EMANET (Final Oldu)

Bölüm 30

Not :Bölüm sonundaki soruları yanıtlamadığınız taktirde yeni bölüm gelmeyecektir.İyi okumalar ...

Dicle ağlamaktan kızarmış gözleriyle mahcup bir şekilde önce bana sonra Serhata baktı.Buraya nasıl gelebilirdi ki ?az kalsın onun yüzünden Serhatı kaybedebilirdim.Bedenimi ele geçiren öfke ile kaşlarımı çatıp olduğum yerden doğrularak üstüne doğru yürüdüm.

-Ne hakla gelirsin buraya ?

(Gözünden akan yaşı umursamadan konuşacaktım ki Serhatın keskin sesini işittim )

-Rozelin !

(İçimdeki öfke yeşil gözlü devin uyarıcı ses tonunu bile umursamadı )

-Ağlama karşımda,benim kadar üzülemezsin.

-Sebebiyet verdiğim şeylerden dolayı özür dilerim,ne dersen haklısın.Zaten gideceğim buralardan,gitmeden önce iyi olduğunu son bir kez görmek istedim.

Seven bir kadın gibi gözlerime bakması sinirlerimi bozuyordu.Bencillik miydi sevdiğimi kimseyle paylaşamamak ?gözlerim tahammül etmiyordu işte bu kadını.İstediği kadar iyi olsun,Serhada sevgi beslemesi beni çıldırtıyordu.

(Tam cevap verecekken Serhad yerinden doğrulmaya çalışarak emredici ses tonuyla konuştu )

-Rozelin Adar abimi çağır hemen!

Serhatı kaybetme korkusunu bende yarattığı etkisini tarif edeceğim bir söz yoktu.Vurulduğu haberini aldığım ilk an içim üşüdü.Zihnime kadar acı hissettim,çığlık atmak istedim ama o an sanki dilsizdim.Şimdi bendeki acıya neden olan kadın kocam için ağlamış ve koşa koşa buraya geliyordu.Kıskançlık ve öfkeyle nefes alış verişim hızlandı.Serhad hala gözlerime hükmedercesine baktığında gözümden akan yaşı elimin tersiyle silip yeşil harelere kırgın bir şekilde baktım ama yüzünde mimik oynanıyordu.Öfkeyle odadan çıktığımda koridorda Adar abiyle karşılaştım.Elini omzuma koyup küçük bir kız çocuğuna şefkat gösterir gibi konuştu

-Gelin hanım bu ne hiddet bu celal ?

-Serhad seni çağırıyor

-Kocanı benden mi kıskandın ?merak etme Serhad ile konuşmak zaten iki dakikayı geçmez

Adar abi nedense bana hep şefkatle yaklaşıyordu.Kendimi tutamayıp konuştum

-Senin o kardeşin içerdeki kişiyle eminim ki konuşmaya pek heveslenmiştir

-Kıskandın mı ?

-Seni çağırıyor abi ,ha illa benim için bir şey yapmak istersende ..

-Söyle

-İçerdeki kişiyi hemen uzaklaştır

Dedim ve bir şey söylemesine müsaade etmeden yanından geçip gittim.Bu yaptığıma daha sonra utanabilirdim ama şuan Serhatın sırf onunla konuşsun diye beni abisini çağırmaya yollaması saç diplerime kadar kızdırdı.Gözümden akan yaşı silip yürümeye devam ettim.Berzan abinin odasının önüne tam geldim ki kapının aralıklı olduğunu fark ettim.Tam içeri girecektim ki Ezra ve Berzan abinin kavga ettiklerini gördüm.

Ezra silahlı bir çatışmanın içerisindeyken birine zarar verip vermediğini soruyordu.Berzan abi ise bir kaç adamı yaraldığını söyledi.Ezra silahı üstünden ayırmadığını ve başka ne işler karıştırdığını soruyordu ama Berzan abi yarasını bahane ederek ondan su istedi.Olaya müdehale etmek istiyordum ve bir an kendimi tutamayıp içeri daldım.İlk kez Ezraya öfkeyle bakıp konuştum

-Hayatın hep kötü tarafını yaşayan birinin sevdiğinin hayatından çıkması ne kadar acı biliyor musun sen ?hele ki hayalinde ,hayatında ve güzel olan şeylerin hepsinde ona da yer vermişse onsuz bunların hiç bir anlamı kalmıyor.Koca bir boşluğun içine düşüyor ve kalbindeki kesik izleri acıtıyor ve hiç geçmeyecek bir yaraya dönüyor.Bizim gibi insanlar sevdiklerini ne tek bir hatasında silebilirler ne de yerine sen gibi  başka şeylerle uğrasarak mutlu olamıyor,saplandığı yerden hiç çıkamıyorlar.Biz bu yüzden  ya severiz ya da uzak dururuz.Sen bizim hayatımıza o ya da bu sebeble kendi isteğinle geldin.Berzan abiye eline silah aldı diye suçluyorsun ya hani onları kaybetseydik ne olurdu hiç düşündün mü ?Aynı gün içinde dört kitap bitirirsin ama tek bir sayfası bile aklında kalmaz çünkü kalbinde yarım bırakılmış bir acı beliriyor.Karşındakine yaşadığın durumu anlatamıyorsun çünkü artık muhattapsız kalınmış oluyor.