EMANET (Final Oldu)

Bölüm 37

Not :Sınırlar dolduğunda yeni bölüm gelecek...İyi okumalar🕊

#Sınır :380 vote 400 yorum

Medyada :Serhad ve Rozelin 🕊

Gözlerimi açtığımda kendi evimdeydim.Korkuyla doğrulup elim karnıma gittiğinde ağlamaya başladım.En son hatırladığım tek şey bacak aramdan akan sıvıydı.Çaresizlik içinde ağlamam şiddetlendiğinde yüreğimde sevdasıyla bana zulüm eden adamın sesini işittim.

-Ağlama

Ona karşı yüreğimde saf bir öfke vardı.Merak edeceğimi ,korkup telaşlanacağımı umursadan gitti.İlk kez yeşil harelerine öfkeyle bakıp acıyla haykırdım

-Bebeğime bir şey oldu mu ?

-İyi merak etme

Bebeğimin iyi olmasına karşılık yüreğim huzura kavuştu.Onu kaybetseydim hayatım hiç bir anlam taşımazdı.Tanıdık güçlü bir eli omzunda hissettiğimde öfkeyle geriye ittim.Yeşil hareleri kahveliklerime şaşkınlıkla baktığında öfkeyle konuştum

-Sana seni seviyorum dedim,başına bir şey gelirse yaşayamam da dedim !Neden sevgim senin hiç umrunda değil ?

-Aklında kurup duruyorsun,abartacak bir şey yok.

Sözleri öfkemi daha çok kamçılıyordu.Yataktan sinirle kalkıp yeşil harelerine baktım,benim sevdiğim adam geçirdiğimiz onca zamana rağmen hala başladığımız noktadaydı.Sevmesi için emek verip sabretmem nafile bir çabaydı,peki ya hiç mi kıymet vermiyordu ?gözümden akan yaşı elimin tersiyle silip yüreğimi ayakları altına alarak defalarca kez ezip geçen adama soğuk bir hisle son sözlerimi söyledim

-Annemi kaybettiğimde çok küçüktüm,kendimi kimsesiz çok çaresiz hissediyordum.Babama sığınmak istedim ama ben onun sevmediği kadından olan kızıydım.Beni dövdükten sonra bile ben saf saf belki üzülür pişman olur sanıyordum.Her geçen gün acımasızlığını gördükçe canım çok yandı.

(Serhad ayağa kalkıp gözlerimden akan yaşı silmeye yelteneceği sırada elini ittim ve konuşmaya devam ettim )

-Bir gün yine babam bana nefretini canımı yaka yaka gösterirken Keje teyze geldi.Beni onun elinden aldı ,kendi evine götürdü.Berzan abi ve havin dışında evdeki herkes bana acıyordu,gösterdikleri şefkat hepsi acıma hissiydi.Gelen komşular bile zavallıymışım gibi bana bakıp konuşuyorlardı.Gidecek bir yerim yoktu,babam pişman olsun gelsin alsın istiyordum.Konağın kapısı her açıldığında ben o geldi zannettim,yine bir gün kapı çaldı.Ben yine bir umut kapıyı koşarak açtım ama gelen babam değildi,gelen sendin.Ne oldu ,nasıl oldu bilmiyorum.Her şey o andan sonra başladı.

(Bana doğru bir adım attı ancak ben geri adım atıp elimi kavaya durması anlamında kaldırarak konuşmaya devam ettim )

-Sana dair her şey zihnimde tekrar tekrar canlanıyordu.Seni gördüğüm her anda sanki tüm yaralarım iyileşiyordu,acı hissetmiyordum.Sana dair en ufak bir şey bile dikkatimi çekiyordu.Mesela yemek ayırt etmezsin ama mangalı daha çok seviyorsun,pilav sevmezsin.Çayı koyu ve tek şekerli içiyorsun ve kahveyi ayıp olmasın diye bir yudum içip elinde bekletiyorsun.Sinirlendiğinde sigarayı bir paket bitiriyorsun,sevdiğin birine zarar geldiğinde belaya hemen atlarsın.En çok Berzan abiyi seviyorsun hatta yengeni bile benden daha fazla önemsiyorsun.Beni de sevmiyorsun ama çocuğunun annesiyim diye ezip geçmek istemiyorsun.

Bir an duraksayıp gözlerine acıyla baktım.Gerçekten beni sevmiyordu,şuan nefes almak bile canımı yakıyordu.Yeşil hareleri soğuk bir ifadeyle bana bakıp konuşacakken gözümden akan yaşı silip dik dik baktım ve konuşmamı tamamladım.