EMANET (Final Oldu)

Bölüm 28

  Not :Önceki sınırı doldurmadan bölüm istemeyiniz :)

#Sınır :250 vote 1000 yorum

Medyada :Rozelin Karadağlı

Beynimde adeta şimşekler çakıyordu,anne olamayacağıma dair şüphe beni korkutuyordu.Tam her şey rayına giriyor derken yeni bir sorunla karşılaşmaya hiç hazır değildim çünkü artık bende bir kez olsun sorun yaşamadan isteğim o şeye ulaşmayı çok istiyordum.Yıllardır biraz sevilip önemsenmek için insanların acımasızlığını tolerans ederek hep çabaladım.Başkaları hiç emek vermeden bir şeylere sahip olurken ben ise direndim.Ben meşaketli yolların sonunda hep istediğimi aldım ama bu konunun üstesinden gelemezdim ,Allah olmasını isterse olurdu.Allahım ne olur beni bununla sınama,tam ailem olacak derken beni elim bögrümde bırakma.İzin ver kök salayım ,sen istersen olur.Kalben Allaha seslendiğimde gözlerimden bir damla yaş aktı.Ezra elini omzu koyduğunda aniden irkilip ona baktım

-Neden ağlıyorsun ne oldu ?

Ben iyi değildim hem de hiç .Yıllarca babam beni de sevsin ailesinden görsün diye hep uğraşım ama sonunda beni bir mal gibi tarla karşılığında satmıştı.Serhad sayesinde kaderim değiştiğinde ben Allaha binlerce kez şükrettim duamı kabul ettiği için.Şimdi hayal bile edemeyeceğim mutluluğa sahipken bozulmasından korkuyordum.Ona bir çocuk veremeseydim şayet asla üstüme gelmez her yolu denerdi ama buranın kuralları acımasızdı.Ezraya çaresiz bir şekilde baktığımda endişeyle bana bakıyordu.Tam cevap verecekken Hemşire yanımıza gelip doktorun bizi beklediğini söyledi.Ayağa kalkıp ilerlediğimizde kalbim hızla atıyordu,odaya geçtiğimizde ise güler yüzlü kadın doktor konuştu

-Hasta kim ?

-Benim

-Şikayetiniz nedir ?

-Şeyy hamilelik için şüpheleniyorum da

-Peki geçin uzanın ,bakalım

Ezra montumu ve çantamı elimden alırken bende endişe ve stresle  gösterdiği yere geçip oturdum.Karnımı açmamı söylediğinde elim titreyerek kazağımı yukarı doğru çektim.Deli gibi korkuyordum sonucun kötü olmasından,içimin o karanlık tarafı ne zaman bir şey güzel gitti ki diyordu.Karnımın üzerine soğuk jel döküldüğünde irkilmiştim,Ezra elimi destek vermek istercesine sıkıca tuttuğunda ultorosana buğulu gözlerle baktım.Bir umut içimde her zaman haklı çıkan o sesin yanılmasını deli gibi istedim.Ben annemi küçük yaşta kaybettim,şefkate ve sevgiye muhtaçken babama sığınmak istedim ama o sağ olmasına rağmen ölmüş gibiydi.Kimsesizligi Serhadla unutup yeniden hayat bulmuşken yeniden savrulmak istemiyordum.Buğulanmış gözlerle ekrana son kez bir bakış attığımda doktor neşesiz bir yüz ifadesiyle gözlerime baktı

-Maalesef ..

Başka ne bekliyordum ki .Ben Rozelindim,bu dünyada ne çocuk olabilmeyi ne sevilen bir eş ne de anne olmayı becerebilmiştim.Artık kalbim sonsuza dek yanmaya mahkumdu.Kabullendiğim acıyla yerimden doğrultup karnımı silerken Doktor neşeli bir şekilde konuştu

-Maalesef çok uykusuz kalacaksınız çünkü ikiz olabilir

-Neeeeee

Ses tonuma hakim olamayıp bağırmıştım,sözlerini idrak etmeye çalışırken Ezra sevinçle bana sarıldı.

-Yaşasın Teyze oluyorum hem de ikiz teyzesi.

Ezraya inanabilidim değil mi ?anne oluyorum öyle mi ?ilk kez göz yaşlarım mutluluktan akarken iç güdüsel olarak  elimi karnıma koyup gülümsedim.Mucize gibi bir şeydi,hayatıma ışık saçtılar.Doktor gerekli uyarıları yapıp randevu oluşturduktan sonra Ezrayla çıktık.Resmen sevinçten otuz iki diş sırıtıyordum,Ezraya eve gittiğimizde Serhata özel olarak demek istediğimi ve akşam  Berzan abiyle gelmesini söyledim.Tamam dedikten sonra taksi çağırdık ,yol boyunca gelecek hakkında planlar yaptık.Eve geldiğimde ise Ezraya bakarak konuştum