EMANET (Final Oldu)

Bölüm 8

Not :Şimdiden iyi bayramlar💙🕊Lütfen soruları yanıtlamayı unutmayın aksi takdirde yeni bölüm gelmeyecek..iyi okumalar 🌼🎈

Medyada :ROZELİN KARADAĞLI

İçimdeki ölü duygular yeniden can bulmaya başladığında yeşil gözlü deve sımsıkı sarıldım,kolları arasında olmak bana güvende ve hiç olmadığım kadar da huzurlu olduğumu hissettiriyordu.Akşam yemeğine az zaman kalmış olduğunu biliyordum ama yerimden memnun olduğum için hiç kalkmak istemiyordum.Ancak bir anda aklıma yeşil gözlü devin acıkmış olabileceği ihtimali gelmesi beni huzursuzlaştırdı.Tabi ki önceliğim duygularım değildi,bu kısacık sarılma bile mutlu olmama yeterdi.Doğrulduğumda yeşil harelerle göz göze geldim,heyecandan yüzüne bakamayıp hızla toparlanarak yataktan kalktım.Beni ifadesiz bakışlarıyla izlediğini bildiğimden

-Akşam yemeği hazırlanmaya başlanmıştır,ben gideyim.

Dedim.Tam bir adım atacaktım ki bileğimden tutup beni durdurdu.Gözlerine baktığımda çatık kaşlarıyla bana bakarak yataktan kalktı,elini bileğimden çekmeden konuşmaya başladı

-Sensiz olmaz mı?

-Olur ama ayıp olur

-Olmaz

-Olur hem sen acıkmadın mı ?

-Çok

-Ee niye demiyorsun hemen atıştırmalık bir şeyler hazırlardım

-Sormadın ki

Haklıydı,geldiğinden beri sadece inatlaşıyordum.Soru sormadan konuşan biri değildi,tabi bu soruların cevabını isterse verirdi.İştahlı olduğunu çoçukluktan biliyordum, hatta bu yüzden Keje teyzemin evinde kaldığım zamanlarda yeşil gözlü devin geleceğini Havinden duyduğum anda hemen gider Fatma ablayla birlikte mutfakta yemek için bir şeyler hazırlardım.Hislerim ona karşı utangaç olmamı sağladığından hazırladığım şeyleri Havine vererek "Berzan abi sever sen götür " derdim.Şimdi daha çok istahlıydı çünkü devdi,yeşil hareler gözlerime hala bakmayı sürdürdüğünde mimiklerimle bileğimdeki elini işaret ederek konuştum

-Gidip yemeği hazırlayayım

-iki gelin de var

Beni bu kanağın gelini olarak görmüyordu,bunun sebebinin ne olduğunu hiç bilmiyordum.Onun karısıydım ama bu evin gelini değildim,kapalı kutu olduğu için bazen neyi ne için dediğini anlamakta zorluk çekiyordum.Bu konuyu daha fazla uzatmamak adına utangaçlığımı bir kenera bırakıp parmak uçlarımın üstünden yükselip gözlerinin kenarından öpüp konuştum

-Sen açken nasıl oturayım ?bırakta yemek hazırlamaya gideyim sen de direk salona geç ,10-15 dakikaya hazır olur.

Onu öpmem saniyelik şaşırtmış olsa da yeşil hareler tekrar ifadesiz bakmaya devam ediyordu,bu kalbimi kırsada savaşmaktan vazgeçmeyecektim.Bileğimdeki elini çekip yanından gidecekken belimden tutarak beni kendine çekti,ani yakın temas davranışı nefes almamı zorlaştırıyordu üstelik kalbim hızla atmaya başlamıştı.Ne diyeceğini merak beklerken başını eğip alnımdan öptü,sonrada belimdeki elini çekip kenara çekildi.Duygusuz buz dağının bir öpücüğüyle içim nasıl sımsıcak olabiliyordu ?kalbim yerinden çıkacakmış gibi hızla atarken yeşil harelere bakmadan yanından geçip odadan çıktım.

Mutfağa indiğimde Revşan abla ve Delal abla yemeyi hazırlamaya başlamışlardı,yanlarına gidip yardım etmeye başladım.Salona sofrayı kurduğumuzda ise herkes masadaki yerini almıştı,sessiz geçen yemeğin ardından Delal ablayla sofrayı toparlarken Serhatın telefonu çalmıştı.Telefonu açıp salondan çıktığında ise duyduğum tek şey "geliyorum " dediğiydi.Arayan kişi ne dedi ki hemen ben geliyorum demişti ?bunları ögrenmemin tek yolu vardı, o da Berzan abinin de içinde bulunduğu on beş kişilik arkadaş grubunun içinde görünmez olmamdı.Çocukluktan bu yana birbirlerine kardeşlikten öte can bağları ile bağlıydılar,benim bilmediğim ne varsa eminim onlar kesin biliyordu.Delal ablayla sofrayı toplayıp mutfağa indiğimizde Revşan ablada arkamızdan geldi,biz bulaşıkları yıkamaya başladığımızda ise o çay servisi yapmak için mutfaktan çıkmıştı.Serhatın son uyarısından sonra bana karşı eskisi gibi konuşamıyordu ama arada yine o nefret dolu bakışlarını fark ediyordum.