EMANET (Final Oldu)

Bölüm 6

Not :Bölüm sonu soruları yanıtlamayı unutmayınız.Ayrıca desteğiniz için çok teşekkür ederim 🌼

Medyada :SERHAD KARADAĞLI

Kendimi sevdiklerimin hayatında fazlalık olarak görüyordum.İstenmeyen ,asla sevilmeyecek ve dışlanan biriydim.Çocukluktan bu yana buna alıştığımı düşünüyordum ama yeşil gözlü devin her bir sözü beni ayrı yaralamıştı.Ruhen ve bedenen kendimi yorgun hissediyordum,oysa onun gözlerine bakıp yaşadığımı bir kez bile olsa hissetmek istemiştim.Daha fazla ayakta duracak gücü kendimde bulamıyordum,Delal ablanın seslenmesiyle ona doğru döndüm

-Oy oy oy kocasını da uğurlarmış

Uğurlamaklı ?Allahtan Serhad bana kızdığında yanımızda kimse yoktu,olsaydı utançtan yerin dibine girerdim.Delal ablaya bir şey belli ettirmemeye çalışıp kendimi zorlayıp güldüm,yanına yaklaştığımda ise konuşmaya başladım

-Kahvaltı hazırlandı mı ?

-Evet de senin yüzün neden solgun,hasta mısın ?

Dün acıyı hissetmemek adına buz gibi suyun altında banyo yapmıştım,üşütmüş olabilirdim.Delal ablaya cevap vereceğim sırada bana doğru yaklaşıp elini alnıma koydu,endişeli yüz ifadesiyle bana baktı.Elini geri çekip konuştuğunda ise sesi azarlayıcı tondaydı

-Cayır cayır yanıyorsun ve buna aldırmayıp  kahvaltıyı hazırlamanın derdine mi düşüyorsun ?

-Ayıp olur abla evde misafir varken odamda kalmak.

-Hayır olmaz efendim,öncelikli olarak sen kendini düşüneceksin.O misafirse sen bu evin gelinisin,senin sağlığın öncelikli hem bir şey yapılacak olursa Revşan ve ben varım.İtiraz etme sakın hemen odana çık dinlen,ben ateşini düşürmek için ilaç bulup yanına gelecem.

-Tamam ama ayıp olmaz mı ?

-Olmaz ,biri sorarsa rahatsız olduğunu söylerim ben.

Kim soracak ki beni ?ben hiç merak edilmemiştim ki.Çocukken hastalanmamak için çok dikkat ederdim çünkü ailem dediğim insanların gözünde  görünmezdim.Delal ablaya yüreğimin buruk acısıyla gülsediğimde başıyla gitmemi işaret etti,yanından ayırılıp merdivenlerden yukarı doğru çıktım.Odama girdiğimde yatağa geçip uzandım ,yeşil gözlü deve sarılamıyordum ama yastığına sarılabilirdim değil mi ?bencede evet,yastığını elime alıp sarıldığımda kokusunu iyice içime çektim.Kalbimden nefret ediyordum,madem canın yanıyor o zaman sevme !onu bu kadar çok sevme.Bir bakışına ,bir kokusuna kanma,o sende her şey ama sen ona hiçsin işte.Gözyaşlarım birbiriyle yarışa girmiş gibi akıp giderken sadece uyumak istedim.Gözlerim bedenimdeki halsizliğe mi yoksa ruhumdaki acıyı unutmak için mi bilinmez ama hemen karanlığa teslim olmuştu...

Birinin omzuma dokunmasıyla irkilip gözümü açmıştım,karşımda Delal ablayı görünce duraksadım.Elindeki ilacı hazırlamış olduğu kahvaltı tepsisinin içine koyup komodinin üzerine bıraktı,yatağa oturup bana baktığında ise konuştu

-Sen iyi misin ?

-İyiyim neden sordun ki ?

-Ağlamış gibi duruyorsun

-Kendimi çok yorgun hissediyorum abla

-Ruhun yorgun değil mi ?

-Evet hem de çok

Yüzüme büyük bir şefkatle baktıktan sonra bana sarıldı.Beni anlıyordu,anlatmasamda hayal kırıklığımı görebilmişti.Geri çekildiğinde eliyle göz yaşlarımı silip konuştu

-Ne oldu demeyeceğim çünkü şuan sana iyi gelecek olan tek şey düşünmek değil,kahvaltını yapıp dinlenmek.Hadi bir şeyler ye

-Canım istemiyor abla valla bak