EMANET (Final Oldu)

Bölüm 11

Not : Çoğu okuyucu okuyup geçtiği için artık hikayelere sınırlandırma koyuyorum....İyi okumalar🕊

Sınır : 1000 yorum 100 vote

Medyada :SERHAD KARADAĞLI

Çiçeğime dokunma derken aslında ona umuduma dokunma demek istemiştim,benim için sıradan bir çiçek değildi ki.Solmaya yüz tutmuşken onu almıştım,adınıda hevî (umut) koydum ki yeşersin.Aslına bakarsanız bedenimdeki fiziki acıdan çok hevinin saksısından ayrılmasına üzülmüştüm.Sizlere saçma gelebilir ama kendimle özdeşleştirdim,Serhadla evlenmeseydim bende solup gidecektim.Onunla birlikte hayata karşı bir umudum oldu,eskisi gibi yıkık değildim.Beni sevmese bile ona duyduğum sevgi benim yaşama sevincimdi

Belki sizler onun bu şekilde davranmasına kızmış olabilirsiniz ama ben onu çok iyi tanıyordum.Kendisinden güçsüz olan birine asla bunu yapmaz ,aslında bakarsanız kadına şiddet uygulayacak biri de değil.Ona söylemeden bir şeylere kalkışmam öfkelenmesine sebebiyet verdi ve onun öfke kontrolü yoktu.Kalbinin derinliklerinde çok duygusal bir çoçuğun yattığına eminim ancak o çoçuğun herkese küs olduğunuda biliyordum.İkimiz içinde güçlü olmak zorundaydım,ne mesafeli ve duygusuz oluşu ne de beni kırmış olması umrumda değildi.

Hala sevdiğim için aptal mıyım ?tamam aptalım,pes etmeyip savaşmaya devam edeceğim için gurursuz muyum ?peki öyle olayım ama şunu bilmeliyiz ki sevgi emektir.Belki hiç sevilmeyeceğim o zaman bile yine yeşil gözlü devin mutluluğu için kendi sevgimden bile vazgeçerim.

Duygulu ruh halimden kurtulup güçlü durmam gerekiyordu.Aşağı inip mutfağa geçtiğimde ortalıkta Delal abla gözükmüyordu.İçimi birden bir korku gelip çöreklendi,acaba Adar abi ona zarar vermiş olabilir mi ?nedense düşüncemin aksini hissediyordum.Adar abinin gözlerinde öfkesine rağmen sevgini görebilmiştim,bence içinde bir şeyi tutuyor gibiydi.Nerden anladın demeyin,valla bana öyle arada his geliyor.

Yaklaşık yirmi dakika beklemenin ardından Revşan abla mutfağa geldi,işte ne umduk ne bulduk gibi oldu.Göz göze geldiğimiz anda yüzünü buruşturarak konuştu

-Hala akşam yemeğine başlamadınız mı ?

Onun bu her şeyi bizim yapmamızı bekleyip sonrada üstten konuşmaları canımı sıkmaya başladığından bir kaşımı kaldırıp sertçe konuştum

-Neden bir seferlikte sen yapmıyorsun ?hem el lezzetini tatmış oluruz

-İki çocuğum var benim,sizin karnınızda elinizde boş

Resmen çocukları üzerinden kendini üstün tutmaya çalışıyordu,yanına yaklaşıp elimi tezgahın üstüne koyarak gözlerine alayla bakıp konuştum

-Çocuklarını annenlere üç aylığına gönderdin ya Revşan abla,unutmuşsan hatırlatmış olayım

-EE ne olmuş ?hem sen kocanı daha evde tutmayı beceremezken en azından bir işe yarayıp yemekleri yap yandaşınla.

Resmen kabuk bağlamamış yaralarımla canının istediği gibi oynuyordu ama ben bu sefer onun lafını söyleyip söyleyip kenara çekilmesine izin vermeyeceğim !Komik bir şey demiş gibi kahkaha atıp konuşmaya başladım

-Gerçekten kendini böyle kandırıp mutlu mu ediyorsun ?kardeşini Serhata alamamanın öfkesini zehirli dilinle benden çıkartacağını düşünüyorsan buna akşama kadar gülerim.

Sustuğumda yüzü kıpkırmızı olmuştu,bana olan nefretinin Delal ablayla sohpet ettiğimiz bir vakit laf lafı açınca ondan öğrenmiştim.Ben ona güzellikle gitmeye çalışırken onun beni sessiz pasif sanıp üzerime oynamaya çalışması sabrımı taşırmıştı.Ben Serhadı her şeyden çok seviyordum ve yanlız ona karşı sessiz kalabilirdim,başka birine değil !Cevap vermeyip öfkeyle bana baktığında imalı bakıp konuştum