonunda kolundan tutarak durdurmayı başardım.Yeşil hareler öfkeyle kahveliklerime baktığında konuşmaya başladım
-Sana bir soru sordum!
-Ee
-Ee si sorular cevaplanması için sorulur,bu durumda cevap bekliyorum senden.
-Seni ilgilendiren şeyler değil
-Fark eder mi ?yolumuzun bir olduğunu söyleyen sendin.Üstelik karın olarak bana açıklama yapmak zorundasın !
Bu şekilde konuşmam beni bile şaşırtsada onda gram mimik oynamamıştı.Gözlerimin içine ifadesiz bakarken elini belime koyup beni bulunduğu basamağa getirdi.Bu teması neden yaptı bilmiyordum ama kalbim yine ramazan davulcusu gibi atmaya başlamıştı.Boylarımız arasında tıpkı duygularımız gibi belirgin fark vardı ,bana doğru eğildiğinde bel oyuğumdaki elini sertçe bastırarak konuştu
-Zorundalık bir tek sende geçerlidir karıcım
-Ama zorundalıklar çift taraflıdır.
-Ben istemediğim müddetçe bu tek taraflı olarak kalır
Sekiz kelimeden oluşan son cümlesinde aslında onun için bir sıfat olduğumu ancak anlam ifade etmediğimi net bir şekilde söylemişti.O istemediği müddetçe ne kadar ısrarcı olursam olayım alacağım tek cevap duygusuzca söylenmiş bir kaç kelimeden oluşan cümlelerdi.Sözlerine karşılık hükmen yeniktim,ne diye bilirdim ki ?sessiz kaldığımda ise alnımdan öpüp geri çekildi.Kalbimi her kırdığında alnımdan öpüyordu ,peki ama bunu neden yapıyordu ?ona değil haa size soruyorum.Malum onun yanında sorularımda benim gibi görünmez,bari siz bir şey anladıysanız söyleyin ama ona hakaret etmeyin olur mu ?çünkü o bana sev demedi ki ,o tek bir lafla benim hayatımı kurtardı.Bu evlilik benim kurtuluşum olurken onunda özgürlüğünün sonuydu.Düşünceler yine zihnimi ele geçirmeye başlamışken buna bir son verip mutfağa geçtim.Delal abla beni gördüğünde elindeki işi bırakarak konuştu
-Gelen kimdi ?
-Serhatın bir arkadaşı
-Ne istiyormuş peki ?
-Bilmiyorum ,sadece çağırmamı istedi
-Sabahın köründe geldiğine göre acil olmalı
-Olabilir
-E senin yüzün neden asık ?
-Çünkü soğuk nevale bir kocam var ,lafları cımbızla çekiyorum.
Sustuğumda Delal abla kahkaha atmıştı.Komik ne demiştim ki ?hepside gerçekti!anlamaz gözlerle ona baktığımda tekrar konuştu
-Biz bunu zaten biliyorduk ki canım ama benim artık bir umudum var.
-Ne umudu ?
-O umut sensin,zaman alacak ama olacak.
Buna verecek cevabım yoktu çünkü ancak buz dağı isterse bir umut olabilirdi.Daha fazla konuyu uzatıp hayal kırıklıklarımın keskin yüzünü hatırlamak istemiyordum.Bu yüzden cevap vermek yerine tebessüm edip tepsiye kahvaltıklarını yerleştirmeye başladım.Delal ablayla birlikte kahvaltıyı salona taşıdığımızda sofrada herkes yerini almıştı,Evin mahcup bir şekilde bana bakarken Heja hanım her halinden beni sevmediğini belli eden yüz mimikleriyle bana bakarak konuştu
ŞİMDİ OKUDUĞUN
EMANET (Final Oldu)
Teen FictionRozelin Neçirwan ...Çocukluktan hayata kırgın bir kadındı,her tebessümünün içinde bir hüznü ,bir anısı saklıydı.Ruhunda açılan yaralara inat hep içinde büyüttüğü sevdasına tutundu.Peki ,bir gün kader ona imkansız dediği sevdasını karşısına çıkartırs...
